to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

8:36 | 03.12.2021

Κοινωνία

Πέραν των pushbacks

Φωτογραφία-κείμενο: Άγγελος Καλοδούκας


Σκηνικό: παιδική χαρά Εθνικού Κήπου.

Το δρώμενο: μια ομάδα παιδιών παίζει σε μια κούνια-αιώρα. Ανάμεσά τους η κόρη μου, τριών ετών και δέκα μηνών. Ο μοναδικός ενήλικας γύρω από την κούνια ο υποφαινόμενος, ο φωτογράφος.

- Πόσο χρονών είναι;

- Τριών ετών και δέκα μηνών.

- Α, γιατί μου λέει ότι είναι δέκα μηνών.

- Ω! Είναι μικρούλα ακόμα και μπερδεύεται. Εσύ πόσο είσαι;

- Δέκα χρονών.

Πετάγεται ένα κοριτσάκι.

- Ψέματα! Οκτώ χρονών είναι!

- Όχι, δέκα είμαι!

Άλλο κορίτσι, μεγαλύτερο.

- Δέκα είναι! Το ξέρω! Είναι ο καλύτερός μου φίλος.

Μικρή παύση.

- Ξέρετε κύριε, εμείς δεν είμαστε μόνο από Ελλάδα.

- Δεν είσαστε «μόνο»; Δηλαδή τι;

- Εγώ είμαι και από τη Βουλγαρία.

- Α, ναι; Πώς λέγεσαι;

- Νικολίνα. Αυτή είναι η αδελφή μου η Ελένα.

- Εμένα με λένε Ντένις, από Ρουμανία.

- Εμένα Ακίλ και αυτή είναι η αδελφή μου Χέγετ. Από Αίγυπτο.

- Α!, πολύ ωραία, είσαστε από πολλές και διαφορετικές χώρες.

- Ναι! Αλλά εγώ, γεννήθηκα στην Ελλάδα.

- Και εγώ.

- Και εγώ.

-Και εγώ.

- Μα είναι υπέροχο! Είσαστε παιδιά όλου του κόσμου!

- Ναι!

- Και η κόρη μου γεννήθηκε στην Ελλάδα, αλλά το όνομά της είναι Ισαβέλλα, όνομα Ισπανικό. Και αυτή είναι παιδί όλου του κόσμου!

Γέλια. Παρατεταμένα.

Ακούγεται η Ισαβέλλα.

- Είμαι τριών ετών και δέκα μηνών! Αυτό είμαι!

Γέλια. Παρατεταμένα.

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)