“Υπολειπόμεθα ό,τι και να κάνουμε μετά από αυτήν την εποποιία”, ξέρετε, που είχαν κατέβει το 2007 με τσάντες γεμάτες λεφτά στην καμένη Ηλεία και “γύρισαν το παιχνίδι ενώ έχαναν με 15%”. Αλλά στο απίθανο σενάριο που κάποιοι δεν ανήκουν στο στελεχιακό δυναμικό της Ν.Δ. και θέλουν να κερδίσουν τις εκλογές χωρίς τσάντες γεμάτες χρήματα, τι πρέπει να κάνουν; Κατ’ αρχάς και για την απόδοση των του Καίσαρος τω Καίσαρι, να πούμε συγχαρητήρια στους υπουργούς και τους βουλευτές της Ν.Δ. για το επιχειρηματικό τους δαιμόνιο. Αν τα είχαμε σκεφτεί κι εμείς αυτά και κατεβαίναμε στη Μάντρα με χιλιάρικα στις τσάντες, θα ήταν όλα πολύ πιο εύκολα. Θέλει τέτοια ταλέντα η πολιτική. Εμείς δεν τα είχαμε. Εμείς μαζεύαμε λεφτά από το λεφτόδεντρο και αφήσαμε αποθέματα 37 δισ. στα ταμεία. Λάθος μας.
Τώρα τι κάνουμε; Αν, ας πούμε, θέλει κάποιος να ξαναγίνει κυβέρνηση, αλλά χωρίς να μοιράζει χρήματα, τι μπορεί να κάνει;
Τα σενάρια είναι δύο. Το πρώτο σενάριο, το οποίο, όμως, είναι πιλοτικό και δοκιμάζεται κι από τη Ν.Δ., είναι να δώσεις εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ στα ΜΜΕ μέσω ειδικής λίστας, ας την πούμε Πέτσα, για να προωθούν το κυβερνητικό σου έργο, είτε διακριτικά είτε όπως ο ΣΚΑΪ. Είμαστε ήδη ένα γιγαντιαίο βήμα πίσω για αυτό το σενάριο κι επίσης δεν έχουμε λεφτά. Το δεύτερο σχέδιο που δοκιμάζει η Ν.Δ. είναι ο τραμπουκισμός, αλλά αυτό μπορεί και να μην πετύχει. Έχουμε πανδημία; Φταίνε οι πολίτες. Έχουμε πληθωρισμό; Φταίνε οι πολίτες που δεν πρόσεχαν και τροφοδότησαν την πανδημία. Αυξάνεται η ΔΕΗ; Φταίνε οι πολίτες που μας ψήφισαν. Κρατάω μικρό καλάθι για αυτήν την προεκλογική στρατηγική, αλλά θα περιμένουμε να μιλήσει η κάλπη.
Κατά τα λοιπά, απομένουν τρία σενάρια, όχι απαραιτήτως καλά, αλλά πολύ φθηνότερα. Το πρώτο είναι να περιμένεις να σε ψηφίσει ο κόσμος που “νομοτελειακά” θα αγανακτήσει με τη Ν.Δ. Το δεύτερο είναι να κάνεις στρατηγικές υποχωρήσεις στον ριζοσπαστικό σου λόγο, ελπίζοντας ότι τα πιο συντηρητικά τμήματα της κοινωνίας θα ψηφίσουν κάτι που έχει στον τίτλο του την Αριστερά. Αυτό είναι το πιο πιθανό από όλα να αποτύχει, αλλά παραμένει ένα σενάριο.
Το τελευταίο είναι να ακολουθήσεις την παλιά καλή συνταγή που σε έβγαλε κυβέρνηση και την πρώτη φορά: η δυναμική παρουσία στη δημόσια σφαίρα, από τη γειτονιά και τα κινήματα ώς τη Βουλή. Θυμάστε εκείνες τις συγκλονιστικές εποχές που ήμασταν παντού; Και μιλούσαμε και φωνάζαμε και μας έβριζαν τα ΜΜΕ και τελικά κερδίσαμε; Ήταν ωραίες εποχές, αθώες. Δοκιμασμένη πατέντα. Για όσους δεν τα έζησαν, υπάρχει πάντοτε η πρώτη φορά και δεν κοστίζει απολύτως τίποτα.
