Στις  τράπεζες λεφτά, στη νεολαία σφαίρες...ήρθε η ώρα για τις δικές μας μέρες, αυτό ήταν ένα από τα πολλά συνθήματα που άλλαξαν τις ζωές μας πριν από 13 χρόνια.

Κι όμως πέρασαν 13 Χρόνια χωρίς το παιδί που μπορεί να είμασταν εμείς.

13 Χρόνια χωρίς τον αδερφό μας.

13 χρόνια από τη μέρα που μια σφαίρα άλλαξε τις ζωές μας και καθόρισε την πορεία της γενιάς μας.

13 χρόνια αγώνων ενάντια στη βία και το φασισμό

13 χρόνια που ο Αλέξης έφυγε άδικα.

Ναι,  πέρασαν 13 χρόνια απο την ημέρα που ένα παιδί της γενιάς μας δολοφονήθηκε, επειδή ένας δολοφόνος μπάτσος και ο επίσης μπάτσος συνεργός του (αρνούμαι να τους αποκαλέσω αστυνομικούς τους Κορκονέα -  Σαραλιώτη) θέλοντας να δείξει πως εκείνος είναι η εξουσία τράβηξε το απλό του και πυροβόλησε εν ψυχρώ ένα παιδί...

Ενα παιδί 15 ετών με όνειρα, ενα παιδί 15 ετών που είχε μια ζωή μπροστά του, ένα παιδί 15 ετών που θα μπορούσε να ήταν το παιδί του...

Εκείνο το παιδί αυτή τη μέρα έφυγε με μια σφαίρα στην καρδιά, και για μας όλους έγινε το σύμβολο της εξέγερσης, το σύμβολο του αγώνα μας, για το δίκιο και την δική μας ελευθερία...

Ποιός μπορεί να ξεχάσει αυτές τις μέρες;

Ποιός μπορεί να ξεχάσει τις κινητοποιήσεις, τα κλειστά σχολεία, τις καταλήψεις κτλ αλλά και το ξύλο, την άγρια καταστολή, και το αίμα που ειχε χυθεί;

Κανείς...

Όπως Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει την αντίδραση της κυβέρνησης Καραμανλή, τις παραιτήσεις των Υπουργών, αλλά και τα σκυλιά της εξουσίας που είχαν αμοληθεί με σκοπό να σπάσουν αυτή τη λαϊκή  εξέγερση.

Από τοτε αυτές οι μέρες ανήκουν στον Αλέξη, αυτές οι μέρες ανήκουν στη γενιά μας, αυτές οι μέρες φωνάζουν εξέγερση , αγώνα και ανυπακοή, γιατί αυτές οι μέρες άλλαξαν για πάντα τις ζωές μιας ολόκληρης γενιάς, που από τότε έμαθε να μάχεται κατά του συστήματος, της καταπίεσης, και της εξουσίας των λίγων και των ισχυρών που μοναδικό σκοπό έχουν την υποταγή του λαού.

Αλέξης Γρηγορόπουλος ετών 15
Αθάνατος