Ο οχετός της μαύρης προπαγάνδας, η ξετσίπωτη διαστρέβλωση καταστάσεων και γεγονότων, η ανελέητη και διαρκής δολοφονία χαρακτήρων, η διαρκής επιμονή σε μια καταιγιστική πλύση εγκεφάλων ανάλογη εκείνης της Γερμανικής ναζιστικής περιόδου, δεν παρέσυραν μόνο τμήματα του εκλογικού σώματος που έτσι κι αλλιώς ερωτοτροπούσαν με την κάλπη της δεξιάς, μα και συμπολίτες μας που διαχρονικά είχαν στραμμένο μέτωπο εναντίον της. Το  "όλοι το ίδιο είναι" ή το  "να φύγουν οι σφετεριστές της εξουσίας"  φράση που περιγράφει και φανερώνει χυδαία την ιδιοκτησιακή νοοτροπία για την χώρα, από την οποία διακατέχεται η δεξιά, ακραία και μη, χρειάστηκε δρόμος και σκληρή δουλειά από τα Μητσοτακικά φερέφωνα, προκειμένου να εμπεδωθούν από μεγάλη μερίδα του κόσμου.
Καμία πρόθεση του υπογράφοντος να υποτιμήσει παραλείψεις, λάθη, συμπεριφορές και πρακτικές  στελεχών της κυβέρνησης Σύριζα που δεν τιμούσαν τον πολιτικό πολιτισμό και τις αξίες της ριζοσπαστικής αριστεράς. Στραβοπατήματα και λαθεμένες, πολλές φορές αναπόφευκτα επιλογές που έδωσαν αφορμές και ευκαιρίες  για μια αφιονισμένη, έξαλλη και βαθειά διχαστική αντιπολίτευση από την πλευρά της ΝΔ, αλλά και του μέχρι πρόσφατα πολιτικού της δορυφόρου του ΚΙΝΑΛ. Αυτό όμως που εγείρει απορίες και δεν πείθει κανένα είναι η συμπαράταξη στο αντισύριζα έμμεσα η  άμεσα, μέτωπο και όσων έχουν πολιτική καταγωγή από την αριστερά και την κεντροαριστερά σε όλο της το φάσμα. Από συμπολίτες μας δηλαδή, που διαθέτουν πολιτική σκέψη και έχουν την δυνατότητα μιας σοβαρής αποτίμησης αυτών που συνέβησαν την επίμαχη περίοδο, στις συγκεκριμένες συνθήκες. Λησμονούν η  κάνουν πως λησμονούν, κονταίνοντας την μνήμη  και αδικώντας τους εαυτούς τους, κάτω από ποιές συνθήκες και με ποια εφόδια κλήθηκε από τον λαό τον Γενάρη του 2015 ο Σύριζα, να αναλάβει τις τύχες του τόπου. Μια χρεοκοπημένη στην κυριολεξία χώρα στα όρια της πλήρους κατάρρευσης,  ανυπόληπτη σε φίλους και εχθρούς , με δημόσια ταμεία άδεια -  πιο άδεια δεν υπήρξαν ούτε στην μετεμφυλιακή περίοδο – με τους δανειστές και την …αλησμόνητη εκείνη τρόικα των Βρυξελλών, στην οποία προστέθηκε σύντομα και η εσωτερική της δεξιάς , ντυμένης με τον μανδύα της… αντιπολίτευσης. Θα μπορούσαν να γραφούν και θα γραφούν στο μέλλον σελίδες ατέλειωτες του πολιτικού Γολγοθά που κλήθηκε να ανηφορίσει εκείνη η κυβέρνηση. Αρκεί μόνο η παράθεση της συνομιλίας του  Ευαγ.Βενιζέλου  αντιπροέδρου τότε της κυβέρνησης και του Αλ. Τσίπρα, αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης τον Δεκέμβρη του 2014, όπως την δημοσίευσε στην εφημερίδα Τα Νέα, ο Γ. Παπαχρήστου, για να καταδείξει τι ετοίμαζαν στον εν δυνάμει πρωθυπουργό και σε ποιο ανεκδιήγητο χάλι είχε περιέλθει η χώρα από την κυβέρνηση Σαμαροβενιζέλων.  "Μ α τι σε έχει πιάσει και θέλεις ντε και καλά να βουτηχτείς στα σκατά;  Τι βιάζεσαι;"
Αυτή τη χώρα, λοιπόν, αυτό το… κράτος παρέλαβε ο Τσίπρας και ο Σύριζα, τα σκατά, όπως κυνικά και ανερυθρίαστα το περιέγραψε, ο αξιότιμος κ. Ευάγγελος.
Ναι , έγιναν λάθη. Λάθη που προέκυψαν και από την πασίδηλη απειρία ανθρώπων που δεν είχαν  βιοποριστικό τους επάγγελμα την πολιτική. Λάθη που δεν αποσκοπούσαν στο προσωπικό τους όφελος, μήτε στην εύνοια ημετέρων. Λάθη, παραλείψεις και ανεπάρκειες που δεν βάφτηκαν ούτε στιγμή με τα χρώματα της ιδιοτέλειας και της μικροκομματικής σκοπιμότητας. Λάθη και παραλείψεις σημαντικές και δευτερεύουσες την ευθύνη των οποίων με γενναία και δημόσια αυτοκριτική, ανέλαβε η ηγεσία του Σύριζα-ΠΣ. Στην κολασμένη αυτή πολιτικά περίοδο και παρά την μέγγενη των δανειστών και την αλλοφροσύνη της δεξιάς και της ακροδεξιάς, γίνανε και βήματα που έφεραν την χώρα μας τελικά στην έξοδο και την λύτρωση από της επιτροπεία, την ρύθμιση του χρέους, τα 37 δις ευρώ στα δημόσια ταμεία, την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, την αύξηση του κατώτερου και κατάργηση του κατώτατου μισθού, την  ενίσχυση του ΕΣΥ, την λύση χρόνιων προβλημάτων που απασχολούσαν την παιδεία και μια σειρά άλλων μέτρων ανακούφισης των λαϊκών στρωμάτων. Εξελίξεις θετικές που αποσιωπήθηκαν, παραποιήθηκαν και πολεμήθηκαν όλο αυτό το διάστημα από τους συστημικούς δολοφόνους της αλήθειας… δημοσιογράφους.
Μήπως κάποιοι με το χέρι στην καρδιά και του ορίζοντα τον νου ανοιχτό, πρέπει να ξανακάνουν μια αποτίμηση του πρόσφατου παρελθόντος, αποδίδοντας τα του Καίσαρος τω Καίσαρι;