to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Γιατί χαίρεται και χαμογελά η Δεξιά;

Πανηγυρίζει η κυβέρνηση, πανηγυρίζει το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, πανηγυρίζουν τα δεξιά μέσα ενημέρωσης. Η αιτία; Το αποτέλεσμα των εκλογών στη Μαδρίτη.


Δεν εστιάζουν στον θρίαμβο της Δεξιάς, δεν τους απασχολεί η άνοδος της άκρας Δεξιάς, δεν τους προβληματίζει η εξαφάνιση των Ciudadanos -το ισπανικό Ποτάμι-, τους χαροποιεί ιδιαίτερα η ήττα των Podemos και η αποχώρηση του Πάμπλο Ιγκλέσιας από την πολιτική.

Μίλησαν για πανωλεθρία της Αριστεράς και για το ηχηρό μήνυμα που έστειλαν οι κάλπες της Μαδρίτης στον ΣΥΡΙΖΑ και στον Αλέξη Τσίπρα. Θεωρούν ότι η ήττα των Podemos είναι και μια πανωλεθρία του αριστερού λαϊκισμού, όπως αποκαλούν το ρεύμα που δημιουργήθηκε την περίοδο της οικονομικής κρίσης και κατάφερε στην Ισπανία να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο, στην Πορτογαλία να βρεθεί στο προσκήνιο στηρίζοντας μαζί με τους κομμουνιστές την κυβέρνηση του σοσιαλιστή Κόστα και στην Ελλάδα να κυβερνήσει για περίπου πέντε χρόνια.

Υποστηρίζουν ότι η αρχή έγινε στην Ισπανία, θα ακολουθήσει η Ελλάδα και ο κύκλος θα κλείσει με την κατάρρευση του πορτογαλικού παραδείγματος. Για να μπει επιτέλους η Αριστερά παντού στην Ευρώπη στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας, όπως προφήτευσε σε μια έκρηξη ενθουσιασμού ο μόνιμος πρωταθλητής στους μαραθώνιους φλυαρίας υπουργός Ανάπτυξης (;) και Επενδύσεων (;).

Είχαν την ελπίδα ότι τα πρώτα καλά μαντάτα θα έρχονταν στις εκλογές του 2019 με την περιθωριοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά διαψεύστηκαν αφού οι κάλπες είχαν άλλη γνώμη. Οι μισητοί και άπλυτοι εθνομηδενιστές άντεξαν, δεν λένε να τα παρατήσουν και επιμένουν να απειλούν τους φερόμενους ως ιδιοκτήτες της Ελλάδας. Την έκπληξή του για την αντοχή του ΣΥΡΙΖΑ είχε εκφράσει και ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης στον Αλέξη Τσίπρα, στην τελετή παράδοσης-παραλαβής στο μέγαρο Μαξίμου.

Πανηγυρίζει επίσης η δεξιά πτέρυγα της σοσιαλδημοκρατίας γιατί εκτιμά ότι φεύγει από τη μέση ένας ενοχλητικός φορέας που μπήκε σφήνα στον παραδοσιακό δικομματισμό, απέσπασε ένα σημαντικό κομμάτι από το εκλογικό ακροατήριο της σοσιαλδημοκρατίας, ανέτρεψε την κατάσταση που είχε επιβληθεί τη δεκαετία του ’70 μετά τον θάνατο του δικτάτορα Φράνκο, προκάλεσε κρίση στο εσωτερικό του σοσιαλιστικού κόμματος, ενίσχυσε τις δυνάμεις που διαφωνούσαν με τη λογική της συνεργασίας με τη Δεξιά και έφερε τον Σάντσεθ στην ηγεσία του κόμματος και στην πρωθυπουργία.

Πανηγυρίζει ακόμη και ένα κομμάτι της αντισυστημικής Αριστεράς επειδή πιστεύει ότι στη Μαδρίτη δεν έχουμε την ήττα της Αριστεράς, αλλά τη συντριβή του ρεφορμισμού ο οποίος επέλεξε να δώσει τη μάχη μέσα στους αστικούς θεσμούς, εφαρμόζοντας τη στρατηγική της «ανατρεπτικής ενσωμάτωσης» (όρος δανεικός από τον Ζαν Ζιγκλέρ), και όχι στους δρόμους μαζί με τα κινήματα της πολιτικής ανυπακοής.

