Καταπληκτικό αυτό το παραπολιτικό, γιατί, σου λέει, έχει ξεκινήσει μεγάλη γκρίνια ακόμη κι από τους κυβερνητικούς. Κακά τα ψέματα, 1.000 ευρώ ρεύμα δεν έχει να πληρώσει ούτε καν ο Πορτοσάλτε, που σκιζόταν πως μπορεί να πληρώσει τη βενζίνη. Θυμάμαι κάτι ωραίες εποχές, αθώες, που 1.000 ευρώ ήταν το ρεύμα όλου του χρόνου. 

Γκρινιάζουν, σου λέει, κι οι βουλευτές. Είναι κι ο ΣΥΡΙΖΑ που τους είχε κάνει μειώσεις στον μισθό τους, να είμαστε ακριβείς, δυσκόλεψαν τα πράγματα. Αλλά τι ωραίο που θα είναι κι αυτό το μεγάλο μας τσίρκο, τι καταπληκτικό! Να βλέπεις τον Κυριάκο να πουλάει τα κηροπήγια των 20.000 ευρώ για να πληρώσει ρεύμα, βενζίνη και φυσικό αέριο.

Τώρα που είπα ΣΥΡΙΖΑ, εμείς εδώ, σταθερά πάμε για συνέδριο. Τίποτε δεν μας έμεινε. Πόσο, δυο μέρες; Χαλαρά πράγματα που, εντάξει, δεν λέω (τα ’λεγα εγώ), μετά τη συναυλία αλληλεγγύης ήρθε κι η πρώτη απεργία, υπάρχει μια κοινωνική ζύμωση. Αλλά μεγάλη μάστιγα ο χρόνος, δεν αντιλέγω. Είναι, όμως, ή τώρα, ή ποτέ, σύντροφοι. Ή τώρα, ή ποτέ, γιατί το χρονοντούλαπο της Ιστορίας χωράει και τους καλούς.