Ένα συνέδριο εφ’ όλης της ύλης, που θα επισφραγίσει την πορεία διεύρυνσης και μαζικοποίησης των προηγούμενων ετών, θα ορίσει τις βασικές προτεραιότητες για μια αριστερή και προοδευτική διακυβέρνηση, αλλά και τη στρατηγική για να γίνει αυτή πράξη. Ένα συνέδριο που οφείλει να σηματοδοτήσει μια νέα πολιτική και οργανωτική υπέρβαση για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Να οικοδομήσουμε ένα πρόγραμμα ριζοσπαστικών τομών και αλλαγών
Δεν έχουμε καθήκον μόνο να πείσουμε την κοινωνική πλειοψηφία για το πόσο αντιλαϊκές και ανάλγητες είναι οι πολιτικές του Μητσοτάκη. Χρέος μας είναι η οικοδόμηση εκείνης της συγκροτημένης και εναλλακτικής προγραμματικής πρότασης που θα καταφέρνει να πείθει την κοινωνία και να την κινητοποιεί στην κατεύθυνση της ανατροπής. Αυτή η πρόταση οφείλει να καταδεικνύει με κάθε τρόπο πως τα πράγματα μπορούν και θα πάνε αλλιώς. Βασική μας λογική θα πρέπει να είναι η αναδιανομή πλούτου κι εξουσίας από τα πάνω προς τα κάτω, ακολουθώντας μια τελείως διαφορετική διαδρομή από την κυρίαρχη σήμερα νεοφιλελεύθερη πολιτική. Προτεραιότητά και οδοδείκτης για το πολιτικό πρόγραμμα είναι η εξυπηρέτηση των συμφερόντων της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας, των νέων, των ανέργων, των επισφαλώς εργαζόμενων, των φοιτητών, και οι σύγχρονες ανάγκες αυτών, σε αντιδιαστολή με τις πολιτικές της ΝΔ που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των λίγων κι εκλεκτών. Παράλληλα, ένα τέτοιο πρόγραμμα για να μπορεί να είναι πειστικό και ηγεμονικό χρειάζεται την προσήλωσή μας στην ενίσχυση της δημοκρατίας, και στην συμμετοχή και συλλογική διεκδίκηση, μέσα και από νέες μορφές οργάνωσης και διεκδίκησης, κόντρα στην κυρίαρχη ιδεολογία του ατομικού δρόμου και της αποστράτευσης, αλλά και κόντρα στη διάλυση κάθε δημοκρατικού δικαιώματος όπως κάνει σήμερα η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Χρειαζόμαστε, λοιπόν, ένα πρόγραμμα ριζοσπαστικών τομών και αλλαγών που θα αντιμετωπίζει τις σύγχρονες ανάγκες και προβλήματα, αλλά και θα διευρύνει τον ορίζοντα του εφικτού. Ένα πρόγραμμα συγκεκριμένο, με αιχμές και προτεραιότητες που θα αφήνει βαθύ αποτύπωμα στην ελληνική κοινωνία, και θα υπερασπίζεται τον κόσμο της εργασίας και τη διεύρυνση των δικαιωμάτων του. Το πρόγραμμά μας θα πρέπει να περιλαμβάνει: ξήλωμα των αντεργατικών νόμων της κυβέρνησης της ΝΔ, και ριζοσπαστικές και προοδευτικές τομές στον τομέα της προστασίας των εργαζομένων, αύξηση του κατώτατου μισθού στα 800 ευρώ και μείωση του χρόνου εργασίας, νέο σχέδιο για τον τρόπο οργάνωσης της ίδιας της εργασίας στην κατεύθυνση της ανάσχεσης της ανεργίας και της επισφάλειας, ενίσχυση του εισοδήματος και της συλλογικής κατοχύρωσης των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Υπό αυτή την έννοια και με την επέκταση της τηλεργασίας ως διαδικασία παραγωγής, απαιτείται να βρεθεί ένα νέο πλαίσιο που θα διασφαλίζει την τήρηση των εργασιακών δικαιωμάτων όσων εργάζονται μέσω αυτής και των οποίων το ωράριο καταστρατηγείται, λόγω της ανεπάρκειας των ελεγκτικών μηχανισμών της επιθεώρησης εργασίας. Σε αυτό το πλαίσιο κρίνεται αναγκαία κατ’ αρχήν η εξασφάλιση της τήρησης του προκαθορισμένου ωραρίου, ώστε η οποιαδήποτε επικοινωνία του εργοδότη με τον εργαζόμενο μετά το πέρας του νόμιμου ωραρίου να απαγορεύεται, ειδάλλως να χρεώνεται ως υπερωριακή εργασία. Επίσης η παροχή υλικοτεχνικού εξοπλισμού και σταθερής σύνδεσης Ίντερνετ από τον εργοδότη, καθώς και η συμμετοχή στα λειτουργικά έξοδα του εργαζομένου (πχ ρεύμα).
Παράλληλα, βασικό πεδίο αντιπαράθεσης μεταξύ της αριστεράς και του νεοφιλελευθερισμού αποτελεί η εκπαίδευση. Οφείλουμε σήμερα να περιγράψουμε έναν οδικό χάρτη για μία πραγματικά καθολική Δημόσια, Δωρεάν και Δημοκρατική Παιδεία με αναβαθμισμένη ποιότητα και υποδομές σε όλες τις βαθμίδες της και να αρθρώσουμε έναν προγραμματικό λόγο για την εκπαίδευση ως θεσμό που συμβάλλει στη διάρρηξη των ταξικών ανισοτήτων και στη συμπερίληψη, δωρεάν σε κάθε της έκφανση που θα καλύπτει τις ανάγκες των νέων, με ανθρώπινους όρους σπουδών σε όλες της τις βαθμίδες, που θα ενισχύει την κριτική σκέψη, τη συμμετοχή στα κοινά και τις δημοκρατικές αξίες.
Επιπλέον, να θέσουμε τις βάσεις για μια κοινωνία ουσιαστικής ισότητας και υπέρβασης των διακρίσεων στη βάση του φύλου και του σεξουαλικού προσανατολισμού στο πεδίο της εργασίας, της κοινωνικής και οικογενειακής ζωής. Η Αριστερά οφείλει να προωθήσει την κατοχύρωση του γάμου και της τεκνοθεσίας για ομόφυλα ζευγάρια, τη δημιουργία ενός αποτελεσματικού μηχανισμού πρόληψης και αντιμετώπισης περιστατικών έμφυλης βίας και υποστήριξης των θυμάτων, την κατοχύρωση του εγκλήματος της γυναικοκτονίας μέσω της αναγνώρισης σεξιστικού κινήτρου. Επιπλέον, διεκδικούμε τον περιορισμό του κόστους των γυναικολογικών προϊόντων προσωπικής υγιεινής με μείωση του φορολογικού τέλους και δωρεάν διάθεσή τους σε ευάλωτες ομάδες.
Αντιλαμβανόμαστε ότι ο πολιτισμός βρίσκεται στο στόχαστρο της κυβέρνησης και αποτελεί πεδίο αντιπαράθεσης. Με βάση αυτό διεκδικούμε την εφαρμογή ενός «κοινωνικού εισιτηρίου» με βάση κοινωνικά κριτήρια (εισοδηματικά, ηλιακά κα), το οποίο θα διασφαλίζει την πρόσβαση σε χώρους τέχνης και πολιτισμού με μειωμένο ή μηδενικό αντίτιμο. Ταυτόχρονα, κρίνεται απαραίτητο ένα σχέδιο αποκεντρωμένων πολιτιστικών δράσεων με έντονα στοιχεία εντοπιότητας, που θα αναδεικνύει σύγχρονες μορφές τέχνης σε συνδυασμό με την πολιτιστική κληρονομιά της κάθε περιοχής με τη στήριξη τοπικών καλλιτεχνών, πολιτιστικών κέντρων και συλλόγων της περιφέρειας. Επιπρόσθετα, στην εποχή της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης κρίνεται απαραίτητη η ψηφιοποίηση του πολιτιστικού προϊόντος (άυλη κληρονομιά) τόσο για να γίνει ελκυστικότερη για τους νέους/-ες όσο και ευκολότερα προσβάσιμη για όσους αδυνατούν να παρευρεθούν με φυσική παρουσία. Τέλος, η διασφάλιση της προσβασιμότητας σε άτομα με αναπηρίες αποτελεί τη βάση της συζήτησης για έναν πολιτισμό ανοιχτό σε όλους/-ες.
