«Η κα Πελώνη αντί να πει μια κουβέντα στους χιλιάδες εργαζόμενους και τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες που βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού, το μόνο που κάνει είναι να επαναλαμβάνει τα ίδια στερεότυπα κάθε φορά», τονίζει ο Νάσος Ηλιόπουλος απαντώντας στη δήλωση της κυβερνητικής εκπροσώπου.
Ο Νάσος Ηλιόπουλος τονίζει:
«Η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται να απλώσει χείρα βοηθείας σε όλους αυτούς γι’ αυτό και αντιδρά σπασμωδικά όταν το κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι πολίτες έχουν καταλάβει πως η κυβέρνηση φέρνει πιο κοντά την απορρύθμιση της εργασίας, ενώ δίνει βορά τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που τώρα ονομάζει ζόμπι, στα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Περιμένουμε την πρόταση του κ. Μητσοτάκη, λοιπόν, για το ιδιωτικό χρέος, την ανύπαρκτη ρευστότητα στις επιχειρήσεις και το πτωχευτικό έκτρωμα που διασφαλίζει μόνο χιλιάδες λουκέτα και βγάζει στο σφυρί την πρώτη κατοικία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα κατέθεσε μια συγκεκριμένη, άμεσα υλοποιήσιμη και κοστολογημένη πρόταση. Ο κ. Μητσοτάκης θα μας πει ποιο είναι το κόστος της πλήρους κατάρρευσης της οικονομίας, των χιλιάδων λουκέτων και των δεκάδων χιλιάδων απολύσεων που δρομολογεί με την άρνηση του να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα στην οικονομία;».
Η δήλωση της Αρ. Πελώνη
Υπενθυμίζεται πως η κυβερνητική εκπρόσωπος νωρίτερα σχολίασε την παρουσίαση της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ για το ιδιωτικό με ειρωνείες περί «λεφτόδεντρων της Κουμουνδούρου».
Δήλωσε συγκεκριμένα η Αρ., Πελώνη: «Μετά το σκίσιμο των Μνημονίων με έναν νόμο κι ένα άρθρο, την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και τη “σεισάχθεια” του προγράμματος της Θεσσαλονίκης που οι Έλληνες πίστεψαν και είδαν που κατέληξαν, ο Αλέξης Τσίπρας υπόσχεται δόσεις, διαγραφές χρεών και ευρώ από το λεφτόδεντρο της Κουμουνδούρου. Μεσολάβησαν, από την αρχή της πανδημίας, οι προτάσεις του “Μένουμε όρθιοι Ι” και “Μένουμε όρθιοι ΙΙ”. Αν η Κυβέρνηση τις είχε ακολουθήσει, δεν θα υπήρχε σήμερα περιθώριο στήριξης εργαζομένων και επιχειρήσεων.
»Δυστυχώς για τον κ. Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν προέρχεται από παρθενογένεση. Ευτυχώς για τους Έλληνες, έχει δοκιμαστεί. Έχει αποδειχθεί η συνέπεια λόγων και πράξεων και κανένας δεν τον πιστεύει. Γνωρίζοντας ότι δεν πρόκειται να υλοποιήσει τις υποσχέσεις του, εμφανίζεται ως προστάτης των τάξεων που αφαίμαξε. Το ντεκόρ άλλαξε. Ο πρωταγωνιστής, όμως, μένει ίδιος. Και το σίκουελ της ίδιας παράστασης δεν κόβει εισιτήρια».
