Λίγο πριν το αγγίξει όμως, οι φαντάροι μέσα από το στρατόπεδο το τραβούσαν πίσω με ένα σπάγκο με τον οποίο το είχαν προηγουμένως δέσει. Γελώντας με την ψυχή τους για το πάθημα του ανυποψίαστου περαστικού που νόμισε προς στιγμή ότι του γέλασε η τύχη.

Έτσι συμβαίνει και με τα επιδοματικού χαρακτήρα μέτρα που εξαγγέλλει η κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει την ενεργειακή κρίση. Κάθε φορά που ο ανυποψίαστος πολίτης πάει να πάρει το επίδομα που του υποσχέθηκαν, διαπιστώνει με απογοήτευση ότι του το έχουν ήδη φάει οι λογαριασμοί. Κι αυτό, χωρίς καν να έχουν εξοφληθεί.

Η επιδοματική πολιτική δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μια στρατηγική κρίση, γιατί δεν κτυπά τη ρίζα του κακού και δεν θεραπεύει τις αιτίες των προβλημάτων.

Είναι σαν τα αναλγητικά και τις ασπιρίνες που το πολύ – πολύ να κάνουν πιο ήπια τα συμπτώματα μιας ασθένειας και όχι να τη θεραπεύσουν.

Οι χρηματικές ενισχύσεις και τα επιδόματα που μοιράζονται από την κυβέρνηση όχι μόνο δεν αντιμετωπίζουν τις αιτίες της κρίσης, αλλά πολύ χειρότερα, τις συντηρούν. Γιατί τα επιδόματα πηγαίνουν κατευθείαν στα ταμεία των κερδοσκόπων. Δεν αντιμετωπίζουν, αλλά συνεχίζουν να τροφοδοτούν την κερδοσκοπία.

Οι επιδοματικές λύσεις τρέχουν πάντα πίσω από το πρόβλημα και γι’ αυτό ξεπερνιούνται από τις εξελίξεις και ξεχνιούνται γρήγορα, λίγες μέρες αφότου τελειώσει η επικοινωνιακή φασαρία της παρουσίασής τους.
Εξ ου και η ανάγκη για αλλεπάλληλα διαγγέλματα του πρωθυπουργού, κάθε φορά που τα προηγούμενα μέτρα αποτυγχάνουν.

Σήμερα, με την ασφάλεια που παρέχει η επιβεβαίωση αυτής της αλήθειας εκ του αποτελέσματος, μπορούμε να πούμε ότι οι επιδοματικές πολιτικές δε έδωσαν λύση σε κανένα πρόβλημα.

Πρώτο παράδειγμα τα επιδόματα στα καύσιμα με τα οποία η κυβέρνηση προσπάθησε να αντιμετωπίσει προ καιρού την ενεργειακή κρίση και τα οποία ξεπεράστηκαν γρήγορα από τη γιγάντωση του προβλήματος της αύξησης των τιμών.
Αλλά και η αύξηση του κατώτατου μισθού που εξήγγειλε πριν λίγο καιρό ο πρωθυπουργός, ξεπεράστηκε ήδη.

Κι αυτό γιατί ήταν της τάξης του 7,9%, όταν ο πληθωρισμός τρέχει ήδη με ρυθμούς 9,5%. Με αποτέλεσμα το 50ευρο της αύξησης του κατώτατου μισθού, που τελικά ήταν 43 ευρώ/μήνα, να μη φτάνει να καλύψει ούτε ένα ελάχιστο μέρος των αυξήσεων των λογαριασμών του ρεύματος, των καυσίμων και του σούπερ μάρκετ που καλούνται να πληρώσουν οι εργαζόμενοι.

Όσο ο ανυποψίαστος περαστικός του αστείου με τους φαντάρους κράτησε στα χέρια του το χαρτονόμισμα που νόμισε ότι από τύχη βρέθηκε μπροστά του, άλλο τόσο και οι εργαζόμενοι κράτησαν στα χέρια τους την αύξηση των 50 ευρώ πριν τους την απορροφήσουν οι υπέρμετροι λογαριασμοί.

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τα επιδόματα που υποσχέθηκε προχτές ο πρωθυπουργός. Τα οποία, ανεξαρτήτως αν είναι τόσα όσο τα υποσχέθηκε ή αν τα… ψιλά γράμματα κρύβουν τελικά εκπλήξεις για τους δικαιούχους, καλύπτουν μικρό μόνο μέρος των απωλειών που έχουν υποστεί ήδη εδώ και μήνες και που συνεχίζουν να υφίστανται, νοικοκυριά και επιχειρήσεις.

Όσο τα μέτρα που ανακοινώνονται δεν θέτουν το κυβερνητικό δάκτυλο «επί τον τύπον των ήλων» της ελληνικής παθογένειας, που δεν είναι άλλη από τη θεσμική κερδοσκοπία και την αισχροκέρδεια της ολιγοπωλιακής ενεργειακής αγοράς, τόσο οι τιμές δεν πρόκειται να σταματήσουν να αυξάνουν και η κρίση δεν πρόκειται να πάψει να βαθαίνει.

Πόσο περίεργο ακούγεται, αλήθεια, ότι σε ένα διάγγελμα ενός πρωθυπουργού που ανακοινώνει λύσεις  για μια κρίση που οφείλεται στις στρεβλώσεις της εγχώριας ενεργειακής αγοράς, δεν ακούστηκε ούτε ένα μέτρο που να αναφέρεται σε αυτήν;

Πόσο περίεργο ακούγεται ότι ο πρωθυπουργός στο διάγγελμά του δεν ανέφερε ούτε μια φορά τη λέξη Χρηματιστήριο Ενέργειας; Δεν αναφέρθηκε δηλαδή ούτε μια φορά στην αιτία χάριν της οποίας ισχύει η γάγγραινα της ρήτρας αναπροσαρμογής;

Κι ακόμη, πόσο περίεργο είναι που στο διάγγελμα δεν ακούστηκε κουβέντα για τη μοναδικότητα του δικού μας Χρηματιστηρίου; Στο οποίο έχει εισαχθεί το 100% της ημερήσιας ενεργειακής κατανάλωσης, την ώρα που στα υπόλοιπα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια έχει εισαχθεί μικρό μόνο ποσοστό, μικρότερο του 30%, των συνολικών πηγών της ενέργειας.

Πόσο περίεργο δηλαδή ακούγεται το γεγονός ότι ένας πρωθυπουργός που πίνει νερό στο όνομα του νεοφιλελευθερισμού, δεν είπε κουβέντα για το πως το ελληνικό χρηματιστήριο θα ξεπεράσει τις στρεβλώσεις που το εμποδίζουν να αυτορυθμιστεί και να μειώσει τις τιμές, αποκαθιστώντας τον ελεύθερο ανταγωνισμό;

Το μόνο που η κυβερνητική προπαγάνδα έχει να πει για το ελληνικό Χρηματιστήριο Ενέργειας είναι ότι θεσμοθετήθηκε κατ’ επιταγή των μνημονίων, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Κουβέντα δεν ακούγεται για τον τρόπο που τα Χρηματιστήρια των ευρωπαίων εταίρων μας ρυθμίστηκαν ώστε να επιτρέπουν τη μείωση των τιμών, κάτω από το βάρος των συνθηκών της ενεργειακής κρίσης.

Σε αντίθεση με το ελληνικό Χρηματιστήριο Ενέργειας που εξυπηρετεί μονόπλευρα και αποκλειστικά το ολιγοπώλιο των κερδοσκόπων.

Η κυβέρνηση κρύβεται πίσω από το διεθνή χαρακτήρα της ενεργειακής κρίσης και πίσω από τον πόλεμο. Χωρίς όμως να μπορεί να εξηγήσει γιατί το ρεύμα στην Ελλάδα είναι πολύ ακριβότερο από την υπόλοιπη Ευρώπη.

Αν οι αιτίες είναι κοινές, όπως η κυβέρνηση θέλει να παρουσιάσει, τότε γιατί η Ισπανία και η Πορτογαλία που διεκδίκησαν και κέρδισαν την αποσύνδεση των τιμών του ρεύματος από τις τιμές του φυσικού αερίου, μείωσαν τελικά τις τιμές στο 30%;

Και γιατί η Γαλλία και οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες που εδώ και καιρό έχουν επιβάλει πλαφόν 4% στις αυξήσεις, κατάφεραν και περιόρισαν τις ξέφρενες αυξήσεις του ηλεκτρικού;

Η επιδοματική πολιτική είναι η ίδια ακριβώς πολιτική με την… εποποιία της Δεξιάς με την οποία γελούσαν πρόσφατα, σε βάρος των κορόιδων, κυβερνητικά και κομματικά στελέχη της ΝΔ στην Πελοπόννησο. Ενθυμούμενοι πως, μοιράζοντας 50ευρα σε σακούλες, κέρδισαν τις εκλογές το 2007.