Η αλληλεγγύη προς τα πιο βαθιά πληττόμενα κοινωνικά στρώματα οφείλει να αποτελεί άμεση προτεραιότητα ενός αριστερού προγράμματος. Η στήριξη των κοινωνικών δικαιωμάτων όπως η καθολική πρόσβαση στην υγεία και η κατοχύρωση ενός ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος στο ύψος που θα διασφαλίζει βασικές ανάγκες, αποτελούν προοδευτικές τομές ανάσχεσης της τεράστιας ανθρωπιστικής κρίσης. Η Αριστερά, απ’ την άλλη, έχει χρέος να προτάξει τις αξίες της αλληλεγγύης και της συμπερίληψης όσον αφορά το μεταναστευτικό-προσφυγικό ζήτημα και να παλέψει για τα δικαιώματα των μεταναστών, για πραγματική ισότητα όλων ως ισότιμων πολιτών, την επιτάχυνση και αλλαγή της διαδικασίας απόδοσης της ελληνικής ιθαγένειας, ασύλου και αδειών διαμονής σε όλους τους αιτούντες, λαμβάνοντας υπόψιν και ειδικές ευαλωτότητες όπως είναι η ταυτότητα φύλου, ο σεξουαλικός προσανατολισμός και οι θρησκευτικές πεποιθήσεις. Κόντρα στις λογικές της Ευρώπης-φρούριο και τις φωνές της μισαλλοδοξίας να αντιπαραθέσουμε εκείνες τις πολιτικές που θα ενσωματώνουν τους ανθρώπους που άφησαν τον τόπο τους είτε λόγω του πολέμου, είτε λόγω των περιβαλλοντολογικών καταστροφών είτε λόγω της φτώχειας.
Η νέα γενιά στον πυρήνα του σχεδίου μας
Στόχος μας δεν είναι απλά να καταφέρουμε η νέα γενιά να διαχειριστεί καλύτερα τη μιζέρια στην οποία την έχουν εγκλωβίσει, αλλά οι νέοι άνθρωποι να καταφέρουν να δημιουργήσουν και να σχεδιάσουν τη ζωή τους στην χώρα μας με αξιοπρέπεια. Όσο η κυβέρνηση προσπαθεί να μας πείσει για την «καταπληκτική ποιότητα ζωής στη χώρα» και θεωρεί προνομιούχους τους νέους/ες που απλά ζουν για να εργάζονται, τόσο θα πρέπει να παλεύουμε για χτίσουμε ξανά ένα μέλλον με προοπτική για τους νέους και τις νέες. Και αυτό απαιτεί ένα ολιστικό σχέδιο που θα απαντά στις ανάγκες της νεολαίας σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητάς της.
Ένα σχέδιο που θα εστιάζει στην αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων -στην οποία η χώρα μας παραμένει πρωταθλήτρια στην Ευρώπη- την αναστροφή του brain drain, την στήριξη των νέων επιστημόνων και όσων προσπαθούν να κάνουν τα πρώτα τους επαγγελματικά βήματα. Ένα σχέδιο που θα εστιάζει στη μείωση της ανεργίας με ταυτόχρονη βελτίωση των συνθηκών εργασίας για τους νέους. Η αύξηση των μισθών, η πάταξη της υποδηλωμένης και ανασφάλιστης εργασίας, ο περιορισμός των ελαστικών μορφών απασχόλησης, που είναι κυρίαρχες στους νέους η διασφάλιση όχι μόνο περισσότερων αλλά και καλύτερων θέσεων εργασίας, αποτελούν κρίσιμα στοιχεία. Άλλωστε δεν μπορούμε να ξεχνάμε, ότι η νέα γενιά έχει αποτελέσει το κατ’ εξοχήν αντικείμενο εργασιακής εκμετάλλευσης και έχει υπάρξει αόρατη στα χρόνια των πολλαπλών κρίσεων.
