Αποσπάσματα από τη συνέντευξη του Δημήτρη Βίτσα, Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, στο ραδιοφωνικό σταθμό «ALPHA 98,9»
«..Ανησυχώ γιατί κάθε μέρα που περνάει, υποχωρεί η διπλωματία και αυξάνονται οι στρατιωτικές κινήσεις και οι εμπρηστικές δηλώσεις. Αυτό μου δημιουργεί την άποψη ότι, ακόμα και ένα ατυχές και απρόβλεπτο γεγονός στα σύνορα Ρωσίας –Ουκρανίας, μπορεί να μας οδηγήσει ευρύτερα σε πολύ δυσάρεστες καταστάσεις .
Η χθεσινή τοποθέτηση του προέδρου Μπάϊντεν περί αναμενόμενης εισβολής της Ρωσίας μας κάνει όλους να σκεφτόμαστε θλιβερές εξελίξεις.
Αυτό λοιπόν που πρέπει να υπερισχύσει τούτη την ώρα, είναι η διπλωματική προσπάθεια να κάνει τις Ρωσία, Ουκρανία αλλά και τη Γεωργία που βρίσκεται κοντά, να αισθανθούν ασφαλείς και να ασχοληθούν με τα δικά τους εσωτερικά προβλήματα.
Κανένας λόγος δεν υπήρξε στην παρούσα φάση και με τις ισχύουσες γεωπολιτικές ισορροπίες, να επανέλθει στην ατζέντα η ένταξη της Ουκρανίας και της Γεωργίας στο ΝΑΤΟ.
Ήδη με υπάρχουσες αποφάσεις της ΕΕ , του ΟΗΕ ,του ΝΑΤΟ, αλλά και με τη συμφωνία του Μίνσκ, ορίζονται κανόνες για την ασφάλεια της Ρωσίας .
Υπάρχουν όμως και σύμβουλοι του Αμερικανικού Πενταγώνου στις χώρες αυτές που αρκετές φορές υποθάλπουν τη διάθεση της Ουκρανικής κυβέρνησης να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, γεγονός που ενισχύεται από την αυξημένη συγκέντρωση Ρωσικών δυνάμεων στα Ρωσο-Ουκρανικά σύνορα και τη διεξαγωγή στρατιωτικών ασκήσεων εκεί.
Αυτού του είδους οι επιθετικές κινήσεις ένθεν και ένθεν , οι οποίες εκκινούν ακόμα και από την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης, δεν βοηθούν στην ύπαρξη λύσεων μέσω της συζήτησης και της διπλωματίας.
Αντίθετα φαίνεται να κυριαρχούν οι ΄΄εθνοδοτικές΄΄ και υπεροπτικές πρακτικές και οι ΄΄βαριές΄΄ πολιτικές κουβέντες που εκστομίζονται από αμφότερα τα εμπλεκόμενα μέρη.
Αλίμονο όμως αν υπάρξει ανάφλεξη.
Όπως γνωρίζουν οι περισσότεροι, στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας , υπήρξαν βαριές επιπτώσεις στην ευρύτερη περιοχή, υπήρξαν προσφυγικά ρεύματα , οι τοπικές οικονομίες δέχτηκαν ιδιαίτερα πλήγματα κλπ.
Μια σύρραξη λοιπόν στα Ρωσο-Ουκρανικά σύνορα θα έχει πολλαπλάσια καταστροφικά αποτελέσματα.
Και δεν θα είναι το μόνο πρόβλημα η ένταση της ενεργειακής κρίσης και η απορρέουσα από αυτή φτωχοποίηση γειτονικών χωρών, της Ελλάδας και της Τουρκίας συμπεριλαμβανομένων.
Αντικειμενικά αυτόθα έχει σαν αποτέλεσμα τον προσανατολισμό των οικονομιών των χωρών αυτών στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς και θα αφαιρεθούν σημαντικοί πόροι που θα προορίζονταν στην κοινωνική και αναπτυξιακή πολιτική.
Σε μια ενδεχόμενη διένεξη μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, είναι βέβαιο ότι αυτό χωρίς υπερβολή θα εξελιχθεί σε Παγκόσμιο πόλεμο και θα εμπλακούν άμεσα και άλλες μεγάλες δυνάμεις όπως η Κίνα και οι μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης.
Αν και θα έπρεπε να στηρίζουμε πολλές ελπίδες στον καταλυτικό ρόλο της ΕΕ στην αποκλιμάκωση της έντασης, δυστυχώς οι ισχυρές χώρες όπως η Γερμανία, η Γαλλία κλπ, προτάσσουν τα δικά τους εσωτερικά συμφέροντα που τις περισσότερες φορές είναι διαμετρικά αντίθετα και δε συμβάλουν στην έκφραση ενιαίας Ευρωπαϊκής πολιτικής…»
