Το σύνθημα που έδωσε ο Α. Τσίπρας για τις εσωκομματικές εκλογές στις 15 του Μάη ήταν σαφές: «Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δυναμώνει, ο εφιάλτης της κυβέρνησης ΝΔ τελειώνει». Ποιό είναι λοιπόν το περιεχόμενο αυτού του συνθήματος;
Είναι αυτονόητο ότι θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα πολιτικό γεγονός από τη μεγάλη συμμετοχή και την επιτυχή διοργάνωσης μιας δημοκρατικής διαδικασίας. Θα πρέπει λοιπόν να δουλέψουμε σκληρά για τη μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή των μελών μας στις διαδικασίες, αλλά και την εγγραφή πολλών νέων συντρόφων/ισσων. Δεν αρκεί όμως αυτό.
Είναι σαφές πως η Τραμπικής έμπνευσης, επικίνδυνη Alt. Right κυβέρνηση του Μητσοτάκη δεν πρόκειται να πέσει σαν ώριμο φρούτο. Θα γαντζωθεί στην εξουσία όχι μόνο για να μπορέσει να καπηλευτεί όσο το δυνατόν περισσότερους δημόσιους πόρους, αλλά και για να προωθήσει όσο περισσότερο μπορεί την καταστροφική της ατζέντα κοινωνικής διάλυσης. Γιατί μια κοινωνία φοβισμένη και σε απόγνωση είναι ευκολότερα χειραγωγίσιμη.
Αυτήν την κατάσταση βλέπουν τα χιλιάδες μέλη που συμμετείχαν στις διαδικασίες του πρόσφατου συνεδρίου. Βλέπουν την ανάγκη να έρθει ξανά στο προσκήνιο η Αριστερά που θα εκπροσωπεί τις δικές μας ανάγκες. Είναι λοιπόν αφελές από τη μεριά διαφόρων να προσπαθούν να μας πείσουν πως τα νέα μέλη έρχονται «για χάρη» του ενός ή του άλλου μεγαλοστελέχους του παλιού πολιτικού συστήματος, που βλέπει το ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ως ευκαιριακό όχημα για προσωπικές φιλοδοξίες. Όσοι/ες δεν καταλαβαίνουν πως η δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και του Α.Τσίπρα πηγάζει από τη βαθιά ανάγκη του λαού για δημοκρατική ανατροπή, θα βρεθούν προ εκπλήξεων στις 15 του Μάη.
Αυτή ακριβώς η ανάγκη για δημοκρατική αλλαγή καθορίζει και τον δικό μας ρόλο: Θέλουμε ένα κόμμα που θα είναι δίνει το χέρι σε κάθε απεγνωσμένο, φοβισμένο, απομονωμένο άνθρωπο. Ένα κόμμα που θα έχει πολλά μέλη αλλά κυρίως θα έχει μέλη κοινωνικά και πολιτικά ενεργά, που θα δείχνουν την αλληλεγγύη και τη μαχητικότητά τους στην πράξη. Ένα κόμμα των ενεργών μελών που θα βλέπουν τις διαφορές μας ως δύναμη και θα καταλαβαίνουν πως όταν βρισκόμαστε μπροστά στη μεγαλύτερη κρίση των τελευταίων 50 ετών, δεν περισσεύει κανείς/καμία αλλά και ταυτόχρονα κανείς/καμία δεν είναι δεδομένη/ος. Ένα κόμμα που δε θα έχει συνιστώσες και αρχηγίσκους, αλλά ρεύματα ιδεών. Ένα κόμμα όπου όλοι/ες, ειδικά οι εκλεγμένοι/ες σε δημόσιες θέσεις θα συνεισφέρουν τα δέοντα για να είναι ισχυρό και ανεξάρτητο οικονομικά.
