Ερωτήσεις-επεξεργασία εικόνας: Άγγελος Καλοδούκας - Κάμερα: Βασίλης Γιαννούλης

Ο χώρος εργοστάσιο Φωταερίου, ο τόπος Αθήνα και ο χρόνος 1929. Η μεγάλη απεργία των εργατών του φωταερίου με αίτημα τον 13ο μισθό και καλύτερες συνθήκες εργασίας αποτελεί το γεγονός γύρω από το οποίο περιστρέφονται οι ήρωες του «Εγώ δεν είμαι ο Μάνθος Μανδηλάκης», που βασίζεται στο διήγημα «Αίμα στην πόλη μαζί με φως» της Βίλιας Χατζοπούλου και ανεβαίνει για δύο ακόμα παραστάσεις στο Θέατρο Άλφα.

Η ιστορία μπορεί να μην επαναλαμβάνεται αλλά οι αναλογίες ανάμεσα σε περιόδους και διλήμματα μεταξύ τελείως διαφορετικών περιόδων φτάνουν πολλές φορές να είναι εντυπωσιακές. Το προσωπικό βάρος του να συμμετέχεις και να αντέξεις μια πολυήμερη απεργία, την πίεση για απεργοσπασία, τις μεθοδεύσεις αλλά και την ευθύνη απέναντι στους ανθρώπους που «μαυρίζουν ολόκληροι, σαν τον λιθάνθρακα που καίνε για να γίνει φως».

Το διαφορετικό φορτίο που κουβαλάει ο καθένας από τους δύο ήρωες και που τελικά καθορίζει τον τρόπο που αντιδρούν έτσι και όχι διαφορετικά σε τέτοιες οριακές καταστάσεις είναι και η στόχευση του θεατρικού έργου. Μέσα στη μεγάλη -την επίσημη ή ανεπίσημη- καταγεγραμμένη ιστορία υπάρχουν και οι μικρές ιστορίες. Και είναι αυτές οι μικρές ιστορίες που επιτρέπουν την ταύτιση, την κατανόηση αλλά και την κατάδυση που χρειαζόμαστε πολλές φορές για να κατανοήσουμε καλύτερα και τις δικές μας ζωές.

To left.gr μίλησε με τη Βίλια Χατζοπούλου και τον Ηλία Βαλάση για την παράσταση:

Συντελεστές παράστασης: Κείμενο – Σκηνοθεσία : Βίλια Χατζοπούλου/ Ηθοποιοί: Ηλίας Βαλάσης, Κατερίνα Γεωργιάδου, Δώρα Γιαννακοπούλου, Μαρία Καλαμποκιά, Αγγελική Μπούρα , Ασημένη Τούντα, Αντρέας Τσιλιβαράκος /Σκηνικά – Κοστούμια : Χαρά Κονταξάκη /Φωτισμοί: Χριστόφορος Κώνστας- Βίλια Χατζοπούλου/Βοηθός σκηνοθέτη: Ευγενία Σταμούλη/Μακιγιάζ : Γιούλη Λιτσαρδάκη

Περισσότερες φωτογραφίες από την παράσταση: