Ο Β’ γύρος των προεδρικών εκλογών στη Χιλή με υποψήφιους τον Γκαμπριέλ Μπόριτς, ηγέτης του φοιτητικού Κινήματος από το 2011-2013 και βουλευτής του πολιτικού κόμματος “Ευρύ Μέτωπο”, του συνασπισμού αριστερών δυνάμεων και Κινημάτων με την υποστήριξη της συμμαχίας πολιτικών κομμάτων “Έγκριση Αξιοπρέπειας” και τον ακροδεξιό Χοσέ Αντόνιο Καστ, υποψήφιο του Ρεπουμπλικανικού κόμματος και στηριζόμενος από τη συμμαχία “Χριστιανοκοινωνικό Μέτωπο”, ολοκληρώθηκε με την ιστορικής σημασίας θριαμβευτική νίκη της Αριστεράς. Εκατοντάδες χιλιάδες Χιλιανοί ξεχύθηκαν στους δρόμους, πανηγυρίζοντας τη νίκη του 35χρονου πολιτικού.
Μετά από 48 χρόνια όταν εκδηλώθηκε το αμερικανο-ΝΑΤΟϊκής έμπνευσης και εφαρμογής αιμοσταγές πραξικόπημα και ανατράπηκε η κυβέρνηση του Σαλβαδόρ Αλιέντε, ο Γκαμπριέλ Μπόριτς, με ποσοστό 55.87%, αναρριχάται στο προεδρικό αξίωμα, ενώ ο Xoσέ Αντόνιο Καστ, ο οποίος πήρε το ποσοστό 44.13%, παραδέχτηκε την ήττα του στην επικοινωνία του με τον νέο Πρόεδρο, τονίζοντας ότι πάνω από όλα προέχει το συμφέρον της χώρας.
Οι πιο κρίσιμες εκλογές στην ιστορία της χώρας πραγματοποιήθηκαν δύο χρόνια μετά την παλλαϊκή εξέγερση του χιλιανού λαού το 2019, ενός πρωτοφανούς κινήματος κοινωνικής αμφισβήτησης εναντίον του Προέδρου της χώρας Σεμπάστιαν Πινέρα με στόχο την καταπολέμηση της κοινωνικής ανισότητας, κληρονομιά της Δικτατορίας του Αουγκούστο Πινοσέτ και της διαφθοράς, που κόστισε τη ζωή 29 πολιτών, ενώ τουλάχιστον 2500 πολίτες υπέστησαν σοβαρούς τραυματισμούς και 2.850 φυλακίστηκαν.
Ο δικηγόρος Φερνάντο Λεαλ Αραβένα (Fernando Leal Aravena) ο οποίος έχει αναλάβει την υπεράσπιση πολλών Χιλιανών διαδηλωτών- θύματα της άγριας αστυνομικής καταστολής των Καραμπινιέρων του Σ. Πινέρα, μας έστειλε επιστολή και τη δημοσιεύουμε λίγες ώρες μετά τη διεξαγωγή της εκλογικής αναμέτρησης.
Στη συνέχεια διαβάστε την επιστολή του Χιλιανού δικηγόρου:
Η 18η Οκτωβρίου του 2019 ήταν μια μέρα ιστορικής σημασίας για τη Χιλή, μια χώρα της Νοτίου Αμερικής και μέλος του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, που έως τότε προβαλλόταν σαν μια όαση οικονομικής ευημερίας και παράδειγμα επιτυχημένων μεταρρυθμίσεων στη σφαίρα των μακροοικονομικών πολιτικών.
Η χώρα μου στις δεκαετίες που ακολούθησαν μετά την πτώση της πολιτικής-στρατιωτικής Δικτατορίας είχε τις καλύτερες “συστατικές επιστολές” στην οικονομία με την υπογραφή Συμφωνιών ελεύθερων εμπορικών συναλλαγών με παγκόσμιες υπερδυνάμεις. Όμως, ταυτόχρονα η ακραία κοινωνική ανισότητα, η ασυλία πολιτικών που καταχράστηκαν τις θέσεις εξουσίας που κατείχαν βυθίζοντας στη φτώχεια τον χιλιανό λαό και ταυτόχρονα η ιδιωτικοποίηση της υγείας, της παιδείας , του συστήματος συνταξιοδότησης και της κοινωνικής ασφάλισης προκάλεσαν, απ’ όσο μπορώ να θυμηθώ, τις πιο μαζικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας στην ιστορία της Χιλής ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ήδη αποτελούσαν πυλώνες του οικονομικού “θαύματος” του Αουγκούστο Πινοτσέτ.
