Γυναίκα ξεκίνησε απεργία πείνας γιατί αδυνατεί να πληρώσει το εγκληματικά μεγάλο ποσό της ΔΕΗ. Στην Πάτρα 22χρονος εργάτης έχασε τη ζωή του στην προσπάθειά του να ξεφύγει από έλεγχο του ΕΦΚΑ. Ήταν αδήλωτος.
Είναι η απόγνωση πάνω απ' όλα. Οι δύο αυτές ενδεικτικές ειδήσεις μού θυμίζουν το 2010, την αρχή του Μεγάλου Κακού. Ο εργάτης που αν θα τον έπιανε ο ΕΦΚΑ, θα ήταν υπεύθυνος για την παρανομία του αφεντικού του και η γυναίκα που αδυνατεί να αντεπεξέλθει. Το Μεγάλο Κακό ξεκινά από μικρές φρικτές ειδήσεις.
Πριν να έρθει το 2011 των χιλιάδων αυτοκτονιών, των ανθρώπων που έψαχναν στα σκουπίδια για φαγητό και ζούσαν χωρίς ρεύμα, των λουκέτων στα καταστήματα, προηγήθηκε το 2010. Το 2010 είχε μικρές φρικτές ειδήσεις: οικογένεια που της έκοψαν το ρεύμα, αυτοκτονίες εδώ κι εκεί -αλλά όχι πολλές ακόμη-, παιδιά που πεινούσαν στο σχολείο. Έως το 2013 πια δεν προλαβαίναμε να γράφουμε για τις νέες αυτοκτονίες, την ανεργία, τα λιπόθυμα παιδιά στα νηπιαγωγεία και την απόγνωση.
Είμαστε προ των πυλών μιας εκ νέου κόλασης. Η υγειονομική κρίση υπήρξε ο προθάλαμος των χειρότερων σεναρίων που μπορεί να βάλει ο νους μας: ιδιωτικοποιήσεις στην Υγεία και την Παιδεία, νεκροί ασθενείς, παιδιά εγκλωβισμένα μεταξύ της πραγματικότητας -που δεν αφήνει περιθώριο για τα όνειρα- και της επιθυμίας. Ακραίος εκφασισμός, μίσος, περισσότεροι νεκροί. Μια δημοκρατία ανατριχιασμένη και παραμελημένη. Θα είναι χειρότερα αυτή τη φορά.
Το μοναδικό πράγμα που, μέσα στον ίδιο του τον κυνισμό, κάπως μας διασκεδάζει είναι η απεγνωσμένη τους προσπάθεια να πείσουν πως κρατιούνται σε γερές βάσεις. Δημοσκοπήσεις τραγελαφικές, καραγκιοζιλίκια επικοινωνιακά κι από πίσω φτώχεια. Φτώχεια και νεκροί, πολύ κι από τα δύο.
Η πραγματικότητα έχει ήδη αποδείξει πως δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Η Αριστερά δεν είναι σαν αυτούς, τι να κάνουμε τώρα. Κάτω να τα βάλεις να τα μετρήσεις, δεν βγαίνει η σύγκριση. Βέβαια, η πραγματικότητα έχει αποδείξει πως χωρίς τους νέους δεν έχουμε ελπίδα. Διά της ατόπου ψήφου όσων μουτζώνονται που πίστεψαν πως είναι μεσαία τάξη και τώρα προτιμούν να τους κοπεί το χέρι παρά να ξαναβγεί Μητσοτάκης δεν πάει πουθενά το σχέδιο. Το 2015 είχαν προηγηθεί οι συγκλονιστικοί αγώνες που ξεκίνησαν από τους νέους στις σχολές και τις πλατείες.
Δεν είναι κάποιος εξεζητημένος ο λόγος που η κοινωνία το έχει ανάγκη ξανά αυτό. Ο λόγος είναι πολύ απλούστερος: έχουμε ανάγκη να νιώσουμε ξανά ζωντανοί, ότι μπορούμε και, κυρίως, ότι είναι εφικτό να ξεφύγουμε από αυτά τα σκοτάδια. Ιδανικά, πριν τελειώσει ο κόσμος.
