«Το πόρισμα της Επιτροπής για τη σύνταξη εθνικής στρατηγικής και η πρόταση νόμου της αξιωματικής αντιπολίτευσης για πολιτικό γάμο επαναφέρουν δυναμικά στην επικαιρότητα τη λοατκι+ δικαιωματική ατζέντα προωθώντας γενικότερα την ισότητα, την ισονομία και την ισοπολιτεία, υπάρχουν εντούτοις διχογνωμίες και ενστάσεις».
Έτσι σχολιάζει εισαγωγικά το θέμα του Θοδωρή Αντωνόπουλου για τη Lifo, το οποίο κάνει μια «απόπειρα να εκτεθούν έστω ενδεικτικά το ιστορικό, το σκεπτικό, τα επιχειρήματα και οι ενστάσεις όλων των πλευρών» και ζητά από τέσσερα πρόσωπα – ένα μέλος της Επιτροπής και επιστημονικό συνεργάτη του πρωθυπουργού (Αλέξη Πατέλη) , τον διευθυντή του πολιτικού γραφείου του Αλέξη Τσίπρα και πρώην υπουργό Δικαιοσύνης (Μιχάλη Καλογήρου), μια εκπρόσωπο επιστημονικού λοατκι+ φορέα (Νάνσυ Παπαθανασίου) κι έναν γνωστό δικαιωματικό ακτιβιστή και διανοητή (Κωστή Παπαϊωάννου) – να καταθέσουν τις απόψεις τους. Μπορείτε να διαβάσετε όλες τις απαντήσεις εδώ...
Εκεί, ο Μιχάλης Καλογύρου τόνισε το υπόβαθρο και τη σημασία που έχει η πρόταση νόμου που ο ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ έθεσε προ ολίγων ημερών σε δημόσια διαβούλευση. Η πρόταση αυτή αφορά την επέκταση σύναψης πολιτικού γάμου και για τα ομόφυλα ζευγάρια με πλήρη δικαιώματα: θεσμοθέτηση του δικαιώματος τεκνοθεσίας και ελεύθερης πρόσβασης στις μεθόδους ΥΑ ανεξάρτητα από φύλο, σεξουαλικό προσανατολισμό και ταυτότητα φύλου.
Μιχάλης Καλογήρου: “Καλό το πόρισμα της Επιτροπής, απουσιάζει όμως το στρατηγικό σχέδιο - θα πάρει θέση η κυβέρνηση στην πρόταση νόμου για τον γάμο;”
Συγκεκριμένα, ο διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Αλέξη Τσίπρα και πρώην υπουργός Δικαιοσύνης διατύπωσε ως εξής:
Η πρόταση νόμου για τον πολιτικό γάμο μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών είναι αποτέλεσμα συλλογικής δουλειάς η οποία είχε ξεκινήσει ήδη από την περίοδο της διακυβέρνησης Σύριζα και συγκεκριμένα προς το τέλος της. Είχε δημιουργηθεί μια νομοπαρασκευαστική επιτροπή με στόχο τον εκσυγχρονισμό του οικογενειακού δικαίου, κάτι που όφειλε να γίνει και ήταν πιστεύω εύλογο το ζήτημα του γάμου να περιλαμβάνεται στις συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις του αστικού κώδικα – ήρθαν όμως έπειτα οι εκλογές τις οποίες χάσαμε και υπό την παρούσα κυβέρνηση η επιτροπή αυτή άλλαξε σύνθεση κι εκπόνησε ένα διαφορετικό σχέδιο που δεν περιλάμβανε αυτά τα ζητήματα. Δεν ήταν δηλαδή ότι δεν θέλαμε, απλώς δεν προλάβαμε, συνέβαινε μάλιστα ως υπουργός Δικαιοσύνης να έχω εγώ εκείνο το χαρτοφυλάκιο. Όμως η κυβέρνηση Σύριζα είχε αποδείξει ότι αναφορικά με αυτή την ατζέντα και ήθελε και μπορούσε να νομοθετήσει με συγκεκριμένο τρόπο. Αυτό δεν φάνηκε μόνο από την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης αλλά κι από τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου (ΝΑΤΦ). Καταργήσαμε, επιπλέον, διάφορες αναχρονιστικές διατάξεις του παλιού ΠΚ σχετικά με τα θέματα αυτά, μεταρρυθμίστηκε επίσης το ζήτημα των εγκλημάτων ρατσιστικής βίας.
Όσο αφορά τώρα την πρόταση νόμου για τον γάμο, είναι καταρχήν μια αξιόλογη βάση συζήτησης που έχει δουλευτεί από καθηγητές Οικογενειακού Δικαίου, νομικούς και δικηγόρους, έχει τεθεί δε σε δημόσια συζήτηση στην ιστοσελίδα του κόμματος στην οποία καλούνται να συμμετάσχουν συλλογικότητες, δημόσιοι φορείς, η επιστημονική κοινότητα και βέβαια η κοινωνία των πολιτών ώστε να δούμε προτού κατατεθεί πώς θα μπορούσε να βελτιωθεί περαιτέρω. Στα πλαίσια αυτά άλλωστε είχαμε προ διμήνου κυκλοφορήσει και βίντεο που αξίωνε πολιτικό γάμο για όλους, κάτι άλλωστε που ήταν και προεκλογική μας δέσμευση το ’19. Εκτός όμως από τον γάμο η πρόταση εστιάζει επίσης στην τεκνοθεσία - για την ακρίβεια, στη διεύρυνση της νομοθεσίας του ’18 για την αναδοχή και την υιοθεσία -, καθώς επίσης στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή. Πρόκειται δηλαδή για μια συνολική προσέγγιση η οποία μπορεί να επιδεχτεί περαιτέρω βελτιώσεις όπως π.χ. στο νομικό πλαίσιο της ΝΑΤΦ, σημαντικό είναι επίσης το σύμφωνο συμβίωσης να ενσωματωθεί στον αστικό κώδικα.
Αφότου έγινε κυβέρνηση η ΝΔ, έχουμε δύο χρόνια απόλυτης απραξίας στο αντικείμενο. Πολλά ωραία λόγια ακούσαμε, στον τομέα της ορατότητας είχαμε επίσης κάποιες προόδους, είδαμε κυβερνητικά στελέχη να “βγαίνουν προς τα έξω”, εντούτοις δεν υλοποιήθηκε καμία δράση.
Αναφορικά, τώρα, με το πόρισμα της Επιτροπής, είναι πράγματι μια καλή δουλειά η οποία προέκυψε από μια αξιόλογη και αξιόπιστη ομάδα εργασίας. Αφορά, εντούτοις, έναν στρατηγικό σχεδιασμό πενταετίας, χωρίς να είναι εμφανής μια προτεραιοποίηση, ούτε ποιος αρμόδιος υπουργός ή φορέας θα αναλάβει την ευθύνη να τον εκπονήσει και με ποια συγκεκριμένα βήματα. Τι χρειάζεται να νομοθετηθεί, τι αλλαγές πρέπει να γίνουν σε ήδη προϋπάρχοντα νομοθετήματα, τι μπορεί να ρυθμιστεί σε επίπεδο υπουργικό ή διοικητικών αποφάσεων κ.λπ. Και ενώ αναφέρεται σε μεταρρυθμίσεις στο οικογενειακό δίκαιο, δεν αναφέρει ποιες οφείλουν να γίνουν, κάτι που συμβαίνει και με τη νομοθεσία για τη ΝΑΤΦ.
Αλλά και το συγκεκριμένο πόρισμα, παρότι θετικό, θα όφειλε να συζητηθεί διακομματικά. Διότι κάθε κυβέρνηση που θέλει να προχωρήσει αυτή την ατζέντα καλό είναι να υπολογίζει στη διακοινοβουλευτική συναίνεση καθώς την “απελευθερώνει” και από πιθανές εσωτερικές αντιδράσεις.
Χωρίς τις παραπάνω προϋποθέσεις, μοιάζει περισσότερο ένα επικοινωνιακό τέχνασμα προς ενίσχυση ενός φιλελεύθερου προσωπείου.
Αν δεν είναι έτσι, και με την επιπλέον αφορμή της έκδοσης του πορίσματος της Επιτροπής, αναμένουμε από την κυβέρνηση να πάρει θέση στην πρόταση νόμου για τον γάμο”.