Στις μεγαλειώδεις πορείες διαμαρτυρίας του ενωμένου λαού της Χιλής όπου δεν καταγράφηκε η δυναμική των πολιτικών κομμάτων στους διαδηλωτές, η πολιτική ελίτ, που σίγουρα δεν σήκωσε τα λάβαρα, δεν μπόρεσε να ερμηνεύσει τα κίνητρα που προκάλεσαν τη λαϊκή εξέγερση.
Η κυβέρνηση του Σ.Πινέρα κηρύσσοντας τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, με τους Καραμπινιέρους της άσκησε υπέρμετρα δυσανάλογη βία κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων καταστολής των διαδηλώσεων, με συνέπεια την απώλεια ανθρώπινων ζωών, με βασανιστήρια και σεξουαλική παρενόχληση των συλληφθέντων στα κέντρα κράτησης, ενώ εκατοντάδες Χιλιανοί έχασαν την όραση τους στη σύγκρουση με τις δυνάμεις ασφαλείας. Ταυτόχρονα οι ανταποκρίσεις των ΜΜΕ που αποτύπωναν την άγρια αστυνομική καταστολή, προκάλεσαν τρόμο τόσο στη χώρα μου όσο και σε ολόκληρο τον κόσμο. Δεν ήταν τυχαίο ότι εκείνη την περίοδο 4 διεθνείς οργανώσεις στις αναφορές τους κατέγραψαν σοβαρές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Μέσα σε αυτό πλαίσιο που περιέγραψα προηγουμένως, οι πολιτικές δυνάμεις υπέγραψαν τη “Συμφωνία για την Ειρήνη” η οποία επικροτήθηκε από την πλειοψηφία των πολιτών, χωρίς, όμως, να επιφέρει τον τερματισμό των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την υποδειγματική τιμωρία τους μέσω της Δικαιοσύνης η οποία και πάλι, όπως στο παρελθόν, δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων.
Η Συμφωνία αυτή , η οποία στόχευε στην αποθάρρυνση των λαϊκών κινητοποιήσεων, σε συνδυασμό με την πανδημία του κορονοϊού συνέβαλλαν στο να κλειστούν στα σπίτια τους οι πολίτες. Οι τελευταίες εξελίξεις, πανδημικές, πολιτικοοικονομικές, αναδιαμορφώνουν τις προτεραιότητες των Χιλιανών στους καιρούς της υγειονομικής κρίσης, που προκάλεσε χιλιάδες θανάτους.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με μελέτες κοινωνιολόγων ερευνητών η υγειονομική λαίλαπα επιφέρει πολιτικές και μέτρα ενάντια στις λαϊκές κινητοποιήσεις, ενώ η επιδείνωση των οικονομικών συνθηκών , η έλλειψη ασφάλειας και η αυξανόμενη διαφθορά που καταγράφεται στους κρατικούς μηχανισμούς δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες αναζήτησης μιας άλλης “εναλλακτικής” πολιτικής δύναμης που εξασφαλίζει στους πολίτες όρους “ασφάλειας” .
Η διαδικασία κατάρτισης του νέου Συντάγματος από τη Συντακτική Συνέλευση βρίσκει σύμφωνη τη συντριπτική πλειοψηφία των Χιλιανών πολιτών . Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις το 80% του λαού εγκρίνει τη συγκρότηση της νέας Μάγκνα Κάρτα για την αποκατάσταση της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου.
Ταυτόχρονα τα τελευταία δύο χρόνια ο λαός προσέρχεται στις κάλπες για να εκλέξει τους εκπροσώπους του και πρόσφατα, σε κλίμα έντονης πόλωσης, στις 21 Νοεμβρίου διεξήχθη ο Α’ γύρος των εκλογών για την ανάδειξη του νέου Προέδρου στη χώρα, όπου το κυρίαρχο χαρακτηριστικό για το μέτωπο της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς ήταν ο κατακερματισμός, με την ανάδειξη τεσσάρων υποψηφίων (Εντουάρντο Αρτές, Μάρκο Ενρίκεζ - Ομινάμι, Γκάμπριελ Μπόριτς και Γιάσνα Προβόστε), ενώ ο Σεμπάστιαν Σίτσελ ηγήθηκε ενός Συνασπισμού πολιτικών κομμάτων για τη Δεξιά , ο Χοσέ Αντόνιο Κάστ από την Ακροδεξιά και o Φράνκο Παρίζι από το νέο Κόμμα του Λαού.
Πολλοί συμπολίτες μου, όπως και εγώ δεν θα μπορούσαμε ποτέ να πιστέψουμε ότι ο Χ.Α.Καστ , του οποίου ο πατέρας ήταν αξιωματικός των Ναζί και ο αδερφός του διετέλεσε υπουργός κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας, θα ερχόταν πρώτος με ποσοστό 27,91%.
