Για την ενεργειακή κρίση και την ακρίβεια
Το αίσθημα που επικρατεί σήμερα στην κοινωνία είναι ένα αίσθημα οργής και αγανάκτησης. Εκφράστηκε στις κινητοποιήσεις της εργατικής Πρωτομαγιάς και εκφράζεται καθημερινά από τους πολίτες και τους μικρούς και μεσαίους επιχειρηματίες. Το κλίμα που δημιουργείται έτσι αναγκάζει τον κ. Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του να αλλάζουν διαρκώς θέσεις. Μας κατηγορούν διαρκώς ότι μιλάμε για λεφτόδεντρα κάθε φορά που προτείνουμε μέτρα ανακούφισης για την αντιμετώπιση της ακρίβειας και της ενεργειακής κρίσης. Τώρα, υπό την πίεση των πολιτών, ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός, ο κ. Σκυλακάκης, δηλώνει ότι «με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα βρεθούν τα λεφτά». Ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης αναγνώρισε την ύπαρξη της αισχροκέρδειας, τα περίφημα «ουρανοκατέβατα» κέρδη, αλλά εδώ και δύο μήνες περιμένουμε τη φορολόγησή τους.
Ο κ. Μητσοτάκης χρησιμοποιεί ως δικαιολογία για την ολιγωρία του την έλλειψη κοινής απόφασης της ΕΕ, την ώρα που η Κομισιόν έχει παροτρύνει όλες τις ευρωπαϊκές χώρες να αξιοποιήσουν την υπάρχουσα εργαλειοθήκη της για την αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης ανάλογα με τις συνθήκες της κάθε χώρας. Τα παραδείγματα των χωρών που έχουν κινηθεί προς αυτήν την κατεύθυνση είναι πολλά όπως η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Γαλλία κ.α. Στις χώρες αυτές είχαμε ουσιαστικές παρεμβάσεις για τον έλεγχο της ενεργειακής κρίσης και της ακρίβειας: πλαφόν στην τιμή της χονδρικής, μείωση του ΦΠΑ σε είδη πρώτης ανάγκης, φορολόγηση των υπερκερδών κ.λπ. Δηλαδή, όλα εκείνα τα μέτρα που έχουμε κατά καιρούς προτείνει στην κυβέρνηση και αρνείται να πάρει. Προφανώς κάθε επίδομα που δίνεται από την πλευρά της κυβέρνησης σε αυτές τις συνθήκες είναι ευπρόσδεκτο, αλλά τα όσα έχουν γίνει μέχρι στιγμής είναι ανεπαρκέστατα. Λύσεις υπάρχουν, οι προτεραιότητες της κυβέρνησης πρέπει να αλλάξουν. Η κυβέρνηση, όμως, έχει κάνει μια συγκεκριμένη πολιτική επιλογή μεταξύ των υπερκερδών των ιδιωτών παρόχων ενέργειας και των αναγκών των πολιτών. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι πρώτοι βγάζουν υπερκέρδη ενώ σε χιλιάδες πολίτες κόβεται το ρεύμα καθημερινά, ακόμα και σε ευάλωτα νοικοκυριά. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος τις προάλλες αναγνώρισε ότι οι λογαριασμοί που λαμβάνουν οι πολίτες είναι 4 με 5 φορές επάνω και ότι ΘΑ λάβουν μέτρα. Αυτή όμως η άρνηση λήψης μέτρων πληρώνεται από τον κόσμο, τη μεσαία τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Το σύνολο των επιχειρηματιών βλέπει το κόστος παραγωγής να αυξάνεται, τον τζίρο τους να μειώνεται και τις τιμές να ανεβαίνουν. Η καθυστέρηση της κυβέρνησης έχει δημιουργήσει ένα πραγματικό αδιέξοδο.
Για το αίτημα των εκλογών και την προοδευτική διακυβέρνηση
Το αίτημά μας για εκλογές δεν απορρέει από το κομματικό μας συμφέρον, αλλά από τις ανάγκες της χώρας. Με τις πολιτικές της κυβέρνησης Μητσοτάκη η χώρα καταστρέφεται. Λεηλατείται. Δεν πρόκειται μόνο για την ακρίβεια. Έχουμε για παράδειγμα το νέο πτωχευτικό κώδικα. Όσο γρηγορότερα γίνει η πολιτική αλλαγή με την ψήφο του λαού, τόσο το καλύτερο για τη χώρα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει κάνει πρόταση σε όλα τα κόμματα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης να δούμε μετά τις εκλογές της απλής αναλογικής τον τρόπο που θα μπορέσουμε να συνεργαστούμε για να προκύψει μια προοδευτική διακυβέρνηση, πάνω σε μια κοινή προγραμματική βάση. Θεωρούμε θετική την αλλαγή στάσης του κ. Ανδρουλάκη, που χθες έθεσε κι αυτός το αίτημα πρόωρων εκλογών. Όπως θεωρούμε πολύ θετικό ότι στο θέμα της αντιμετώπισης της ενεργειακής κρίσης οι θέσεις του ΚΙΝΑΛ είναι πολύ κοντά με τις δικές μας θέσεις, όπως πλαφόν, φορολόγηση υπερκερδών, αλλαγές στο χρηματιστήριο ενέργειας κ.λπ.
Για τον κ. Στάσση
Οι αμοιβές των στελεχών που έχει διορίσει η κυβέρνηση συνιστούν πρόκληση, με κορυφαίο παράδειγμα τις 360.000 ευρώ του κ. Στάσση, δηλαδή 1.000 ευρώ την ημέρα. Πέραν αυτού έχουμε και τα 16.000.000 ευρώ μετοχές της ΔΕΗ που μοιράστηκαν ως μπόνους στα golden boys της εταιρείας. Πρόκειται για διασπάθιση δημοσίου χρήματος. Πρόκειται για την νοοτροπία της ΝΔ, μια νοοτροπία οικογενειοκρατίας, βολέματος, golden boys και μίζας.
Υπάρχει μια αδιαμφισβήτητη, κοινά αποδεκτή αλήθεια. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έκλεψε και δεν καταχράστηκε δημόσιο χρήμα. Όσο κι αν θέλουν κάποιοι να μας εμφανίζουν όλους ίδιους, η αλήθεια είναι ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι.