Την στιγμή που βιώνουμε τα αποτελέσματα της κλιματικής κρίσης βλέποντας μπροστά μας το φάσμα της καταστροφής του φυσικού περιβάλλοντος, όπως το ξέραμε, καλούμαστε να περιγράψουμε και να αγωνιστούμε για ένα διαφορετικό παραγωγικό μοντέλο, το οποίο δεν θα λειτουργεί σε βάρος του πλανήτη. Ένα μοντέλο που δεν θα αντιμετωπίζει τα δάση και την βιοποικιλότητα ως «εμπόδια στην ανάπτυξη» και δεν θα μπαίνει σε νέους εξορυκτικούς σχεδιασμούς υδρογονανθράκων, λιγνίτη και χρυσού. Ένα μοντέλο που στον πυρήνα του θα αντιλαμβάνεται το νερό και την ενέργεια ως δημόσια, κοινωνικά αγαθά και όχι ως εμπόρευμα. Ένα μοντέλο, τέλος, που θα βάζει την παραγωγή πράσινης ενέργειας στη βάση των αναγκών της κάθε κοινωνίας αναπτύσσοντας το ριζικά διαφορετικό πρότυπο των ενεργειακών κοινοτήτων, εξασφαλίζοντας την ισότιμη πρόσβαση σε αυτήν.
Στην εποχή που τα όνειρα των νέων ανθρώπων εξαντλούνται στο να μπορέσουν να φύγουν από το παιδικό τους δωμάτιο, το στεγαστικό πρόβλημα είναι κυρίαρχο ζήτημα. Αυτή τη στιγμή τα ενοίκια συμπαρασυρόμενα από το τεράστιο κύμα ακρίβειας και την αισχροκέρδεια του AirBnB έχουν γίνει δυσβάσταχτα για μεγάλο μέρος των νέων, αλλά και ευρύτερα της κοινωνίας. Επιδιώκουμε λοιπόν τη συγκρότηση ενός συνολικού σχεδίου για την στέγαση των νέων, με κύρια σημεία την μείωση των ενοικίων και την στήριξη όσων νέων θέλουν να ανεξαρτητοποιηθούν και να ανοίξουν το δικό τους σπίτι.
Η επέκταση της ελεύθερης εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με στόχο την σταδιακή αποσύνδεση της από το Λύκειο, η δημιουργία δημόσιων δομών σύγχρονης μεταλυκειακής εκπαίδευσης, η δραστική ενίσχυση της φοιτητικής μέριμνας και η στήριξη των φοιτητών/-τριών δεν συνιστούν ουτοπικές διεκδικήσεις αλλά σύγχρονα αιτήματα που πρέπει να τα διεκδικήσουμε και υλοποιήσουμε σήμερα. Γιατί θέλουμε ένα σχολείο που δεν θα είναι εξεταστικό κέντρο. Γιατί θέλουμε ένα πανεπιστήμιο, που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες των φοιτητών, με σύγχρονες υποδομές, δωρεάν μεταπτυχιακά και στήριξη της έρευνας και της καινοτομίας. Γιατί θέλουμε η φοιτητική μέριμνα να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις των καιρών, ειδικά μέσα στην κρίση ακρίβειας, που θα εξασφαλίζει ότι όλοι θα έχουν την δυνατότητα να φοιτήσουν ακόμα και μακριά από το σπίτι τους. Γιατί θέλουμε οι νέοι ερευνητές να μην είναι καταδικασμένοι στην μετανάστευση για να επιβιώσουν.
Στην διαρκή πάλη για τον κοινωνικό μετασχηματισμό ο πολιτισμός και οι τέχνες πάντα αποτελούσαν συστατικό χειραφέτησης και ριζοσπαστικοποίησης των νέων ανθρώπων. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που στο νεοφιλελεύθερο οικοδόμημα δεν υπάρχει χώρος για την ανάπτυξη τους. Η στήριξη των νέων καλλιτεχνών, η ενίσχυση νέων καλλιτεχνικών εγχειρημάτων, η εξασφάλιση προνομιακής οριζόντιας πρόσβασης στον πολιτισμό για κάθε νέο και νέα είναι αναγκαία συνθήκη σήμερα, που ο πολιτισμός βάλλεται όσο ποτέ άλλοτε.
