Πέρυσι, τέτοια εποχή, το ηγετικό προφίλ του Κυριάκου Μητσοτάκη άρχισε να παρουσιάζει τις πρώτες σοβαρές ρωγμές. Από την ποδηλατάδα στην Πάρνηθα και τα κορωνογλέντια στην Ικαρία έως το όργιο καταστολής, με αποκορύφωμα τα γεγονότα της Νέας Σμύρνης, η εικόνα του “Μωυσή” και του “καλύτερου πρωθυπουργού στην Ευρώπη” θρυμματίστηκε.
Έναν χρόνο μετά, η φθορά της κυβέρνησης έχει παγιωθεί. Πλέον, όμως, όχι εξαιτίας μεμονωμένων συγκυριακών επεισοδίων και επικοινωνιακών λαθών, αλλά εξαιτίας της εμπέδωσης μιας κατάστασης κρίσης και ανικανότητας διαχείρισης σε όλα τα πεδία.
Ήδη στο πρώτο μισό του Ιανουαρίου η χώρα μας καταγράφει το ένα μαύρο ρεκόρ μετά το άλλο. Έως την Παρασκευή 1.686 συμπολίτες μας είχαν χάσει τη ζωή τους, ενώ το ΕΣΥ παραμένει υπό πολιορκία. Ναι, αλλά σώσαμε τον τουρισμό, ενδεχομένως να ισχυριστεί σε μερικούς μήνες ο πρωθυπουργός.
Η ακρίβεια αναδεικνύεται στη νούμερο ένα απειλή για τους Έλληνες, καθώς όχι μόνο δεν είναι παροδικό φαινόμενο, όπως υποστήριζαν στην κυβέρνηση, αλλά μονιμοποιείται και βαθαίνει στα πορτοφόλια των νοικοκυριών. Οι πολίτες βλέπουν το εισόδημά τους να εξανεμίζεται πριν καν φτάσουν στα μισά του μήνα, με τους λογαριασμούς του ρεύματος να αποτελούν πλέον τον εφιάλτη για κάθε σπίτι και επιχείρηση.
Σε αυτό έρχεται να προστεθεί και η πτυχή της στεγαστικής κρίσης που αναδεικνύει η έρευνα της ΑΥΓΗΣ της Κυριακής. Έως και 70% του εισοδήματος πάει στη στέγαση, τα ενοίκια αυξάνονται σταθερά, η εύρεση αξιοπρεπούς κατοικίας, ιδίως στις μεγάλες πόλεις, είναι άπιαστο όνειρο. Την ίδια ώρα, οι μισθοί παραμένουν καθηλωμένοι.
Όλα αυτά συνθέτουν ένα σκηνικό φτωχοποίησης και νέας ανθρωπιστικής κρίσης. Ένα καθεστώς απόλυτης ανασφάλειας για τους πολλούς. Σε αυτό το πλαίσιο, η πολιτική αλλαγή επιβάλλεται ως αίτημα από την ανάγκη της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ. οφείλει να μετουσιώσει αυτό το αίτημα. Στον δρόμο προς το συνέδριο, η μόνη επιλογή είναι η διαμόρφωση μιας πειστικής εναλλακτικής προοδευτικής πρότασης διακυβέρνησης. Πολυτέλεια χρόνου δεν υπάρχει. Η Αριστερά οφείλει να τραβήξει ξανά την κοινωνία από τον καταστροφικό γκρεμό των νεοφιλελεύθερων εμμονών και του καθεστώτος της Δεξιάς.
