Με μήνυμά της προς τα κόμματα η υπουργός Παιδείας ζήτησε να συναντήσει εκπροσώπους τους για το νέο νομοσχέδιο που παρουσίασε στο υπουργικό συμβούλιο. Χθες, η κυρία υπουργός συναντήθηκε με τα Διοικητικά Συμβούλια της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ και ενημέρωσε για τις νέες νομοθετικές της πρωτοβουλίες.
Αν κάτι πρέπει να κρατήσουμε από αυτές τις κινήσεις της κυρίας Κεραμέως είναι η περίσσια αίσθηση (κακού) χιούμορ που διαθέτει μαζί με ανεξάντλητα αποθέματα θράσους και υποκρισίας
Γιατί, μόνο ως κακόγουστο αστείο μπορεί να εκληφθεί η εμφάνισή της υπέρ του διαλόγου όταν η ίδια εκπροσωπεί μια κυβέρνηση και έναν πρωθυπουργό, που αρνούνται τον κατ` εξοχήν διάλογο, εκείνον στο Κοινοβούλιο. Ο κ. Μητσοτάκης είναι αυτός που προτίμησε τη φυγή αντί να προσέλθει στην ώρα του Πρωθυπουργού στη Βουλή και να απαντήσει σε αλλεπάλληλες επίκαιρες ερωτήσεις του Αλέξη Τσίπρα για το "σφαγιασμό" και τον αποκλεισμό από τα Πανεπιστήμια 30.000 υποψηφίων.
Γιατί, μόνο θράσος δηλοί το γεγονός ότι η υπουργός Παιδείας παριστάνει πως δήθεν δεν ξέρει ότι με την πολιτική της έχει καταστεί persona non grata για το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας και όχι μόνο για την αντιπολίτευση.
Όταν, αποδοκιμάζεται με ποσοστά άνω του 90% από τον εκπαιδευτικό κόσμο σε κρίσιμες επιλογές της (κάμερες στην τάξη, Υπηρεσιακά Συμβούλια, αξιολόγηση)
Όταν σε όλες τις δημοσκοπήσεις έχει κατρακυλήσει στην τελευταία ή στην προτελευταία θέση
Όταν, είναι η κυρία Κεραμέως που τόλμησε να πει ψέματα ενώπιον του Κοινοβουλίου για τη "δωρεάν" σύμβαση με τη Cisco
Όταν, έθεσε σε κίνδυνο τα προσωπικά δεδομένα εκατοντάδων χιλιάδων μαθητών και εκπαιδευτικών
Όταν, νομοθέτησε καθ` υπαγόρευσιν των ιδιωτικών συμφερόντων στην εκπαίδευση
Όταν, σε ένα κρεσέντο σκοταδισμού "πολτοποίησε" τα νέα Αναλυτικά Προγράμματα της Ιστορίας ή εξοβέλισε τα μαθήματα Κοινωνικών Επιστημών και Καλλιτεχνικής Παιδείας από τα Λύκεια, αυτή που τώρα κόπτεται για το "πολλαπλό βιβλίο"
Όταν, δίνοντας επιτυχημένες εξετάσεις στην Ακροδεξιά του κόμματός της έθεσε εκτός εκπαίδευσης τα προσφυγόπουλα, κάτι για το οποίο την έχει καταγγείλει ο Συνήγορος του Πολίτη, ή, όταν καταπάτησε αποφάσεις της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου αναφορικά με την απαλλαγή από το μάθημα των Θρησκευτικών.
Όταν έχει επανειλημμένα αρνηθεί τη σύγκληση της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων με τη συμμετοχή της Επιτροπής Λοιμωξιολόγων για να ληφθούν τα προσήκοντα μέτρα για την υγειονομική θωράκιση των σχολείων
Όταν χάρη στην απρονοησία και την ανικανότητα που επέδειξε η ίδια και η κυβέρνησή της, η Ελλάδα των 12.500 νεκρών στο 2ο και στο 3ο κύμα της πανδημίας, κατέστη, ταυτόχρονα, θλιβερό παγκόσμιο αντιπαράδειγμα ως προς το χρόνο που κράτησε κλειστά τα σχολεία.
Γιατί, μόνο υποκρισία και φτηνός επικοινωνιακός αντιπερισπασμός είναι οι προσκλήσεις προς τα κόμματα, όταν αποστέλλονται από μια κυβέρνηση που έχει ποδοπατήσει κάθε έννοια διαλόγου και συναίνεσης , ειδικά, την κρίσιμη περίοδο της πανδημίας, όπου χρειάζεται η πιο πλατιά συνεργασία και συστράτευση. Μια κυβέρνηση που διέκρινε στον υποχρεωτικό εγκλεισμό του λαού τη μεγάλη ευκαιρία να νομοθετήσει εναντίον των δικαιωμάτων του στην εργασία, στην Παιδεία, στην Υγεία, στο Περιβάλλον και στα Δημόσια Αγαθά. Που εκτόξευσε στα ύψη τον αυταρχισμό, την καταστολή και την αστυνομοκρατία, στρεφόμενη με πρωτοφανές μένος εναντίον της νέας γενιάς, που το πρωί την στρίμωχνε σε υπερπλήρεις σχολικές αίθουσες και μέσα μαζικής μεταφοράς και το απόγευμα την ξυλοφόρτωνε στις πλατείες. Και που ετοιμάζεται για πρώτη φορά μετά τη χούντα να εγκαταστήσει αστυνομία στα Πανεπιστήμια.
Αυτό είναι το δημοκρατικό και κοινοβουλευτικό ήθος αυτής της κυβέρνησης.
Περιφρονεί συστηματικά και εσκεμμένα τους δημοκρατικούς θεσμούς.
Μόλις προχθές, η κυρία Κεραμέως κατέθεσε στο Δικαστήριο αγωγή εναντίον μη εξαγγελθείσας απεργίας της ΟΛΜΕ !
Και σήμερα εμφανίζεται προς άγραν εντυπώσεων να προτείνει στα κόμματα διάλογο για ένα νομοσχέδιο που κατά την προσφιλή της συνήθεια σκοπεύει να ψηφίσει κατακαλόκαιρο με τα σχολεία κλειστά και την εκπαιδευτική κοινότητα απούσα.
Αναμμένο δαδί σε ξερόχορτα το νομοσχέδιο της κυβέρνησης
Με βάση όσα έχουν γίνει γνωστά η κυβέρνηση σκοπεύει να σωρεύσει πρόσθετη καύσιμη ύλη στο ρημαγμένο και ναρκοθετημένο -επί των ημερών της - χώρο της εκπαίδευσης. Πετάει εμπρηστικό μηχανισμό και αναμμένο δαδί σε ξερό χορτάρι. Επιδιώκει την όξυνση, τον διχασμό και την αναμέτρηση με τους εκπαιδευτικούς και τη νεολαία. Ο αυταρχισμός γίνεται όλο και περισσότερο συνειδητή πολιτική της επιλογή. Η ηγεσία της ΝΔ φαίνεται πως είναι πεισμένη πως μόνο ως πολιτική δύναμη που ενσωματώνεται όλο και περισσότερο στη νέα Ακροδεξιά μπορεί να υπάρξει.