Οι νέες τεχνολογίες ως εργαλεία δικτύωσης και κοινωνικού μετασχηματισμού
Είμαστε σε μια περίοδο που η κοινωνία ενημερώνεται και διαμορφώνει άποψη και αντανακλαστικά σε σημαντικό βαθμό μέσα από τα social media και τα διαδικτυακά μέσα ενημέρωσης. Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι αυτά αποτελούν εργαλεία που λειτουργούν πολλαπλασιαστικά στην μετάδοση της πληροφορίας, ακόμα και κόντρα στη σιγή των κυρίαρχων ΜΜΕ, και επομένως συχνά συμβάλουν στην ανάπτυξη μια πολύπλευρης κοινωνικής δυναμικής, καθώς και στην ανάδειξη σύγχρονων αιτημάτων και διεκδικήσεων. Είναι χαρακτηριστικές οι περιπτώσεις της COSCO και της efood που χιλιάδες εργαζόμενοι κοινοποίησαν τα αιτήματά τους μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα, διεκδίκησαν και κέρδισαν ασφαλείς συνθήκες εργασίας και μόνιμες προσλήψεις μέσω των απεργιακών τους κινητοποιήσεων, της δημόσιας κατακραυγής στην αλυσίδα του LIDL που μήνυσε ηλικιωμένη με οικονομικές δυσκολίες επειδή αναγκάστηκε να κλέψει αλλά και των μαζικών κινητοποιήσεων που πραγματοποιήθηκαν όλο το προηγούμενο διάστημα ενάντια στην έμφυλη βία (κίνημα metoo) και τις αμέτρητες γυναικοκτονίες.
Η δυναμική αυτή που διαμορφώνεται κατά καιρούς, αποδεικνύει ότι τα social media αποτελούν ένα σύγχρονο πεδίο επικοινωνίας και παρέμβασης – ασφαλώς όχι το μοναδικό- και επομένως μπορούν να συμβάλλουν στην υπόθεση της κοινωνικής αλλαγής και ανάδειξης ζητημάτων, ειδικά εντός ενός καθεστώτος μιντιακής παντοκρατορίας της δεξιάς. Ταυτόχρονα, μπορούν να αποτελέσουν τον συνδετικό παράγοντα ανάμεσα στους λαούς από διαφορετικές χώρες και τις διεκδικήσεις τους. Δεν είναι λίγες οι φορές άλλωστε που αιτήματα έχουν «ταξιδέψει» από χώρα σε χώρα και έχουν μετατραπεί σε κοινές διεκδικήσεις των λαών διεθνώς.
Ωστόσο, η δυναμική αυτή δεν οδηγεί απαραίτητα σε πολιτική ένταξη και στην διεύρυνση της οργανωμένης πάλης. Η γενικευμένη κρίση εκπροσώπησης και συμμετοχής στα κόμματα άλλωστε αποτελεί άλλο ένα χαρακτηριστικό της εποχής μας. Νέοι και νέες που ενεργοποιούνται διαδικτυακά μεν, δεν βλέπουν όμως τον εαυτό τους εντός μιας αριστερής συλλογικότητας που παρεμβαίνει και δρα συλλογικά. Χρέος μας σε αυτή την συνθήκη είναι να μετατρέψουμε αυτή την ανησυχία σε πολιτική έκφραση και πρόταση, να αφουγκραστούμε τα σύγχρονα αιτήματα και διεκδικήσεις, να πείσουμε και να αναδείξουμε την αναγκαιότητα της εμπλοκής των νέων με την πολιτική – της πολιτικής ένταξης και συλλογικής δράσης – καθώς αυτή καθορίζει το σύνολο των γεγονότων που λαμβάνουν χώρα στις σύγχρονες κοινωνίες.
Να παλέψουμε για την κυβέρνηση – μόνη της όμως δεν αρκεί
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν μπορεί να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα τομών και ρήξεων χωρίς την κυβέρνηση και παράλληλα δεν μπορεί να το εφαρμόσει μόνο με την κυβέρνηση. Επειδή η Αριστερά λογοδοτεί στον λαό και όχι στην ελίτ και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, χρειάζεται ταυτόχρονα ένα δυναμικό και λαϊκό κίνημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει ανάγκη από εκείνη την κοινωνική κίνηση που θα πιέζει την αυριανή κυβέρνηση της αριστεράς να εφαρμόσει το ριζοσπαστικό της πρόγραμμα, όταν σύσσωμο το συστημικό μπλοκ θα πιέζει προς την αντίθετη κατεύθυνση. Για παράδειγμα θεσμικές παρεμβάσεις όπως η επαναθεμελίωση του πλαισίου των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων, κινδυνεύουν να έχουν μειωμένη αποτελεσματικότητα, χωρίς ένα μαχητικό και μαζικό εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα που θα διεκδικεί και θα πετυχαίνει νίκες.
