Όπως επισημαίνει ο Αλ. Αυλωνίτης, «για κάθε μορφή ενίσχυσης (επιχορήγηση, επιδότηση ή απαλλαγή) και για μια ακόμα φορά, τα μικρά τουριστικά καταλύματα και οι μικρές ξενοδοχειακές μονάδες σε περιφέρεια, στα νησιά και τις ορεινές περιοχές μένουν εντελώς εκτός. Λες και η κυβέρνηση πασχίζει να εξοντώσει οικονομικά κάθε μικρο-ιδιοκτήτη τουριστικής εκμετάλλευσης.

Τον κ. Γεωργιάδη, τον απασχολεί το δέντρο και όχι το δάσος μιας διευρυμένης βάσης δικαιούχων και ωφελούμενων από τις ενισχύσεις ενός τέτοιου κατ’ ευφημισμόν αναπτυξιακού εργαλείου.

Την ίδια στιγμή, οι διαδικασίες υπαγωγής των επιχειρήσεων γίνονται δαιδαλώδεις, κάνοντας επιπλέον απαιτητή την κατάθεση δικαιολογητικού για την εκτίμηση του εύλογου κόστους και της βιωσιμότητας από τραπεζικό ίδρυμα σε αντίθεση με μια απλή υπεύθυνη δήλωση του επενδυτή που ζητούνταν έως σήμερα.

Σε μια περίοδο κρίσης, η κυβέρνηση αντί να διευκολύνει με το θεσμικό της περιβάλλον την απλοποίηση της ενίσχυσης των επιχειρήσεων, επιχειρεί την κάνει πιο δύσκολη και μετ’ εμποδίων. Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι νοιάζεται για τους λίγους και δυνατούς που μπορούν να αντέξουν και αδιαφορεί για τη μεγάλη πλειοψηφία που εναποθέτει τις ελπίδες της στην πολιτεία.

Αν ο κ. Κικίλιας ενδιαφέρεται πραγματικά όπως υποστηρίζει για τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής τουριστικής βιομηχανίας και αν αγωνίζεται όπως λέει για να είναι ανταγωνιστική απέναντι στον σκληρό ανταγωνισμό, καλά θα κάνει να πιέσει τον κ. Γεωργιάδη να δει τους χιλιάδες μικρομεσαίους επιχειρηματίες του τουρισμού που σβήσουν οικονομικά μέρα με τη μέρα.

Ο αναπτυξιακός νόμος της ΝΔ είναι παρά φύσιν αναπτυξιακός, όταν περνά και δεν ακουμπά στην πλειοψηφία της τουριστικής επιχειρηματικότητας».