Πινοτσετιστής, λαϊκιστής, στην ιδεολογική του φαρέτρα ενσωματώνεται ο θαυμασμός του για τη Δικτατορία, άλλωστε πρόσφατα δήλωσε ότι αν ο Α.Πινοτσετ ζούσε θα τον ψήφιζε, υπέρμαχος του νεοφιλελευθερισμού και του δόγματος “Νόμος και Τάξη”, ο υποψήφιος της Ακροδεξιάς νομιμοποιεί εγκληματίες- πρώην πράκτορες του Πινοτσέτ, όπως τον Μιγκέλ Κράσνοφ που μαζί με τον Πέδρο Εσπινόζα τους επιβλήθηκε σωρευτικά ποινή φυλάκισης 600 ετών για τα απάνθρωπα εγκλήματα τους εναντίον του χιλιανού λαού.
Επίσης να τονίσω ότι στόχευε να καταργήσει το Υπουργείο Γυναικών και Ισότητας των Φύλων και το Εθνικό Ινστιτούτο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και στο πρόγραμμα του υποσχέθηκε να “θωρακίσει” τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να του δίνεται η δυνατότητα να θέτει ad hoc τους κρατικούς μηχανισμούς σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, όπως π.χ με την άρση του απορρήτου των επικοινωνιών και τη σύλληψη πολιτών σε δημόσιους χώρους ή ακόμα και μέσα στα ίδια τους τα σπίτια.
Στη δεύτερη θέση με ποσοστό 25,83% ήρθε ο Γκαμπριέλ Μπόριτς. Ο 35χρονος πολιτικός , από τα ακαδημαϊκά φοιτητικά έδρανα μπήκε στην πολιτική σκηνή στηριζόμενος από τη συμμαχία πολιτικών δυνάμεων “Έγκριση Αξιοπρέπειας”, που περιλαμβάνει και το Κομμουνιστικό Κόμμα, υποσχόμενος την ανανέωση του πολιτικού συστήματος.
Έως χθες, την ημέρα των εκλογών, η Χιλή ήταν βαθιά διχασμένη μεταξύ του Χιλιανού “Μπολσονάρο”, του ακροδεξιού Χ.Α. Καστ, και του Γ.Μπόριτς που αντιμετώπισε δυσκολίες στο να δημιουργήσει ένα αρραγές μέτωπο στην Αριστερά.
Μέχρι χθες, βρισκόμασταν στο χείλος του γκρεμού. Ο δημοκρατικός λαός της Χιλής, οι υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις και η Αριστερά μπόρεσαν να αντιληφθούν ότι η επικράτηση του Χ.Α.Καστ θα σηματοδούσε την επιστροφή στους σκοτεινούς καιρούς της δικτατορίας, όπου όλοι οι πολιτικοί της αντίπαλοι υπέστησαν ανελέητες διώξεις. Ο αριθμός των θυμάτων ξεπέρασε τους 40.000 στα διαβόητα κέντρα βασανιστηρίων της κρατικής υπηρεσίας πληροφοριών (DINA) του Πινοτσέτ, από τον Σεπτέμβρη του 1973 έως τον Μάρτη του 1990, εκ των οποίων 3.065 βασανίστηκαν μέχρι θανάτου ή εκτελέστηκαν ή αγνοούνται μέχρι σήμερα.
Ο λαός μπόρεσε να αντιληφθεί τον άμεσο κίνδυνο, αν ο υποψήφιος της Ακροδεξιάς έφτανε στο La Moneda (κυβερνητικό μέγαρο). Τότε, πολύ σύντομα θα συνειδητοποιούσε ότι δεν θα μπορούσε να κάνει απολύτως τίποτα.
Στη μνήμη μου έρχονται οι εικόνες εκείνης της μέρας στις 27/2/2010 όταν ο φονικός σεισμός ύψους 8,8 Ρίχτερ χτύπησε την Χιλή ξημερώματα… Οι άνθρωποι πανικόβλητοι άρχισαν να τρέχουν προς τους λόφους αλλά και τα ζώα, όλα μαζί, για να σωθούν από το επερχόμενο τσουνάμι.
Η εκλογική αναμέτρηση στις 19/12 ήταν ουσιαστικά η μάχη για την αποκατάσταση της δημοκρατίας , του κράτους δικαίου και της υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ενάντια στον φασισμό .
Θυμάμαι τα τελευταία λόγια του Σαλβαδόρ Αλιέντε:
“Προχωρήστε μπροστά γνωρίζοντας ότι, νωρίτερα παρά αργότερα , οι μεγάλες λεωφόροι θα ανοίξουν και πάλι , όπου οι ελεύθεροι άνθρωποι θα περπατήσουν για να οικοδομήσουν μια καλύτερη κοινωνία ”.
Για μια δίκαιη, δημοκρατική Χιλή, με Πρόεδρο τον Γκαμπριέλ Μπόριτς.
