«Δεν αρκεί μόνο ή άρση του λοκ-ντάουν για να αρθούν τα προβλήματα, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση», υπογράμμισε η Έφη Αχτσιόγλου, προσθέτοντας ότι «οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις ασφυκτιούν υπό το βάρος των χρεών και της έλλειψης ρευστότητας. Οι εργαζόμενοι βρίσκονται υπό γενικευμένη απειλή απολύσεων και η συνολική μείωση εισοδήματος καθιστά εξαιρετικά δυσχερή την ανάκαμψη της κατανάλωσης».

Σήμερα, επισήμανε, «χρειάζεται υποστήριξη της πραγματικής οικονομίας για να σταθεί στα πόδια της. Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. κατέθεσε συγκεκριμένο, εφαρμόσιμο και κοστολογημένο σχέδιο», το οποίο περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, «ένα πλαίσιο ρύθμισης των χρεών της πανδημίας, με κούρεμα βασικής οφειλής ανάλογα με τη μείωση του τζίρου της επιχείρησης ή του εισοδήματος του νοικοκυριού και συγκεκριμένα μέτρα άμεσης ενίσχυσης και ρευστότητας για το επόμενο διάστημα, ώστε η πραγματική οικονομία να λειτουργήσει και να μην βρεθούμε μπροστά σε μαζικά λουκέτα και κύμα απολύσεων».

Η κυβέρνηση, σημείωσε, «αντέδρασε με αλαζονεία και εύπεπτα κλισέ περί “λεφτόδεντρου” που κατέρρευσαν μέσα σε 24 ώρες» και  «μετά υιοθέτησε τη “γραμμή” ότι τα χρέη της πανδημίας δεν είναι 17 δισ. όπως είπε ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά 16,3 δισ. Αυτά είναι αστειότητες και δείχνουν απόλυτη ένδεια επιχειρημάτων. Με δεδομένο, μάλιστα, ότι το πρόβλημα συνεχίζει και διογκώνεται το 2021, με δεδομένο ότι υπάρχει ένας μεγάλος όγκος χρεών των οποίων οι πληρωμές αναβλήθηκαν και αργά ή γρήγορα θα απαιτηθούν από τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και του πολίτες».

Η κ. Αχτσιόγλου δήλωσε ότι «είναι πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης η εκκαθάριση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων -το επιβεβαιώνει και το σχέδιο για το Ταμείο Ανάκαμψης, η συμπίεση του κόσμου της εργασίας -το επιβεβαιώνει το νομοσχέδιο για τα εργασιακά, η ρευστοποίηση των περιουσιών των λαϊκών και μεσαίων νοικοκυριών -το επιβεβαιώνει η παγίδα του νέου πτωχευτικού».

Αναφερόμενη στο νομοσχέδιο επισήμανε ότι «πρόκειται για ένα περίβλημα χωρίς περιεχόμενο, που εξουσιοδοτεί τον υπουργό Οικονομικών να ρυθμίζει τα θέματα κατά το δοκούν, με υπουργικές αποφάσεις. Υποτίθεται ότι αφορά ένα μόνιμο πλαίσιο αποζημιώσεων σε περιπτώσεις φυσικών καταστροφών, ωστόσο, δεν ορίζει ποιες δαπάνες θα καλύπτονται και τι ακριβώς θα αποζημιώνεται. Δεν ορίζει, ούτε με στοιχειώδη τρόπο, το ύψος των αποζημιώσεων και τι ποσό θα διαθέτει το κράτος. Δεν ορίζει με σαφήνεια τους δικαιούχους και αφήνει έξω τα πληττόμενα νοικοκυριά».