to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Ενεργή εξωτερική πολιτική ή «άστο για αργότερα»;

Η κυβέρνηση δείχνει μια διάθεση να συνεχίσει το «δόγμα Μολυβιάτη», αφήνοντας τα πάντα για αργότερα.


Η εξωτερική πολιτική και οι διεθνείς σχέσεις μιας χώρας επηρεάζουν νομοτελειακά την πολιτική στο εσωτερικό της. Αποτελείται από ένα πλέγμα δραστηριοτήτων και συνιστά ένα πεδίο άσκησης πολιτικής ιδιαίτερα απαιτητικό. Αυτό ίσχυε όπως αναλύει ο Θουκυδίδης τον 4ο αιώνα π.Χ όταν Αθήνα και Σπάρτη διαμόρφωναν τη στρατηγική τους και τις συμμαχίες τους σύμφωνα με τις μακροχρόνιες βλέψεις τους όσο και σήμερα με αποφάσεις για παράδειγμα οικονομικών επενδύσεων πολυεθνικών που επιδρούν στην καθημερινή ζωή των πολιτών.

Όλα τα κράτη αντιλαμβάνονται πως η εξωτερική πολιτική είναι αποτέλεσμα συλλογικής δράσης με ευμετάβλητες συνιστώσες και ευαίσθητες γεωπολιτικές ισορροπίες, ενώ ασκούν εξωτερική πολιτική με αυτά ως δεδομένα.

Η χώρα μας βρίσκεται σε μια ιδιαίτερα ευαίσθητη γεωγραφική ζώνη με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Αυτή ωστόσο η μεταβλητότητα δεν πρέπει να επηρεάζει και τη χάραξη στρατηγικής στην εξωτερική πολιτική. Απαιτούνται «σταθερές» στην εξωτερική μας πολιτική, δυνατές και βιώσιμες διμερείς και πολυμερείς συμφωνίες και μια ξεκάθαρη στρατηγική που έχει ευρεία στήριξη και υπηρετεί τα εθνικά μας συμφέροντα. Κατά συνέπεια, απαιτείται η άσκηση σοβαρής και εποικοδομητικής πολιτικής είτε πρόκειται για την αντιπολίτευση είτε για την κυβέρνηση. Τι βλέπουμε όμως από τη ΝΔ;

Βλέπουμε ένα κόμμα που υπό την ηγεσία του κ. Μητσοτάκη κινείται με άκρατο λαϊκισμό και επενδύει τον κοινωνικό διχασμό, είτε βρίσκεται στην αντιπολίτευση, είτε στη κυβέρνηση. Οι ακροδεξιές κορώνες αντί να περιορίζονται, αυξάνονται σε κάθε πιθανή περίσταση, όπως συνέβη με τη Συμφωνία των Πρεσπών, την οποία η ΝΔ προεκλογικά κατακεραύνωνε, αλλά ως κυβέρνηση σήμερα την αναγνωρίζει, παρότι δυσκολεύεται να προχωρήσει στην ψήφιση των μνημονίων εφαρμογής της. Αυτές οι παλινωδίες είναι αποτέλεσμα εσωκομματικών διαιρέσεων, που καθιστούν τελικά την άσκηση ώριμης και ρεαλιστικής εξωτερικής πολιτικής «έρμαιο» εσωκομματικών παιχνιδιών που βλάπτουν συνολικά τη χώρα.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η κυβέρνηση δεν μπορεί να παρακολουθεί αποτελεσματικά τις εξελίξεις στην βαλκανική χερσόνησο και στην γείτονα Τουρκία, αγνοώντας ότι η συνεχής κινητικότητα που παρατηρείται δεν επιτρέπει εφησυχασμούς και προχειρότητες.

Ειδικά στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, που αποτελούν ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην εξωτερική μας πολιτική, παρά τις δύο συναντήσεις των Υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας – Τουρκίας, την συνάντηση του κ. Μητσοτάκη με τον Τούρκο Πρόεδρο Ερντογάν αλλά και την επανέναρξη των διερευνητικών συνομιλιών, η μόνη πρόοδος που έχει επιτευχθεί είναι ένα μορατόριουμ για τους καλοκαιρινούς μήνες. Ασφαλώς και η αποκλιμάκωση της έντασης, η επικοινωνία καθώς και οι συμφωνίες στα λεγόμενα θέματα «χαμηλής πολιτικής» είναι ευπρόσδεκτα, αλλά δεν αρκούν.

Η κυβέρνηση δείχνει μια διάθεση να συνεχίσει το «δόγμα Μολυβιάτη», αφήνοντας τα πάντα για αργότερα. Δεν έχουμε ακούσει τίποτα από την κυβέρνηση για το πώς θα αντιμετωπίσει τις αρνητικές εξελίξεις στο Κυπριακό, πως θα κινηθεί και θα προλάβει ενδεχόμενη κλιμάκωση της τουρκικής προκλητικότητας στο Αιγαίο, που εκτιμά ότι θα οδηγήσουν οι διερευνητικές επαφές.

Σε αντίθεση ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ μέσω του Αλέξη Τσίπρα πρότεινε τη διασύνδεση της ενεργοποίησης της αναθεωρημένης τελωνειακής ένωσης Ε.Ε - Τουρκίας με την υποχρέωση της Άγκυρας για παραπομπή στη Χάγη, της μόνης διαφοράς που έχουμε με την Τουρκία, την χάραξη ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας. Βάζοντας συγκεκριμένα θέματα στην ατζέντα, χωρίς να προχωρά σε εν λευκώ διάλογο με τη γείτονα χώρα, όπως κάνει η κυβέρνηση ΝΔ.

Βασική κατευθυντήρια «γραμμή» για τη χώρα πρέπει να αποτελεί το τρίπτυχο σταθερότητα-ασφάλεια-αμοιβαία επωφελείς συνεργασίες, ώστε να μπορούμε να αξιοποιούμε και τη θέση μας ως κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, αλλά και ως βαλκανική χώρα και χώρα που παίζει κρίσιμο ρόλο στην λεκάνη της νοτιοανατολικής Μεσογείου. Χρειαζόμαστε λοιπόν μια πολυδιάστατη και ενεργητική εξωτερική πολιτική, να είμαστε πιο ενεργοί στη δημόσια διπλωματία μας κάνοντας καθαρό πως οι θέσεις μας βασίζονται στο διεθνές δίκαιο.

Την στιγμή που οι γεωπολιτικές εξελίξεις μεταβάλλονται, με τις ΗΠΑ να προτάσσουν την ενεργητική πολιτική του ευρωατλαντικού άξονα απέναντι σε όλα τα ανοιχτά ζητήματα με την Κίνα και την Ρωσία, την Ευρωπαϊκή Ένωση να μην έχει καθαρή εξωτερική πολιτική και στην νοτιοανατολική Μεσόγειο να υπάρχουν ανοιχτά ζητήματα, είναι αναγκαίο να μην γίνουμε παρακολούθημα των εξελίξεων αλλά να ασκούμε εξωτερική πολιτική στη βάση ενός στρατηγικού σχεδίου.

*Ο Γιώργος Μπαλάφας είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και περιφερειακός σύμβουλος Βόρειου Τομέα Αττικής

tags: άρθρα

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)