Έτσι, σε έναν χώρο όπου η Δεξιά έχει απωλέσει πολλά από τα ερείσματά της, η κυβέρνηση επιστρέφει σήμερα όπως "ο δολοφόνος στον τόπο του εγκλήματος" για να προκαλέσει ξανά. Για να πουλήσει ως μεταξωτές κορδέλες τα χρεοκοπημένα πρότυπα του αγοραίου σχολείου. Το ανεστραμμένο ως προς τον εξισωτικό κοινωνικό του ρόλο, σχολείο του αυταρχισμού, των αποκλεισμών και των ανισοτήτων. Το σχολείο των ταξικών φραγμών για τους πολλούς και της κοινωνικής εύνοιας για τους λίγους, αφού, με βάση την "ανεστραμμένη λογική" της υπουργού Παιδείας, η γνώση θα πραγματώνεται όλο και περισσότερο εκτός σχολείου με τη χρήση πλατφορμών ψηφιακής εκπαίδευσης (ποιων προμηθευτών, άραγε;) και με τους εκπαιδευτικούς να αποτελούν απλώς υποβοηθητικό παράγοντα στην πλοήγηση στο "θαυμαστό κόσμο" της τηλεκπαίδευσης. Αυτό, ακριβώς, που διαφαίνονταν πίσω από την -όχι και τόσο αθώα- φράση " η τηλεκπαίδευση ήρθε για να μείνει" και πίσω από την άρνηση να αποκτήσει η χώρα εθνική υποδομή τηλεκπαίδευσης και εθνική εκπαιδευτική στρατηγική για την εισαγωγή των ψηφιακών μέσων στη διδακτική πράξη, ως ενισχυτικού παράγοντα και όχι ως υποκατάσταση τής διά ζώσης εκπαίδευσης και του ρόλου των εκπαιδευτικών. Πίσω από νεολογισμούς και πομφόλυγες για την "ανεστραμμένη τάξη", η ΝΔ φέρνει τη δεξιά αντιμεταρρύθμιση στην εκπαίδευση. Το σχολείο-προθάλαμο προς την παιδική εργασία από τα 15. Το σχολείο της Τράπεζας Θεμάτων, του άκρατου ανταγωνισμού και του συστήματος εξετάσεων που κάθε χρόνο θα πετά εκτός Πανεπιστημίων δεκάδες χιλιάδες παιδιά για να τα λυμαίνονται και να κερδοσκοπούν με τα όνειρά τους τα ιδιωτικά Κολλέγια. Το σχολείο των έμφοβων και κατατρομοκρατημένων εκπαιδευτικών που καταπατά την ελευθερία στη διδασκαλία, περιτοιχίζοντας τον εκπαιδευτικό κόσμο μέσα σε δαιδαλώδη, καφκικά ιεραρχικά σχήματα πειθάρχησης και ελέγχου. Το σχολείο που αφέθηκε υγειονομικά απροστάτευτο να τα βγάλει πέρα με την πανδημία και οδηγήθηκε, όπως προαναφέρθηκε, σε ένα από τα πιο παρατεταμένα "λουκέτα" παγκοσμίως.
Αυτά, κρύβονται πίσω από ωραίες λέξεις περί "αυτονομίας", "πολλαπλού βιβλίου" , "αξιολόγησης" και "ανεστραμμένης τάξης".
Λέξεις και ρητορικά σχήματα που εκστομίζονται από μια κυβέρνηση και μια υπουργό που τα έκαναν όλα ανάποδα. Που δεν έχουν ακόμη, μετά από δύο εκπαιδευτικές χρονιές πανδημίας αξιολογήσει την τηλεκπαίδευση. Που δεν έχουν παρουσιάσει ούτε μια πρωτοβουλία, ούτε μια μελέτη για τα τεράστια μαθησιακά κενά για τα ψυχοκοινωνικά προβλήματα των παιδιών της πανδημίας και τους τρόπους αντιμετώπισής τους. Που μέσα σε αυτό τον "χαμό" τούς φαίνεται "λίγο" και περιττό να επικεντρωθοιύν στην τεράστια πρόκληση που η πανδημία αντιπροσωπεύει για τα εκπαιδευτικά συστήματα όλου του κόσμου και αντί γι` αυτό, διαλέγουν να ξετυλίξουν όλη την αντιδραστική αντιεκπαιδευτική ατζέντα της ΝΔ, με στόχο την κάμψη των αντιστάσεων και την εγκαθίδρυση του νεοφιλελεύθερου - "αγοραίου" σχολείου των ανισοτήτων, των διακρίσεων και των ταξικών αποκλεισμών. Που θα υπηρετεί τη νέα καπιταλιστική αναδιάρθρωση μέσα στην κρίση και μετά από αυτήν, εντοπισμένη όχι στην οικονομία της γνώσης και στην παραγωγή υψηλής προστιθέμενης αξίας, αλλά, στην αναπαραγωγή δομών και προτύπων άλλων δεκαετιών, με έμφαση, όχι την καινοτομία, την ποιότητα, την πλήρη απασχόληση και τους υψηλούς μισθούς, αλλά, την απομύζηση των εργαζομένων χαμηλής ειδίκευσης και προσόντων. Τη διατήρηση σε υψηλά επίπεδα της ανεργίας των νέων και της φυγής επιστημονικού δυναμικού.
