φωτ. EUROKINISSI/ΘΑΝΑΣΗΣ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ
Στον Βύρωνα συμβαίνει ένα θαύμα από τον Σεπτέμβριο του 2020 μέχρι τώρα η Παναγιά δεν έχει πάψει να δακρύζει. Δηλαδή από το δεύτερο κύμα της πανδημίας δακρύζει η Παναγία η Παρηγορήτισσα. Και κάθε φορά που τα πράγματα ζορίζουν, τρέχουν τα κανάλια μετά της κάμερας επ’ ώμου να μας υπενθυμίσουν ότι η Παναγιά δακρύζει για τα άρρωστα παιδιά της.
Στον Βύρωνα μάλιστα. Ξέρετε, εκεί που ήταν δήμαρχος ο Χαρδαλιάς. Εγώ, που είμαι άθεη, θα πω ότι επί δημαρχίας τους ένα αστάρι δεν ξοδεύτηκε να περάσει τις εκκλησίες και τους έφαγε η υγρασία τους πιστούς και φτάσαμε σε σημείο να δακρύζουν οι εικόνες. Αλλά οι πιο “ειδικοί”, που κάνουν τώρα τις εμφανίσεις τους στα μέσα, μας λένε ότι η Παναγιά δακρύζει από τον πόνο της που έχουμε πανδημία. Ειδικοί “παναγιολόγοι”.
Επίσης, δακρύζει και κάθε φορά που η κυβέρνηση κάνει βλακεία. Ας πούμε, διαγράφεται ο Σπήλιος Λιβανός μετά από σάλο - σάλο τώρα σοβαρό, όχι μικρούλη. Δακρύζει η Παναγία και ξεχνιόμαστε. Συρρέουν οι πιστοί, κολλάνε Covid, δακρύζει ακόμη πιο πολύ η Παναγία. Έτσι είναι όταν η βάρκα μπαντάρει. Επιστρατεύεις και θεούς, και δαίμονες. Κρίμα που δεν είχαν υπολογίσει τις πυρκαγιές και την αλλαγή του χαρτοφυλακίου του Χαρδαλιά. Τζάμπα την έβαλαν την Παναγίτσα να κλαίει στον Βύρωνα. Χαλάλι, από την άλλη, αλλά ίσως μια Α’ Αθήνας, μια Κυψέλη για παράδειγμα, να ήταν καλύτερη επιλογή. Και εκλογικά δηλαδή είναι η πιο δύσκολη περιοχή η Α’ Αθήνας.
Τέλος πάντων τώρα. Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια. Η Παναγία δακρύζει. Οι άπιστοι λένε ότι φταίει η υγρασία, οι οπαδοί λένε ότι φταίει η κακή πορεία της ΑΕΚ, οι νεοδημοκράτες λένε ότι φταίει η πανδημία.
Το μόνο μεμπτό, κατά τη γνώμη μου, είναι που η Παναγία δεν ξεκίνησε το κλάμα ήδη από τη Συμφωνία των Πρεσπών. Αν δεν ήταν παράνομα τα στοιχήματα, θα έβαζα ένα για τις Παναγιές όλης της χώρας. Πόσο θα κλάψουν σε περίπτωση που ξαναβγεί ο ΣΥΡΙΖΑ ας πούμε.