Για αυτό είναι κρίσιμο να δημιουργηθεί μία κουλτούρα ενεργής συμμετοχής στα κινήματα, καθώς και ένα συνεκτικό σχέδιο για την μαζική παρέμβασης στους κοινωνικούς χώρους. Είναι κρίσιμο να δίνουμε τη μάχη για την ηγεμονία των ιδεών και του πολιτικού μα σχεδίου, από τα μικρά «καθημερινά» μέχρι και τα πιο κεντρικά ζητήματα. Άλλωστε, είναι σημαντικό να αντιληφθούμε ότι το αντίπαλο σχέδιο, το σχέδιο της κυβέρνησης της ΝΔ, δομείται πάνω στο ιδεολογικό πλαίσιο της δεξιάς, και αυτό πρέπει να ανατρέψουμε. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ πρέπει να συμμετέχει ενεργά μαζί με τους χιλιάδες νέους-ες που κινητοποιούνται ενάντια στην κλιματική αλλαγή, να γίνει ενεργό τμήμα όσων κινητοποιούνται ζητώντας ορατότητα και έμφυλη ισότητα, να λάβει κινηματικές πρωτοβουλίες ειρήνης, ενάντια στον Πόλεμο. Παράλληλα είναι κρίσιμο να παρέμβουμε και να αυξήσουμε την επιρροή μας σε εργασιακούς χώρους, στην αυτοδιοίκηση, στα αμφιθέατρα και τις γειτονιές, όχι μόνο με όρους εκλογικής καταγραφής αλλά με όρους ουσιαστικής επιρροής -σεβόμενοι πάντα την αυτονομία τους- συμβάλλοντας εν τέλει στην κοινωνική κίνηση και αλλαγή. Και γι’ αυτό απαιτείται συγκεκριμένο σχέδιο και στρατηγική, που θα δημιουργεί νέα σχήματα και πρωτοβουλίες από τα κάτω, που θα θέτει νέα πλαίσια ακόμα και για την ίδια τη λειτουργία των συνδικαλιστικών και αυτοδιοικητικών δομών.
Να λάβουμε πρωτοβουλίες που ενώνουν τους λαούς σε πανευρωπαικό επίπεδο – για ένα νέο πανευρωπαϊκό αντιπολεμικό κίνημα
Είναι δεδομένο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αποτελεί ένα μεγάλο κόμμα για τα δεδομένα της ευρωπαϊκής αριστεράς, και μπορεί να αποτελέσει την κινητήριο δύναμη ανάμεσα σε όλες τις αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις. Αλλά οι πρωτοβουλίες αυτές δεν μπορούν να μένουν μόνο σε επίπεδο θεσμικών πρωτοβουλιών, στο ευρωπαϊκό ή τα εθνικά κοινοβούλια των χωρών. Χρειάζεται να ληφθούν πρωτοβουλίες για την οικοδόμηση ενός κοινού πανευρωπαϊκού κινήματος στην κατεύθυνση της κοινωνικής αλλαγής με κοινούς άξονες δράσης για όλες τις σύγχρονες προκλήσεις, όπως η οικονομική κρίση, η περιβαλλοντική κρίση, η κρίση δημοκρατίας, ο πόλεμος και η έξαρση του προσφυγικού κύματος. Παγκόσμιες προκλήσεις σημαίνει και προσπάθεια για παγκόσμιες λύσεις, διεθνείς δράσεις και συμπόρευση των λαών.
Με την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία ένα νέο ψυχροπολεμικό πλαίσιο αναδύεται, με τις πολεμικές συγκρούσεις και τους οικονομικούς ανταγωνισμούς να επεκτείνονται. Σε αυτή τη συνθήκη είναι αναγκαία μια σειρά πρωτοβουλιών για την ανάπτυξη ενός νέου μαζικού λαϊκού πανευρωπαϊκού αντιπολεμικού κινήματος, που θα απαιτεί τον τερματισμό της εισβολής στην Ουκρανία και την στήριξη των προσφύγων που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις περιοχές τους. Ένα κίνημα που θα αγωνίζεται για την εδραίωση της ασφάλειας και της ειρήνης στην περιοχή και θα στέκεται απέναντι στους εξοπλιστικούς ανταγωνισμούς. Άλλωστε οι λαοί δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα από τον πόλεμο και τις συγκρούσεις.