Ορισμένες παρατηρήσεις γενικότερου ενδιαφέροντος με αφορμή τη Μαδρίτη:

  • Η άκρα Δεξιά σχεδόν παντού στην Ευρώπη κερδίζει πόντους. Το φαινόμενο είχε ξεκινήσει πριν από την πανδημία και τώρα ενισχύεται. Κάνοντας τις απαραίτητες μεταμφιέσεις για να μην προκαλεί έχει διεισδύσει στα στρώματα που επλήγησαν από την οικονομική κρίση και δυσφορούν με την έκρηξη των ανισοτήτων και την πορεία που έχει πάρει η παγκοσμιοποίηση. Κολακεύει την κοινή γνώμη, υπόσχεται απλές λύσεις στα δύσκολα προβλήματα, αξιοποιεί την κρίση του κοινοβουλευτισμού και προβάλλει ως η απάντηση στην απομάγευση της δημοκρατίας. Οπως έχει αποδειχτεί ιστορικά, είναι σε θέση να διαχειριστεί καλύτερα από την Αριστερά την απελπισία των ανθρώπων.
  • Η κοινοβουλευτική Δεξιά δεν έχει κανένα πρόβλημα να συνομιλεί με την άκρα Δεξιά και έτσι να τη νομιμοποιεί στη συνείδηση του κόσμου. Αλλού τη φιλοξενεί στους κόλπους της, δίνει ηγετικές θέσεις στα στελέχη της, υιοθετεί πλευρές της ιδεολογικής ατζέντας της (π.χ. Ελλάδα), αλλού δεν διστάζει να συνεργαστεί μαζί της σε κυβερνητικό επίπεδο.
  • Για την κυρίαρχη ιδεολογία υπάρχει κακός και καλός λαϊκισμός. Στην πρώτη κατηγορία εντάσσει την Αριστερά όταν αυτή γίνεται απειλητική για τα συμφέροντά της. Οταν όμως υιοθετεί αυτή τον λαϊκισμό για να δελεάσει τους πολίτες δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας, γιατί το πρωτεύον είναι η προστασία του συστήματος από τον βέβηλο εξτρεμισμό της Αριστεράς. Σ’ αυτή την περίπτωση όλα επιτρέπονται. Και τα χυδαία ψέματα και οι δολοφονίες χαρακτήρων και η εξαπάτηση των ψηφοφόρων.
  • Η ήττα του σοσιαλιστή υποψηφίου στη Μαδρίτη, που είναι η μεγαλύτερη που υπέστη το κόμμα στην αυτόνομη περιφέρεια, καθώς και η πολυδιάσπαση της Αριστεράς (τρεις υποψήφιοι) ενισχύουν την άποψη του Πιερ Ρονζαβαλόν που μιλάει για τη ρευστοποίηση της κυβερνητικής Αριστεράς και την αποτελμάτωση της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Το ένα τμήμα της –το ρεφορμιστικό– δεν μπορεί να απαλλαγεί από το σύνδρομο του κυβερνητισμού: Συμμετοχή στη διακυβέρνηση πάση θυσία ακόμη και με σάπιους συμβιβασμούς. Το άλλο –το αντισυστημικό– έχει συνηθίσει να ζει σε περιβάλλον ήττας και να σαλπίζει συνεχώς νικηφόρες υποχωρήσεις: Καλύτερα μόνοι μας στον σωστό (όπως νομίζει) δρόμο, παρά με άλλους μαζί στον λάθος (όπως πιστεύει) δρόμο. Οι εκκλήσεις για ενότητα στη δράση συναντούν τοίχο. Περισσότερες πιθανότητες έχει να πετύχει μια προσπάθεια εξημέρωσης του υπερφυσικού.
tags: άρθρα

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)