Ταυτόχρονα, η ΝΔ, δέσμια του παλαιοκομματικού της εαυτού, επιχειρεί με τις ρυθμίσεις που φέρνει να στήσει έναν γιγάντιο πελατειακό μηχανισμό στην εκπαίδευση, με κεντρικό πρόσωπο τον παντοδύναμο διευθυντή σχολικής μονάδας, ο οποίος αποκτά "βασιλικά" προνόμια έναντι των εκπαιδευτικών - "υπηκόων" του, αναθέτοντας ρόλους με άμεσες εκπαιδευτικές, αξιολογικές και διοικητικές συνέπειες στους "υφισταμένους" του. Αφού, αυτός, αυθαίρετα θα ορίζει τον υποδιευθυντή (!), τον "μέντορα" νεοεισερχομένων και τους ενδοσχολικούς συντονιστές μαθημάτων. Με κρίσιμο ρόλο όλοι αυτοί (οι εξ ενός ανδρός αρχής εκπορευόμενοι) στις διαδικασίες ΑΤΟΜΙΚΗΣ αξιολόγησης ανά δύο και τέσσερα έτη, με κριτήρια που μένει να αποκαλυφθούν. Άραγε και με υποχρεωτικά ποσοστά κατανομής στην τετραβάθμια κλίμακα, όπως προέβλεπε ο αλήστου μνήμης νόμος Μητσοτάκη για την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων; Ειδικά, οι "μέντορες" (θεσμός που είχε νομοθετηθεί 'πονηρά" επί Διαμαντοπούλου) αντί για συμπαραστάτες, πιθανότατα θα εξελιχθούν σε όργανα καρατόμησης των νεοεισερχομένων εκπαιδευτικών, αφού, μέσω και της δικής τους κρίσης, θα αποφασίζεται η μονιμοποίηση ή η απόλυσή τους, μετά την παρέλευση διετίας από την πρόσληψή τους.
Ο Σύλλογος Διδασκόντων σε αυτό το πλαίσιο εξαφανίζεται και παύει να αποτελεί όργανο δημοκρατικού, συμμετοχικού προγραμματισμού, συλλογικού προβληματισμού και συστηματικής ανατροφοδότησης και εμπλουτισμού της σχολικής ζωής και των εκπαιδευτικών στόχων της σχολικής μονάδας. Όλα αυτά, δηλαδή, που διαμορφώνουν χώρους και πρακτικές για να ανθίσει η δημιουργικότητα, η αυτενέργεια, η πραγματική ελεύθερη διδασκαλία και εκπαιδευτική αυτονομία. Χωρίς το φόβο του Διευθυντή- 'μπαμπούλα", του "νεοεπιθεωρητισμού", των περικοπών, των απολύσεων και της υποταγής της εκπαίδευσης στις ορέξεις των "χορηγών". ή των τοπικών συστημάτων εξουσίας. Με τις ρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση το σχολείο προσομοιάζει όλο και περισσότερο με υποκατάστημα εμπορικής αλυσίδας (Ν. Φίλης), με κάθετες σχέσεις ιεραρχίας και υποταγής. Με κατηγοριοποίηση ανά γειτονιά, Δήμο και Περιφερειακή Ενότητα. Αντί για άριστα σχολεία για όλα τα παιδιά, διαχωρισμός των σχολείων σε "καλά" και "κακά", με τιμωρητικές συνέπειες-ποινές στους πόρους και το προσωπικό, που θα ακολουθήσουν με άλλα νομοσχέδια (όπως ήδη έχει νομοθετηθεί για τα Πανεπιστήμια). Γιατί, έτσι, "εξυπηρετείται" καλύτερα ο πελάτης-καταναλωτής εκπαιδευτικών υπηρεσιών και ο σπόνσορας που καραδοκεί να ιδιωτικοποιήσει πλευρές της σχολικής ζωής και των υποδομών. Γιατί αυτοί και όχι οι μαθητές και οι οικογένειες είναι που συγκροτούν το εκπαιδευτικό ιδεώδες της ΝΔ.
