Ο παλιός ο χρόνος έφυγε πια, μα κάτι ακόμα εδώ δεν προχωρά. Βγαίνουμε λίγο τα βράδια, ακόμα κι όταν είναι νύχτες γιορτινές (...) αλλά η τηλεόραση είπε πως "η νέα χρονιά θα φέρει έναν μετασχηματισμό και είμαστε όλοι σε αναμονή". Αν και γράφτηκε το 1979, το τραγούδι του Ντάλλα εκφράζει εναργέστερα από οποιοδήποτε άλλο τις προσδοκίες από μια νέα χρονιά, που θα θέλαμε να σημάνει πρώτα απ' όλα το τέλος της πανδημίας, που ωστόσο η επέλαση της Όμικρον και οι επιστημονικές προβλέψεις δεν βλέπουν ακόμα τόσο καθαρά.
Εκ των πραγμάτων το 2022 θα βάλει τις βάσεις για έναν ευρύτερο μετασχηματισμό. Όχι μόνον επειδή θα είναι εκλογικό σε αρκετές χώρες, ίσως και εδώ, αλλά επειδή δεν μπορεί να περιμένει ούτε η κλιματική αλλαγή, ούτε η παρεπόμενη αναγκαία ενεργειακή μετάβαση, ούτε οι πόροι του ταμείου ανάκαμψης με τους οποίους θα χτιστεί ο κόσμος στη μία ή στην άλλη του μορφή, ούτε βέβαια η πανδημία.
Προϋπόθεση όλων η λειτουργία της δημοκρατίας. Και δημοκρατία σημαίνει διάλογος πάνω σε σαφείς και τεκμηριωμένες προτάσεις. Δημοκρατικός διάλογος, όχι αυταρχική επιβολή επιλογών που, αδιαφορώντας πώς και ποιον θα πείσουν, αφήνουν πίσω όσους περισσεύουν, βαθαίνοντας τις ανισότητες και το ρήγμα της αναξιοπιστίας.
"Τι θα ήταν ο κόσμος χωρίς διάλογο;" αναρωτήθηκε ο Πάπας Φραγκίσκος στο Urbi et orbi κήρυγμα των Χριστουγέννων, επισημαίνοντας τον "κίνδυνο οι περίπλοκες κρίσεις να οδηγήσουν στην επιλογή παρακαμπτηρίων αντί των μακρύτερων μονοπατιών του διαλόγου, των μόνων που στην πραγματικότητα οδηγούν στην επίλυση των συγκρούσεων και σε διαρκή και κοινά οφέλη". Μια σκέψη που έρχεται να συναντήσει τις -προ κορωνοϊού μάλιστα- οδηγίες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για την αντιμετώπιση της διστακτικότητας έναντι του εμβολιασμού, την οποία ήδη από το 2019 κατέτασσε μεταξύ των δέκα κορυφαίων απειλών για την παγκόσμια υγεία.
Ο καθολικός εμβολιασμός είναι το πρώτο ζητούμενο για όποιον μετασχηματισμό το 2022. Ακριβώς επειδή η υποχρεωτικότητα φαντάζει εύλογη, θα πρέπει να ενεργοποιηθούν όλα τα εργαλεία διαλόγου και πειθούς που ο ΠΟΥ έχει περιγράψει, αφού μόνον έτσι θα αποτραπεί ένα τσουνάμι ανορθολογικού αντισυστημισμού, που πολιτικά μπορεί να οδηγήσει σε αντιδημοκρατικές ανισορροπίες όλη τη Γηραιά Ήπειρο.
Εν προκειμένω, τα εργαλεία πειθούς και ανάκτησης της εμπιστοσύνης (στην επιστήμη, αλλά και στην πολιτική) περνάνε μέσα από την ενίσχυση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, του θεσμού του οικογενειακού γιατρού, των περιφερειακών δημόσιων δομών Υγείας. Μια ενίσχυση που θα δείξει ότι η πολιτική δεν λειτουργεί ως μηχανισμός αύξησης των ανισοτήτων, όπως αποδεικνύει καθημερινά ο Μητσοτάκης, αλλά υπέρβασής τους.
Το ίδιο στοίχημα θα παιχτεί με την ενεργειακή μετάβαση και το νέο παραγωγικό μοντέλο. Η εμπιστοσύνη, η συμμετοχή, η αλληλεγγύη είναι το ζητούμενο. Και ακριβώς γι' αυτό πρέπει να τελειώνουμε με την επικοινωνιακή διαχείριση και τον διχασμό που σπέρνει η κυβέρνηση, ώστε να ακουστούν και να συζητηθούν καθαρά οι διαφορετικές πολιτικές προτάσεις εφ' όλης της ύλης.
