Η συσκευασία το έγραφε σαφώς: 6 πάζλ για παιδιά 3+ ετών. Είχε μάλιστα δίπλα στη σήμανση της ηλικίας μια παιδική φατσούλα χαμογελαστή. Εγώ ίδρωνα, φυσούσα, ξεφυσούσα, αναστέναζα. Δεν ξέρω για πόση ώρα. Πολύ, σίγουρα.

Κάθε τόσο έκανα επίκληση στο Χριστό και την Παναγία. Από μέσα μου φυσικά, για να μην ακούει το παιδί τον πατέρα του να επικαλείται τα θεία επί ματαίω [«οὐ λήψει τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου ἐπὶ ματαίῳ» (Έξοδος, 20.7)].

Με τα πολλά, τα έφτιαξα. Τα έδειξα θριαμβευτικά στην Ισαβέλλα. Είπε ψυχρά:

- Μπράβο.

Το είπε μάλλον επειδή με λυπήθηκε βλέποντάς με ξεθεωμένο.

Εξαντλημένος, άραξα στον καναπέ και είπα από μέσα μου:

- Είναι δυνατόν ρε …[απαγορευμένη λέξη] να μπορούν να το κάνουν αυτό παιδιά από 3+;

Άκουσα τον εαυτό μου να λέει φωναχτά:

- Ναι, είναι…