Σήμερα, έπειτα από σχεδόν τρία χρόνιανεοφιλελεύθερης διακυβέρνησης, ιδιωτικοποιήσεων της δημόσιας περιουσίας και απευθείας αναθέσεων, η κατάσταση στο πολιτικό σκηνικό και στην κοινωνία γενικότερα είναι οριακή.
Η κοινωνία προσπαθεί να βρει διέξοδο, αφού βλέπει ότι η παρούσα κατάσταση δεν οδηγεί πουθενά, κάτι που πλέον αποτυπώνεται και στις δημοσκοπήσεις. Αυτή η διέξοδος δεν παρά να είναι άλλη εκτός από μια προοδευτική κυβέρνηση της Αριστεράς με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Σε αυτό το πλαίσιο, η ανάγκη σύνθεσης πολλών απόψεων και πολλών διαφορετικών προτάσεων, που αν και εκκινούν από την ίδια αφετηρία μπορεί να έχουν διαφορετικές αποχρώσεις, είναι εξέχουσας σημασίας τόσο για το ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, όσο και για το μέλλον της κοινωνίας.
1. Η χρονική συγκυρία
Η πανδημία που τελείωσε παραπάνω από μία φορές μας έφερε στις πρώτες θέσεις παγκοσμίως σε θανάτους ανά εκατομμύριο κατοίκων. Ταυτόχρονα η βαθιά κρίση ακρίβειας που ζούμε ήδη από το καλοκαίρι του 2021 η οποία μάλιστα δεν προβλέπεται να τελειώσει εντός του 2022, η «γνωριμία» των πολιτών με τη ρήτρα αναπροσαρμογής στους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος, οι συνεχόμενες πανευρωπαϊκές πρωτιές στην ανεργία των νέων, η δυσκολία στην πρόσβαση σε κεφάλαια για τις μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, η στεγαστική κρίση άνευ προηγούμενου που πλήττει πρωτίστως τους νέους και το χτύπημα που δέχθηκαν οι εργασιακές σχέσεις μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι αργά αλλά σταθερά, η κοινωνία μας μετατρέπεται όχι σε μια κοινωνία όχι των δύο τρίτων αλλά, δυστυχώς, σε μια κοινωνία του ενός τρίτου ή ίσως και του ενός τετάρτου. Άλλωστε, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, περίπου το 60% των φορολογούμενων δηλώνει ετήσιο εισόδημα έως 10.000 ευρώ και άλλο ένα 24% δηλώνει εισόδημα μεταξύ 10.000 και 20.000 ευρώ.
Τα τελευταία χρόνια, γινόμαστε μάρτυρες ενός βίαιου μετασχηματισμού της ελληνικής κοινωνίας σε μια κοινωνία των λίγων προνομιούχων (που πιθανότατα είναι λιγότεροι από το ένα τέταρτο), που απολαμβάνουν προνόμια και προσβάσεις, και των πολλών μη προνομιούχων (που πιθανότατα είναι περισσότεροι από τα τρία τέταρτα) που εξωθούνται σε δύσκολες συνθήκες διαβίωσης όπου οι ανισότητες σε όλα τα επίπεδα είναι οι βασικές σταθερές.
Σε αυτό το ταχέως διαμορφούμενο σκηνικό, το πολιτικό προσωπικό της χώρας καλείται να συνδράμει αποφασιστικά για τη διάσωση της κοινωνίας και το σημείο κλειδί είναι ότι οι προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις της χώρας, το νοητό τόξο από την ριζοσπαστική αριστερά μέχρι το προοδευτικό κέντρο, πρέπει να μπορούν να συνθέτουν διαφορετικές απόψεις, γύρω από μια κοινή συνισταμένη, την απομάκρυνση του νεοφιλελευθερισμού και την επιστροφή σε μια προοδευτική, αριστερή διακυβέρνηση.
2. Ο ρόλος των προοδευτικών δυνάμεων
Στη σημερινή διασυνδεμένη ψηφιακή κοινωνία της άμεσης πληροφόρησης, ο απλός πολίτης περιμένει από την πολιτεία γρήγορες αποφάσεις που θα του επιτρέψουν όχι μόνο να επιβιώνει αλλά και να ζει με αξιοπρέπεια και με ποιότητα, κάτι που για παράδειγμα δεν είδαμε στα ιδιαίτερα αργοπορημένα αντανακλαστικά της κυβέρνησης στο θέμα της επιδότησης της ηλεκτρικής ενέργειας, όπου επί της ουσίας επετράπη στις εταιρείες να κερδοσκοπήσουν για πολλούς μήνες εις βάρος των φορολογούμενων. Οι γρήγορες αποφάσεις απαιτούν σύνθεση απόψεων.
Για τον απλο πολίτη της χώρας, η λύση στη βίαιη φτωχοποίηση των τελευταίων ετών είναι ξεκάθαρο ότι έρχεται από τα αριστερά, από το ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και τις προοδευτικές δυνάμεις που στο κέντρο της ιδεολογίας τους έχουν τον άνθρωπο και όχι τις δυνάμεις της αγοράς. Αυτές οι προοδευτικές δυνάμεις, οφείλουν να ξεπεράσουν άμεσα προβλήματα και αγκυλώσεις προηγούμενων ετών και να επενδύσουν σε μια διαρκή διαδικασία σύνθεσης απόψεων και εξαγωγής όχι κειμένων, αλλά πολιτικών και πολιτικού προγράμματος που θα δίνουν λύσεις στα προβλήματα της κοινωνίας.
Ο απλός πολίτης περιμένει από το ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, να συνθέσει γρήγορα και αποτελεσματικά και όχι να «κρύψει κάτω από το χαλάκι», τις διάφορες ιδέες που υπάρχουν στο εσωτερικό του και με αποφασιστικότητα να αναλάβει σύντομα τη διακυβέρνηση της χώρας, ώστε να μείνει η κοινωνία όρθια.
Ο απλός πολίτης περιμένει ότι η προοδευτική παράταξη, όπως εκφράζεται μαζικά από το ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, θα μπορεί άμεσα και με ταχύτητα να συνθέτει δημοκρατικά και εποικοδομητικά τον πλούτο των ιδεών και την καλοδεχούμενη διαφορετικότητα των απόψεων που χαρακτηρίζουν την αριστερά. Στην αριστερά άλλωστε, η δημιουργική διαφωνία δεν είναι κάτι άγνωστο και δεν αποτελεί ταμπού. Ο σεβασμός στην αρχή της πλειοψηφίας όμως, πρέπει να αρκεί για την συμπόρευση όλων, άλλωστε η Δημοκρατία είναι ένα δύσκολο πολίτευμα που απαιτεί συναινέσεις και συνθέσεις από όλους.
Το 3ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, με τη μαζικότητά του και τις απόψεις που ακούστηκαν, έδειξε το δρόμο για το μέλλον. Η εκλογή του προέδρου και των μελών της Κεντρικής Επιτροπής από τη βάση, πιθανότατα και των Νομαρχιακών Επιτροπών, είναι η μεγάλη τομή και ένα βασικό όπλο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στη μάχη των εθνικών εκλογών που ακολουθεί. Οι εκλογές της 15ης Μαΐου και η μαζική συμμετοχή σε αυτές, θα είναι το ορόσημο στην πορεία προς τη νέα αλλαγή, μιας αλλαγής που θα μας βγάλει από το νεοφιλελεύθερο κυκλώνα καταστροφής.
* Κωνσταντίνος Βαλσαμάκης, Οικονομολόγος ΜΒΑ, MSc, Απόφοιτος Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης, Μέλος Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Α΄ Αθήνας
