«Ποιοι είμαστε εμείς που θα πούμε στον εργαζόμενο ότι δεν μπορεί να διαπραγματευτεί μόνος του το καθεστώς εργασίας και την αμοιβή του με τον εργοδότη του, αλλά χρειάζεται τη μεσολάβηση κάποιων συνδικαλιστών; Και ότι δεν θα αμείβεται ανάλογα με τις ικανότητες και την προσφορά του, αλλά με βάση τον μισθό που διαπραγματεύτηκαν άλλοι;»

Τέτοια απίστευτα έλεγαν τρεις μέρες στη Βουλή οι νεοδημοκράτες για να υποστηρίξουν τις ατομικές συμβάσεις. Και δεν το έκαναν από άγνοια ή βλακεία.

Ξέρουν πολύ καλά, όπως ξέρει και ο Μητσοτάκης, που πρωταγωνίστησε στην κουτοπονηριά, ότι οι ατομικές συμβάσεις θα έχουν σαν αποτέλεσμα την καθήλωση των αποδοχών για εκατομμύρια εργαζόμενους και την εξασφάλιση, για τους εργοδότες, τεράστιων κερδών από απλήρωτη υπερεργασία.

Γιατί ο πρωθυπουργός και η Κοινοβουλευτική του Ομάδα παρίσταναν επί τρεις μέρες τους κλόουν;

Για να τραβήξουν την προσοχή των πολιτών μακριά από τις πραγματικές τους προθέσεις. Για να μην συνειδητοποιήσει ο κόσμος πόσο εγκληματική είναι μια πολιτική που, σε συνθήκες κρίσης, καθηλώνει τους ήδη χαμηλούς μισθούς, εμποδίζει τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και -όπως σημείωσε και η ΓΣΕΒΕΕ- ενισχύει τους ισχυρούς στον ανταγωνισμό με τους πιο αδύναμους.

Γι’ αυτό έκαναν την επιλογή τους. Καλύτερα να μας θεωρούν κλόουν, είπαν, παρά να καταλάβουν τι ακριβώς κάνουμε.

Και ψήφισαν αυτά που είχαν να ψηφίσουν ξέροντας ότι οι εργοδότες, που υπαγόρευσαν το νομοσχέδιο, θα ήταν σε κάθε περίπτωση ευχαριστημένοι.