Αναρωτιόμαστε, με τα πολυπληθή γραφειοκρατικά, πελατειακά σχήματα και ένα ιδιόμορφο εκπαιδευτικό "κηφηναριό" που προοιωνίζονται οι ρυθμίσεις της κυβέρνησης πόσοι θα απομένουν στα σχολεία ως εκπαιδευτικοί της πράξης, με πλήρη καθήκοντα. Στο μεγαλύτερο μέρος τους θα είναι οι κακοπληρωμένοι αναπληρωτές των ελαστικών μορφών απασχόλησης, αφού η κυβέρνηση θα προσλαμβάνει με το σταγονόμετρο μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό. Μεγάλο μέρος των μόνιμων εκπαιδευτικών, προορίζονται, να πάρουν μέρος σε αυτό το θλιβερό "αλισβερίσι" για απαλλαγή από μέρος των καθηκόντων τους και κυνηγητό μορίων με κριτήριο την αφοσίωσή τους στον διευθυντή-αφέντη, που με τη σειρά του θα υποτάσσεται στον παλαιού τύπου επιθεωρητή - "δερβέναγα". Ενώ, τα κρίσιμα πόστα των Διευθυντών Εκπαίδευσης και των Περιφερειακών Διευθυντών θα καλύπτονται από "ημετέρους" που θα επιλέγει επιτροπή ορισμένη από τον εκάστοτε υπουργό Παιδείας. Ούτε λόγος πουθενά για Υπηρεσιακά Συμβούλια, σύμφωνα με τις πληροφορίες που υπάρχουν, ενώ, τώρα γίνεται ακόμη πιο κατανοητός ο λόγος που ΝΔ-ΚΙΝΑΛ μονοπώλησαν τις θέσεις στο ΑΣΕΠ, το οποίο προβλέπεται να έχει συμμετοχή στην επιλογή στελεχών.
Μετά από όλα τα παραπάνω μόνο ως κακόγουστη φάρσα και άσκηση υποκρισίας και θράσους μπορεί να αντιμετωπιστεί η πρόσκληση διαλόγου που απηύθυνε η υπουργός Παιδείας.
Ο διάλογος με την εντυπωσιοθηρία, την υποκρισία, την προκλητική αλαζονεία και την πολιτική απρέπεια που εκπροσωπεί η κυρία Κεραμέως είναι εξαρχής άγονος και ναρκοθετημένος και άνευ σημασίας.
Αντίθετα, είναι επιβεβλημένος ο διάλογος στην κοινωνία, με τους εκπαιδευτικούς, τη νεολαία, τις πολιτικές οργανώσεις, τα κινήματα και τα συνδικάτα, όλους αυτούς που περιφρονεί και αντιμάχεται η εκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης.
Οι πολιτικές δυνάμεις και ειδικά η Αριστερά που εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ, ό, τι έχουν να πούν για το νομοσχέδιο θα το πουν εκεί που αρμόζει. Στο Κοινοβούλιο, στους δρόμους του αγώνα για την ανατροπή της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη, στις αίθουσες και στα αμφιθέατρα όπου ακονίζεται ο νους και χτυπά η καρδιά της νέας γενιάς.
