- Μέσα βέβαια από τα βίντεο του ανεκδιήγητου Ζελένσκι που στις 25 περίπου ομιλίες του σε κοινοβούλια διάλεξε το ελληνικό για να παρουσιάσει για πρώτη φορά φασίστες. Και για τον Ζελένσκι καμία απορία. Ο ίδιος χαϊδεύει από τότε που ανέλαβε και το Τάγμα του Αζόφ και τον ναζιστικό επίσης «Δεξιό Τομέα» που έχουν ενταχθεί στον κρατικό μηχανισμό της Ουκρανίας. Σημειωτέων ότι οι δύο αυτές φασιστικές οργανώσεις βαρύνονται για σφαγές αμάχων στο Ντονμπάς τη περίοδο 2014-15. Ο αριθμός των θυμάτων πλησιάζει τις 15.000 σε τότε αναφορά της Διεθνούς Αμνηστίας.
Και ο Ζελένσκι εντάξει. Τόσος είναι. Ο Μητσοτάκης όμως και οι «άριστοί» του; Ο Μωυσής και ο πρόεδρος της Βουλής Τασούλας γνώριζαν μία ώρα πριν το περιεχόμενο του βίντεο. Δεν αντέδρασαν και άφησαν να προχωρήσει το φιάσκο αυτό που ευτελίζει το κοινοβούλιο και τον αντιφασιστικό αγώνα του ελληνικού λαού.
Το ότι οι δύο νεοναζί είχαν λόγο μόνο στην ελληνική βουλή στη δεν οφείλεται σε κάποιο λάθος των «αρίστων». Άλλωστε πολλοί βουλευτές της ΝΔ χειροκρότησαν την ναζιστική παράσταση χωρίς ντροπή. Η αιτία βρίσκεται στο ιδεολογικό στίγμα του Μητσοτάκη. Ένα στίγμα που του επιτρέπει και να ξεπλένει τους νεοναζί και κυρίως να ψαρεύει ακόμα και στον φασιστικό χώρο σε μία απέλπιδα προσπάθεια να διασωθεί εκλογικά.
Αυτό το ιδεολογικό-πολιτικό του στίγμα είναι το εφαλτήριο για μία σειρά επικίνδυνων για την χώρα επιλογών του. Από το να εμπλέξει την Ελλάδα στον πόλεμο της Ουκρανίας με την αποστολή στρατιωτικού υλικού και την ετοιμότητά του να να στείλει και άλλα όπλα αλλά και στρατιωτικό προσωπικό. Από την άνευ όρων παράδοση της χώρας στις απαιτήσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Από την αφωνία του να ζητήσει κυρώσεις κατά της Άγκυρας για την κατοχή του 40% της Κύπρου. Από την …εμπνευσμένη εκτίμησή του περί απομόνωσης της Τουρκίας όταν αυτή ως «επιτήδειος ουδέτερος» δέχεται βροχή τα εύσημα από την διεθνή κοινότητα. Όταν ως «δεδομένος» παρατηρεί απλά την Τουρκία να αναβαθμίζεται και η Ελλάδα να υποβαθμίζεται από τους χειρισμούς του.
Είναι επικίνδυνος. Και αυτό φροντίζει να το επιβεβαιώνει καθημερινά. Είτε στην εξωτερική πολιτική, είτε στην οικονομία και την ακρίβεια που πολλαπλασιάζει, εξουθενώνοντας τους πολλούς σε όφελος των ελίτ που τον στηρίζουν.
Για αυτό κάθε δημοκράτης πρέπει να φροντίσει η χώρα να τον ξεφορτωθεί το συντομότερο.