Αναβάθμιση της κομματικής λειτουργίας – Για ένα μαζικό κόμμα των μελών
Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ οφείλει να αποτελέσει ένα σημείο τομής, σύνθεσης και υπέρβασης για την ίδια τη λειτουργία του κόμματος. Είναι σημαντικό να ορίσουμε το πλαίσιο λειτουργίας για ένα αριστερό, μαζικό και δημοκρατικό κόμμα που να μπορεί να ανταποκρίνεται στους σημερινούς όρους οργάνωσης της εργασίας, της κοινωνικής ζωής και της ψηφιοποίησης που συντελούνται στα πλαίσια της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης. Ένα κόμμα, στο οποίο κινητήριος δύναμη είναι η ίδια η συμμετοχή των μελών, η οποία οφείλει να ενισχυθεί σε όλα τα επίπεδα. Με μέλη που θα είναι ενεργά στα κοινωνικά πεδία που εμπλέκονται και παράλληλα θα είναι τα ίδια συνδιαμορφωτές του πολιτικού σχεδίου, συμμέτοχα στις κρίσιμες αποφάσεις και στην εκάστοτε εκλογή των οργάνων. Άλλωστε η δημοκρατία και η συμμετοχή δεν εξαντλείται σε μια στιγμή ή σε μια εκλογή, αλλά κρίνεται στην καθημερινή πολιτική και οργανωτική λειτουργία του κόμματος, εκεί που κάθε μέλος θα έχει περιεχόμενο δουλειάς και θα βλέπει τον εαυτό του στις λειτουργίες του κόμματος. Υπό αυτό το πρίσμα χρειάζεται να εξεταστούν και οι προτάσεις για την εκλογή της νέας συλλογικής ηγεσίας του κόμματος. Καταμερισμός δουλειάς λοιπόν και οργανώσεις μελών που θα αποτελούν το κόμμα στο πεδίο αναφοράς τους, παρεμβαίνοντας με στόχο τον κοινωνικό μετασχηματισμό. Αυτό αποτελεί την αναγκαία συνθήκη για να καταφέρουμε να δώσουμε νέα ώθηση στην κομματική ένταξη, να κάνουμε τους φίλους και υποστηρικτές του κόμματος δραστήρια μέλη του.
Πολλές από τις προτεινόμενες αλλαγές στο καταστατικό συμβάλλουν σε αυτή τη κατεύθυνση αλλά και στις σύγχρονες ανάγκες κοινωνικής οργάνωσης. Η ισότιμη συμμετοχή των δύο φύλων, η θέσπιση θητειών τόσο στα όργανα όσο και στα δημόσια αξιώματα, οι δικλίδες δημοκρατικού ελέγχου στη Κ.Ε. προσπαθούν να απαντήσουν στην πολυεπίπεδη κρίση του κομματικού φαινομένου. Μια κρίση που όσο εντείνεται εν τέλει καταλήγει να εξυπηρετεί τη νεοφιλελεύθερη αντίληψη μεταδημοκρατικής συλλογικής οργάνωσης. Τα σύγχρονα ψηφιακά εργαλεία δίνουν νέες δυνατότητες, και χρειάζεται να αξιοποιηθούν εφόσον διευκολύνουν την καθημερινή μας παρέμβαση και λειτουργία, γνωρίζοντας ωστόσο ότι από μόνα τους δεν αρκούν. Είναι κρίσιμο λοιπόν να κατανοήσουμε ότι καμία οργανωτική ή καταστατική αλλαγή, όσο καινοτόμα και αν είναι, δεν μπορεί να επιλύσει από μόνη της τα προβλήματα πολιτικής λειτουργίας αν δεν υπάρχει η αντίστοιχη βούληση και κατεύθυνση. Είναι αναγκαίο επομένως το σύνολο των καταστατικών αλλαγών, η εφαρμογή τους την επόμενη μέρα, η πολιτική πρακτική και το σχεδιό μας να στοχεύει στην συνολική αναβάθμιση των διαδικασιών και της λειτουργίας του κόμματος.
Αναμφίβολα, η αναβάθμιση της λειτουργίας του κόμματος συνδέεται άρρηκτα με την ενίσχυση των συλλογικών και δημοκρατικά εκλεγμένων οργάνων. Η συχνή λειτουργία τους, ο καταμερισμός δουλειάς και χρεώσεων, ο σεβασμός στις συλλογικές μας αποφάσεις, αλλά και στο δικαίωμα στην διαφορετική άποψη, αποτελούν αναγκαίες παραμέτρους. Η διαμόρφωση ενός ενιαίου πολιτικού κέντρου που θα χαράσσει τη στρατηγική και το σχέδιο μας ανά πεδίο μπορεί να συμβάλει στην αποτελεσματικότερη οργάνωση της παρέμβασής μας, στην διαμόρφωση του σχεδίου συλλογικά μακριά από προσωπικές στρατηγικές, στην αντιμετώπιση χρόνιων παθογενειών και αμφίσημων πρωτοβουλιών. Σε κάθε περίπτωση είναι απαραίτητη η ύπαρξη θεσμών ελέγχου της τήρησης των συλλογικών μας αποφάσεων και των καταστατικών ρυθμίσεων, καθώς και η αντιμετώπιση αντισυντροφικών και αντιδεοντολογικών συμπεριφορών.
7+1 Δεσμεύσεις για τη Νέα Γενιά
1) Καθιέρωση συστήματος που περιλαμβάνει την δυνατότητα ελεύθερης πρόσβασης στα ΑΕΙ. Συγκρότηση σχεδίου που θα στοχεύει στην μελλοντική αποσύνδεση του Λυκείου από το σύστημα πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και την κατάργηση των πανελλαδικών εξετάσεων.
2) Θέσπιση φοιτητικού μηνιαίου επιδόματος στα 200 ευρώ το μήνα βάσει κοινωνικών κριτηρίων. Διαμόρφωση εθνικού σχεδίου φοιτητικής στέγης. Ενίσχυση των υποδομών των ΑΕΙ.
3) Δωρεάν φοίτηση στα προγράμματα μεταπτυχιακών σπουδών. Ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε όλους/ες τους ΥΔ. Πλήρης ασφαλιστική κάλυψη σε όλες τις υποτροφίες ΥΔ. Ενίσχυση χρηματοδότησης και συμβάσεις εργασίας σε μεταδιδάκτορες/σες και έκτακτο διδακτικό προσωπικό. Ενίσχυση των πανεπιστημιακών βιβλιοθηκών και δωρεάν πρόσβαση για όλους τους φοιτητές/ριες στις διεθνείς ηλεκτρονικές βιβλιοθήκες και επιστημονικά περιοδικά.
4) Ριζικός επανασχεδιασμός και ενίσχυση της δημόσιας δωρεάν μεταλυκειακής- επαγγελματικής εκπαίδευσης. Δημιουργία διετών προγραμμάτων στα ΑΕΙ σε συνεργασία με τοπικούς παραγωγικούς φορείς.
5) Αύξηση κατώτατου μισθού στα 800 ευρώ καθαρά. Επιδότηση για ορισμένο χρονικό διάστημα του έμμεσου μισθολογικού κόστους για προσλήψεις νέων έως 30 ετών σε μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Στήριξη της νεανικής επιχειρηματικότητας με φορολογικές ελαφρύνσεις και ευκολότερη πρόσβαση σε χρηματοδοτικά εργαλεία για όσους/-ες ξεκινούν τα πρώτα τους επαγγελματικά βήματα. Ενίσχυση ενός νέου συνεργατικού υποδείγματος με έμφαση στις συνέργειες και τη στήριξη των νέων εργαζομένων στον πρωτογενή τομέα, αλλά και σε τομείς υψηλής ειδίκευσης, με το βλέμμα στην αναχαίτηση του brain drain.
6) Κάθε νέος/α να μπορεί να αποκτήσει την αυτονομία του. Περιορισμός στη βραχυχρόνια μίσθωση, πλαφόν στα ενοίκια, ενισχυμένο επίδομα στέγασης για νέους/ες και νέα ζευγάρια.
7) Θέσπιση «κάρτας νέων» για νέους/ες έως 30 ετών, που θα εξασφαλίζει εκπτώσεις στις μεταφορές, στον πολιτισμό και αθλητισμό, στις υπηρεσίες κλπ. Θέσπιση επιδοτούμενης «κάρτας πολιτισμού» για νέους/ες έως 30 ετών για την δωρεάν πρόσβαση σε πολιτιστικές εκδηλώσεις. Επέκταση της δωρεάν εισόδου σε αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία για τους νέους/ες έως 30 ετών.
8) Αυτόματη απόδοση της ελληνικής ιθαγένειας για κάθε παιδί μεταναστών που γεννιέται, μεγαλώνει, φοιτά ή σπουδάζει στη χώρα μας.
