Από την Αυγή - γράφει η Κάκη Μπαλή:

Τώρα που ολοκληρώθηκε η επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Ουάσιγκτον κι αρχίζει να κατακάθεται ο ενθουσιασμός των αναλυτών, που είχαν χαρακτηρίσει ιστορική τη συνάντησή του με τον Αμερικανό Πρόεδρο από το πρώτο δευτερόλεπτο που ανακοινώθηκε, διερωτάται κανείς τι είναι αυτό που θα θυμάται ο ιστορικός του μέλλοντος από την εμφάνιση του Κυριάκου Μητσοτάκη στον Λευκό Οίκο και στο Κογκρέσο.

Πιθανότατα δεν θα θυμάται τίποτα πέρα από την επιμονή τού πρωθυπουργού να δηλώνει πιστός σύμμαχος των ΗΠΑ, την προθυμία του να επισημαίνει πόσο κοντά είναι το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης στην Ουκρανία - και τη σύγκριση μεταξύ των Ελεύθερων Πολιορκημένων του Μεσολογγίου και της Μαριούπολης. Το 2022, άλλωστε, θα μείνει στην Ιστορία ως η χρονιά που ξεκίνησε ο νέος ψυχρός πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Δύσης -και με δόσεις… θερμού στα ματωμένα χώματα της Ουκρανίας-, με την Ελλάδα να τοποθετείται σαφώς στο δυτικό στρατόπεδο, αλλά με τους  Έλληνες να το κάνουν πολύ πιο στοχαστικά από τον ενθουσιώδη Κυριάκο Μητσοτάκη.

Η ακροβασία με τα F-35...

Ούτε καν η με πολλά ταρατατζούμ αναγγελία της αγοράς των F-35 δεν θα μείνει από αυτή την επίσκεψη, καθώς θα πρέπει να τρέξει ακόμη πολύ νερό στ’ αυλάκι μέχρι η συμφωνία να οριστικοποιηθεί - και καλό θα είναι να στραβώσει πάλι κάτι στον δρόμο της. Η κούρσα των εξοπλισμών μόνο τις κατασκευαστικές εταιρείες βοηθάει -και όχι τις χώρες που χρωστάνε σχεδόν δύο ΑΕΠ- κι αν δεν βρούμε έναν τρόπο να συνεννοηθούμε με την Τουρκία, θα βρεθούμε σύντομα να χρωστάμε ένα ΑΕΠ ακόμη. Αυτό κατά βάθος το γνωρίζει και ο Μητσοτάκης, και το πιθανότερο είναι ότι προσπαθεί τώρα να πλασάρει ως… εθνική επιτυχία την απόκτηση αυτού του «υπέροχου» αεροσκάφους, μήπως και κλείσει τα στόματα αυτών που ανησυχούν για την αναβάθμιση των τουρκικών F-16.

Φρόντισε, άλλωστε, να κάνει το καθήκον του ενώπιον του Κογκρέσου και να τους ζητήσει κομψά -και χωρίς να ξεστομίσει το όνομα της Τουρκίας- να λάβουν υπόψη την κακή της συμπεριφορά όταν θα αποφασίζουν για περαιτέρω πώληση πολεμικού εξοπλισμού. Φρόντισε, ακόμη, να υπογραμμίσει ότι ο αναθεωρητισμός δεν μπορεί να γίνει ανεκτός. Με τους ακροατές του να έχουν την επιλογή να καταλάβουν ότι μιλάει πρωτίστως για τον αναθεωρητισμό της Μόσχας.

…και ο Μπαϊντενίδης

Αυτό που θα μείνει σίγουρα στη μνήμη από αυτή την επίσκεψη είναι η μάλλον αντιαισθητική εικόνα ενός πρωθυπουργού συν γυναιξί και τέκνοις να γελάει με τα αστειάκια του ζεύγους Μπάιντεν μπροστά στις κάμερες και να επαναφέρει τα γνωστά καλαμπούρια περί Μπαϊντενόπουλου, Μπαϊντενάκη - όχι όμως και Μπαϊντενίδη, τώρα που οι καταλήξεις των ποντιακών επιθέτων κάνουν δυσάρεστους συνειρμούς με μπίζνεσμαν εκ Ρωσίας ορμώμενους. Θα μείνει και η ενοχλητική αίσθηση της… οικογενειακής υπόθεσης, της κληρονομικώ δικαίω ιδιοκτησίας της δημοκρατίας και της σωστής πλευράς της Ιστορίας που εξέπεμπε ο Μητσοτάκης.

Ρεσιτάλ υποκρισίας

Ο πρωθυπουργός των ελάχιστων γυναικών στο Υπουργικό του Συμβούλιο θέλησε να συγχαρεί από το βήμα του Κογκρέσου την εκεί γυναικεία ηγεσία και τη γυναικεία δύναμη - και να θυμίσει τον φεμινισμό του Πλάτωνα. Ο πρωθυπουργός της κοιτίδας της δημοκρατίας έσπευσε να συγκρίνει τον Παρθενώνα με το μνημείο Λίνκολν στην Ουάσιγκτον. Και δεν σταμάτησε στιγμή να εκφράζει τον θαυμασμό του για την Αμερική, που της δώσαμε κάποτε τα φώτα μας, για να φωτιζόμαστε τώρα από τη λάμψη της - ή κάπως έτσι…

«Πρέπει να πω ότι στο δικό μου Κοινοβούλιο δεν με χειροκροτούν τόσο πολύ» είπε πανευτυχής ακριβώς την ώρα που διαβεβαίωνε το Κογκρέσο ότι κάνει τα πάντα για την τάχιστη μετάβαση από το ρωσικό φυσικό αέριο στο υγροποιημένο. Στο LNG που επιθυμούν διακαώς να πουλήσουν οι Αμερικανοί όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην ευρύτερη γειτονιά μέσω Ελλάδας.

Η επίγευση που άφησε η ομιλία Μητσοτάκη στο Κογκρέσο θύμισε εκείνο το ψυχροπολεμικό τραγουδάκι που αναγκάζονταν να λένε οι φαντάροι στη -βαθιά αντιδημοκρατική- δεκαετία του 1950 για τον «στρατό μας που πήγε στην Κορέα, να πολεμήσει για ιδανικά». Ούτε ο ίδιος ο Πρόεδρος Μπάιντεν, πόσο μάλιστα η αντιπρόεδρος Κάμαλα Χάρις, την οποία τόσο επαίνεσε ο πρωθυπουργός, δεν θα τολμούσαν να υποστηρίξουν πως οι ΗΠΑ ήταν παντού και πάντα με τις δημοκρατίες και με την ελεύθερη βούληση των λαών. Ωστόσο, αυτό άφησε να εννοηθεί ο νεότερος πολιτικός εξόριστος της χούντας - ξεχνώντας ακόμη και το mea culpa του Μπιλ Κλίντον. 

Κι ένα τελευταίο: μάλλον μπερδεύτηκε προς στιγμή χθες ο Μητσοτάκης και πίστεψε ότι μιλάει ενώπιον του βρετανικού Κοινοβουλίου. Μόνο έτσι εξηγούνται οι σπόντες του για τον Έλγιν και την επιμονή του Βρετανικού Μουσείου να μην επιστρέφει τα μάρμαρα στην Αθήνα και στο Μουσείο της Ακρόπολης.  Ή μήπως θεώρησε ότι έχει νόημα να τα πει στη νύφη για να τα ακούσει η πεθερά;