to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Τι νέα από την Πορτογαλία;

Οι πορτογαλικές εκλογές έδειξαν τη νίκη των σοσιαλιστών του Νότου και την αποδυνάμωση της ριζοσπαστικής Αριστεράς


Οι πορτογαλικές εκλογές έδειξαν τη νίκη των σοσιαλιστών του Νότου και την αποδυνάμωση της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Μετά τη Γερμανία και την Ισπανία, μετά τη σχεδόν ή πλήρη διάλυση του χώρου αυτού στη Γαλλία και την Ιταλία, η πορτογαλική επιβεβαίωση θα πρέπει να βάλει σε περίσκεψη τους Ελληνες θιασώτες της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Αλλά δεν συμφωνώ με όσα περιφρονητικά διαβάζω. Η ριζοσπαστική Αριστερά διέσωσε σε δύσκολους καιρούς κάτι από το 1968· ανανέωσε την Αριστερά μετά το 1989, που έπληξε και τους σοσιαλιστές και τους κομμουνιστές· και κυρίως εξέφρασε έγκαιρα έναν λόγο για τους νέους κινδύνους που συνεπαγόταν για τις κοινωνίες η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, χωρίς εθνικιστικές αναδιπλώσεις. Εκείνο όμως που πρέπει να πιστωθεί στη ριζοσπαστική Αριστερά είναι η ανανέωση της πολιτικής ατζέντας.

Ηταν η ριζοσπαστική Αριστερά που έφερε το ενδιαφέρον για τα δικαιώματα γυναικών, LGTB, μειονοτήτων κ.ά. ομάδων στην πολιτική αρένα, αναγκάζοντας τις άλλες πολιτικές δυνάμεις να τα υιοθετήσουν. Ηταν η ριζοσπαστική Αριστερά που έφερε το μεταναστευτικό στο κέντρο της συζήτησης, ακόμη κι αν η σημερινή Ευρώπη ακολουθεί ανάστροφες πολιτικές. Ηταν η ριζοσπαστική Αριστερά που προειδοποίησε και αντιμετώπισε τον ανερχόμενο φασισμό, όταν άλλες πολιτικές δυνάμεις τον έπαιζαν σαν πιόνι στο σκάκι νομιμοποιώντας τον εν τοις πράγμασι. Ηταν στη ριζοσπαστική Αριστερά που η κοινωνική και η πολιτισμική κριτική, οι παλιές ανισότητες και οι νέες διακρίσεις κρατήθηκαν μαζί και ενωμένες. Ηταν αυτός ο χώρος που ανέπτυξε την κριτική στην κρίση και στα μνημόνια.

Στην Ελλάδα το πνεύμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς δεν κατάφερε να σφραγίσει τη διακυβέρνηση στα 2015-2019, και εκεί πολλά θα μπορούσε κανείς να πει, χωρίς όμως εισαγγελικό ύφος. Γιατί ο ρόλος της ριζοσπαστικής Αριστεράς δεν είναι η διακυβέρνηση, είναι αυτό ακριβώς που έκανε μέχρι τώρα: η ανανέωση της πολιτικής, η ευαισθητοποίηση στα αναδυόμενα προβλήματα, η προβολή ενός άλλου τρόπου να βλέπει κανείς τα πράγματα. Αλλωστε ο ριζοσπαστισμός, είτε ως φάση ζωής των ανθρώπων, είτε ως κοινωνική φάση, είναι κατά κανόνα σύντομος, δεν μπορεί να είναι διαρκής. Γίνεται στο τέλος άδεια ρητορική και επανάληψη κλισέ.

Η διακυβέρνηση θέλει τη λογική της και η σοσιαλδημοκρατία, παρά τις διακυμάνσεις της, είναι έτοιμη να προσφέρει μέτριες προσδοκίες με σταθερότητα και ικανότητα διακυβέρνησης. Αυτό ήταν που νίκησε στη Γερμανία και στην Πορτογαλία και στην Ισπανία. Ρεαλιστικές προσδοκίες με σταθερότητα είναι, νομίζω, ο άξονας πάνω στον οποίο πρέπει να επιδιωχθεί η αλλαγή διακυβέρνησης και στην Ελλάδα. Οποιος την προσφέρει θα κερδίσει.

Στην Ελλάδα, η προσπάθεια να μετασχηματιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ προς αυτή την κατεύθυνση δεν ευοδώθηκε όπως περίμενε ο πρόεδρός του το βράδυ των εκλογών όταν προεξήγγειλε τον μετασχηματισμό του κόμματος. Βραχυκυκλώθηκε. Τώρα πρέπει να αναγνωρίσουμε την πραγματικότητα των δύο φορέων που μπορούν να προσφέρουν ρεαλιστικές προσδοκίες με σταθερότητα, δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. και του ΚΙΝ.ΑΛΛ.-ΠΑΣΟΚ, στον βαθμό που φαίνεται να ανανεώνεται και σε γλώσσα και σε προσωπικό. Πρέπει επομένως να εργαστούμε για τη σύγκλιση και ακόμη, για τη δημιουργία ενός κοινού φόρουμ επικοινωνίας και ιδεών, στα μετόπισθεν της άμεσης πολιτικής, που θα επεξεργάζεται τη σύγκλιση προτάσεων για τα μεγάλα ζητήματα.

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)