“Ήμασταν πάντα στη σωστή πλευρά της Ιστορίας και το ίδιο κάνουμε και τώρα. Η Ελλάδα συμπαρατάσσεται με όλες τις δυτικές χώρες στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας (...) Ενισχύει την Ουκρανία διπλωματικά, ανθρωπιστικά, αλλά, ναι, και στρατιωτικά”, ήταν η φράση που επέλεξε να απομονώσει από την ομιλία του στη Βουλή στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook ο πρωθυπουργός.
Την ώρα που ο κόσμος μπαίνει σε μια νέα εποχή αστάθειας και Ψυχρού Πολέμου, με τον κίνδυνο θερμών επεισοδίων να σοβεί πάντα, με την πυρηνική απειλή να πλανάται ξανά μετά από δεκαετίες πάνω από την Ευρώπη και όλο τον πλανήτη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποφάσισε να μεταβάλει το αμυντικό δόγμα της Ελλάδας. Απόντος του υπουργού Εξωτερικών, υπέγραψε την αποστολή καλάζνικοφ και άλλων όπλων στην Ουκρανία, βάζοντας την Ελλάδα σε επικίνδυνες ατραπούς και επιστρέφοντας στο δόγμα της Δεξιάς του ‘50.
Χωρίς σύγκληση, έστω για τα μάτια του κόσμου, του ΚΥΣΕΑ ή συμβουλίου πολιτικών αρχηγών υπό την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, σαν να ήταν η χώρα τα χωράφια που κληρονόμησε από τον παππού του. Μόνο που αυτή τη φορά η αλαζονεία της εξουσίας και η ιδιοκτησιακή αντίληψη μπορεί να έχει για την Ελλάδα καταστροφικές συνέπειες. Ούτε οι υποχρεώσεις απέναντι στο ΝΑΤΟ ούτε απέναντι στην Ε.Ε. επιβάλλουν την αποστολή πολεμικού υλικού. Όπλα που δεν αποκλείεται να καταλήξουν στα χέρια των πολιτιφυλακών, βλέπε τάγμα Αζόφ κλπ.
Ενώ ο πόλεμος επιστρέφει στην Ευρώπη, η κυβέρνηση θα όφειλε να επιδείξει εθνική σύνεση και να επιδιώξει τη συνενόηση. Όχι να τον δεί ως άλλη μια κρίση που γίνεται ευκαιρία, αφενός για να δώσει διαπιστευτήρια προθυμίας, αφετέρου για μια νέα κούρσα εξοπλιστικών δαπανών. Όλες οι δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις συμφωνούν στην ανάγκη σκληρών κυρώσεων στη Ρωσία, στην προάσπιση του Διεθνούς Δικαίου και της εδαφικής κυριαρχίας της Ουκρανίας, στη λήψη πρωτοβουλιών πάσης φύσεως για την επίτευξη της ειρήνης, με τη διπλωματία στην πρώτη γραμμή.
Η ειρήνη δεν έρχεται με την επαναστρατιωτικοποίηση ούτε με ακόμα περισσότερα όπλα και πυραύλους. Αντίθετα, η Ευρώπη οφείλει να διεκδικήσει πρωταγωνιστικό ρόλο, να μεσολαβήσει ώστε να σιγήσουν τα κανόνια και να μπούμε σε τροχιά διαλόγου και διπλωματίας. Μια Ευρώπη με πραγματική στρατηγική αυτονομία, που θα επιβάλει την επόμενη μέρα ένα σταθερό πλαίσιο ασφαλείας και ελέγχου εξοπλισμών, που θα συμπεριλαμβάνει και τη Ρωσία. Για να μην βυθιστεί ξανά η ήπειρος στο βαθύ σκοτάδι.