Με τη μόνη διαφορά ότι οι σακούλες με τα 50ευρα έγιναν τώρα πακέτο νέου «Εθνικού Προγράμματος Στήριξης» που μοιράζει επιδοτήσεις. Που δεν φτάνουν όμως για να καλύψουν εκ των υστέρων, ούτε ένα μικρό μέρος των απωλειών ή των χρεών που ήδη έχουν δημιουργήσει οι καταναλωτές για να πληρώσουν τους εξωπραγματικούς  λογαριασμούς.

Η κυβέρνηση, πιεζόμενη από τις δημοσκοπήσεις που είναι το μόνο που την ευαισθητοποιεί και την ενδιαφέρει, παραδέχθηκε την αιτία της ενεργειακής κρίσης, που είναι η αισχροκέρδεια του ολιγοπωλίου της ενέργειας.

Κατά σατανική σύμπτωση όμως το ολιγοπώλιο των 4 + 1, μετά την είσοδο στο πάρτι της κερδοσκοπίας και της ΔΕΗ, επιχειρήσεων που παράγουν ενέργεια στην Ελλάδα, είναι το μόνο που δεν συμμετέχει στο «Εθνικό Πρόγραμμα Στήριξης» που εξήγγειλε η κυβέρνηση.

Στο οποίο συμμετέχουν, πληρώνοντας, όλοι οι άλλοι. Από εμάς τους καταναλωτές, που πληρώνουμε τα μαλλιά της κεφαλής μας για να πάρουμε πίσω ψίχουλα σαν επιδόματα, μέχρι το ελληνικό δημόσιο, δηλαδή πάλι εμείς οι φορολογούμενοι, που επιβαρυνόμαστε τόσο για τα επιδόματα, όσο και για τις αποζημιώσεις που θα πάρουν οι πάροχοι όταν και εάν με το καλό υλοποιηθεί η θολή και αόριστη υπόσχεση της επιβολής πλαφόν στις αυξήσεις.

Η υπόλοιπη Ευρώπη έριξε τις τιμές γιατί εδώ και μήνες αντιμετώπισε τις αιτίες της ενεργειακής κρίσης.

Στη… μακρινή Ελλάδα, τα μόνα μέτρα που έπρεπε να ληφθούν ο πρωθυπουργός τα ανέστειλε, παραπέμποντάς τα στις καλένδες.

Τόσο η φορολόγηση των κερδοσκόπων, για την οποία έδωσε αόριστες υποσχέσεις, δηλώνοντας το ποσοστό της φορολόγησης αλλά όχι το συνολικό ποσό επί του οποίου θα υπολογιστεί, (γιατί άραγε;), όσο όμως και η επίσης αόριστη και θολή επιβολή πλαφόν στις αυξήσεις, για την οποία δεν έδωσε ούτε ποσοστό ούτε και ποσό επί του οποίου το πλαφόν θα επιβληθεί, έμειναν στο επίπεδο της αναβολής για το καλοκαίρι.

Το μόνο που ο κ. Μητσοτάκης υποσχέθηκε χωρίς ασάφειες, είναι αυτό εναντίον του οποίου έχουν προσφύγει μαζικά καταναλωτές και που και τα δικαστήρια είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα κρίνουν παράνομο: Τη ρήτρα αναπροσαρμογής στους λογαριασμούς του ρεύματος.

Άλλη μια… εποποιία με χάντρες και καθρεφτάκια με την οποία πιστεύουν ότι θα κερδίσουν εκλογές.

Γιατί τα μέτρα που ανακοίνωσαν έχουν ορίζοντα που εξαντλείται το Σεπτέμβριο. Μέχρι τότε  αντέχουν οι προσωρινές εντυπώσεις των υποσχέσεων του πρωθυπουργού.

Είναι σαφές ότι ούτε θέλουν, ούτε μπορούν να αντιμετωπίσουν τις αιτίες της κρίσης υπέρ των συμφερόντων των πολιτών.

Το μόνο που θέλουν, κάτω από την πίεση των δημοσκοπήσεων, είναι να πάρουν μικρή παράταση μέχρι τον προγραμματισμό που κάνουν για τις επόμενες εκλογές. Τόση, όσο διαρκεί η επίδραση των παυσίπονων και των αναλγητικών που μοιράζουν.

Τι να περιμένει όμως κανείς από μια κυβέρνηση που πολιτεύτηκε με ψευδείς εντυπώσεις και που έχει στο DNA της πολιτικής της εποποιίες 50ευρων σε σακούλες;