Οι προτεινόμενες αλλαγές στο καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ είναι θετικές και θα αποτελέσουν μια σημαντική τομή στη δομή και τη λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία.

Η καθιέρωση της ψηφιακής εγγραφής μελών, της δυνατότητας διαδικτυακών συνεδριάσεων των οργάνων, της ποσόστωσης φύλου στο 50% - 50%, της περιφερειακής συγκρότησης και του Εθνικού Συμβουλίου είναι πρωτοπόρες αλλαγές.

Είναι ενισχυτικές του στόχου για διεύρυνση, ανασυγκρότηση, μετασχηματισμό.

Η δε πρόταση του Αλέξη Τσίπρα για εκλογή της συλλογικής μας ηγεσίας από τα μέλη, αναμφίβολα τάραξε λιμνάζοντα ύδατα. Κυρίως εκτός του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία.

Η συζήτηση πρέπει να είναι ανοιχτή και ειλικρινής. Να θέτει τα κρίσιμα ερωτήματα.

Πόσο ικανοποιητικό είναι το σημερινό μοντέλο του κόμματος;

Κινητοποιεί; Εμπνέει; Αξιοποιεί κάθε διαθεσιμότητα συμμετοχής;

Διευκολύνει τους ανθρώπους των αμέτρητων -σήμερα- υποχρεώσεων να συμμετέχουν και να συναποφασίζουν;

Μπορεί να συσπειρώσει πολίτες από τη ριζοσπαστική αριστερά ως το προοδευτικό κέντρο;

Δύναται να βελτιώσει την παρουσία των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων σε συνδικάτα, αυτοδιοίκηση, νεολαία, αλλά και φορείς της μικρής και μεσαίας επιχειρηματικότητας;

Διασφαλίζει την ισότιμη συμμετοχή όλων των ιστορικών πορειών και σύγχρονων απόψεων, που συναντώνται στον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία;

Αξιοποιεί στο έπακρο τη συσσωρευμένη ιστορική, πολιτική και οργανωτική πείρα των στελεχών;

Οι απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα ίσως είναι σκληρές και άβολες, αλλά πρέπει να δοθούν χωρίς δίκες προθέσεων και εκατέρωθεν χαρακτηρισμούς.

Σε κάθε περίπτωση, κανένας δεν έχει λόγο να φοβάται τη συμμετοχή και το δικαίωμα των μελών να αποφασίζουν και να συνδιαμορφώνουν.

Τα παραδείγματα των Σάντερς και Κόρμπιν διδάσκουν πολλά. Και αν δεν τολμήσουμε, δεν θα καταφέρουμε.

Έχουν ήδη διατυπωθεί απόψεις που απορρίπτουν την προοπτική εκλογής ηγεσίας από τη βάση. Λέγεται ότι η θεσμοθέτηση της καθολικής ψηφοφορίας των μελών είναι «δευτερεύον ζήτημα», ότι οδηγεί σε «κόμμα-χυλό», ότι συνιστά «επίφαση δημοκρατίας».

Δεν είναι, όμως, έτσι.

Η εκλογή από τη βάση είναι πρωτεύον ζήτημα, μπορεί να ενισχύσει τον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία και βαθαίνει τη δημοκρατία στη λειτουργία του.

Έχει, επίσης, ακουστεί η άποψη ότι αποτελεί μετατόπιση «προς το κέντρο» και σηματοδοτεί μια ιδεολογική και πολιτική μετάλλαξη.

Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.

Ένα κόμμα μικρό σε οργάνωση, μη ικανό να έχει ισχυρά αντίβαρα, χωρίς αποτελεσματικούς κοινωνικούς αισθητήρες, είναι ένα κόμμα που μετατοπίζεται πιο εύκολα, κάνει υποχωρήσεις, λειαίνει τις προγραμματικές του θέσεις προς την επιθυμητή για άλλους κατεύθυνση.

Αντίθετα, ένα κόμμα συμμετοχικό, μαζικό, με ισχυρά κοινωνικά θεμέλια μπορεί να διαμορφώνει πολιτικά γεγονότα, να αντέχει σε εξωγενείς πιέσεις και καταναγκασμούς, να αποτυπώνει αυθεντικά τη βούληση των αριστερών και προοδευτικών πολιτών.

Είναι απολύτως βέβαιο ότι ο ανοιχτός, συμμετοχικός, δημοκρατικός ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία είναι μια ιστορική δυνατότητα που αποστρέφονται και πολεμούν οργανωμένα οι αντίπαλοι μας.

Είναι ταυτόχρονα, όμως, και το συλλογικό μας χρέος.

* Ο Νίκος Παππάς είναι βουλευτής Β3’ Νότιου Τομέα Αθηνών του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία