«Είχαμε ζήσει στη Βόρεια Εύβοια ανάλογη φωτιά το 1977, όταν είχαν καεί 100.000 στρέμματα δασικής έκτασης, αλλά δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι 40 χρόνια μετά θα βλέπαμε φωτιά που ξεκινά από τον Ευβοϊκό από τη Λίμνη και τις Ροβιές καταλήγει στο Αιγαίο στην Αγία Άννα και να απειλεί να φτάσει μέχρι και την κεντρική Εύβοια , τη Χαλκίδα. Η φωτιά πλέον στο νησί είναι ανεξέλεγκτη. Αυτό που βλέπετε εσείς κάθε βραδύ από τη Μαγνησία να καίει, είναι ένα μόλις μέρος του πύρινου μετώπου που καταναλώνει το δασικό πλούτο της Εύβοιας» ανέφερε χαρακτηριστικά.

«Οι κάτοικοι της Βόρειας Εύβοιας ζουν από το δάσος, αυτό φέρνει εισόδημα από την υλοτομία, από τη ρυτίνη παλιότερα, αυτό δίνει το ξεχωριστό χρώμα στον τουρισμό. Τις τελευταίες ημέρες έχουν την αίσθηση ότι δεν αποτελούν προτεραιότητα στον κεντρικό σχεδιασμό, ότι θυσιάστηκαν για να σωθεί η βόρεια Αττική» τόνισε ο πρώην υπουργός καταλήγοντας πως «πρέπει να επανασχεδιάσουμε την αντιμετώπιση των δασικών πυρκαγιών δίνοντας έμφαση στην πρόληψη και τη γρήγορη αντίδραση γιατί καύσωνες και μελτέμια σε πευκοδάση έχουμε κάθε καλοκαίρι.

Πρέπει να έχουμε τέτοιο σχεδιασμό ώστε να μην μπορεί να εξαπλωθεί η φωτιά όπου εκδηλώνεται.

Όταν τελειώσει η κρίση πρέπει να δούμε το θέμα συνολικά και να βάλουμε και τις τοπικές κοινωνίες σέ αυτή την διαδικασία. Ακόμη σήμερα η Δασική υπηρεσία δεν συμμετέχει σε αυτές τις ενέργειες. Δηλαδή, ο φυσικός διαχειριστής του οικοσυστήματος δεν συμμετέχει όταν καταστρέφεται το οικοσύστημα.

Πρέπει επίσης να μην αποδίδουμε όλα τα δεινά στη χαλέπειο πεύκη, γιατί ευτυχώς που υπάρχει και αυτή και είναι αυτοφυής, αλλιώς θα είχαν μείνει «γυμνά» τα βουνά της πατρίδας μας αλλά θα πρέπει στις αναδασώσεις να δίνεται έμφαση σε άλλου είδους δέντρα που θα αποτελούν και μία αντιπυρική ζώνη στο περιαστικό δάσος». Είναι προφανές καταλήγει πως «δεν υπάρχει επιτελικός σχεδιασμός από την κεντρική κυβέρνηση με αποτελέσματα τραγικά για τη μέχρι πρότινος καταπράσινη Εύβοια…»