Δεν έχουν περάσει παρά μόνο τρία χρόνια και κάτι μήνες από εκείνο το διάγγελμα του Παπανδρέου στο Καστελόριζο. Ζούμε ήδη σε μια άλλη χώρα… Απώλειες πάνω από 40% μεσοσταθμικά στο εισόδημα των πολιτών , οδεύουμε για τον έκτο χρόνο ύφεσης (πρωτοφανές στη παγκόσμια ιστορία) ανεργία που καλπάζει και σπάζει κάθε ρεκόρ, ακραία φτώχεια για όλο και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού, χιλιάδες άστεγοι και κλίμα μαζικής κατάθλιψης. Αυτά δεν φαίνεται να είναι αρκετά για να τραφεί το τέρας της σκληρής και μονόπλευρης λιτότητας. Με μια καλοφτιαγμένη μαρκίζα “Success story” προσπαθούν να δώσουν λίγους μήνες παράταση ζωής στην νεοσχηματισμένη κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου.

Διαζύγιο με την ελευθερία στην συνάθροιση

Είναι πραγματικά απορίας άξιον πώς μια κυβέρνηση που εκπροσωπεί, μεταξύ άλλων, την δημοκρατική συνύπαρξη και τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας, να νιώθει αναγκασμένη από τον φόβο της και την υποτέλειά της να απαγορεύει τις συναθροίσεις, καταφεύγοντας σε ένα χουντικής κοπής νομοθέτημα. Η επίσκεψη του Σόιμπλε ανέδειξε έναν ακραία άγριο αυταρχισμό και αποκάλυψε κυβερνητικό φόβο απέναντι στον ελληνικό λαό. Η κυβέρνηση επέλεξε για άλλη μια φορά την συμπεριφορά του υποτελούς και δεν ψέλλισε λέξη για την λάθος συνταγή του μνημονίου που την ομολογούν ακόμη και οι αρχιτέκτονες του. Η κυβέρνηση έμεινε άφωνη απέναντι στην τελεσιγραφική δήλωση Σόιμπλε «ξεχάστε κάθε κούρεμα» και απέφυγε για πολλοστή φορά να θέσει το αίτημα για τις γερμανικές αποζημιώσεις.

Αδειάζει η άμμος στη κλεψύδρα τους

Η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου φθείρεται με γεωμετρική πρόοδο. Η  δέσμευσή της να υπηρετήσει τυφλά τις επιλογές της γερμανικής πολιτικής ελίτ την κρατά ακόμα στην εξουσία με την βοήθεια όλου του παλιού πολιτικού και μιντιακού κατεστημένου.

Το κυριότερο στοιχείο του νομοσχεδίου που υπερψηφίστηκε την Πέμπτη είναι οι απολύσεις-ανθρωποθυσίες στον δημόσιο τομέα, όχι μόνο αυτές που προβλέπονται ρητά, αλλά και αυτές που θα μπορούν να γίνουν όποτε αποφασίσει ο αρμόδιος υπουργός. Σε τέτοιες συνθήκες ανεργίας, οι απολύσεις όχι μόνο δεν βελτιώνουν, αλλά επιδεινώνουν την οικονομία. Δεν υφίσταται πρόβλημα αριθμού δημοσίων υπαλλήλων, αλλά πρόβλημα ορθολογικής αξιοποίησης του ανθρώπινου δυναμικού, που έχει αξιόλογη παιδεία και δεξιότητες, αλλά είναι παροπλισμένο λόγω κυβερνητικών/κομματικών παρεμβάσεων από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, αλλά και αναχρονιστικών δομών και τεχνολογίας. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους φανατικούς της λιτότητας και αυτούς που θέλουν “αίμα”.

Το φορολογικό σκέλος του πολυνομοσχεδίου διατηρεί το βασικό στοιχείο κοινωνικής αδικίας, που είναι η διακριτή φορολόγηση των εισοδημάτων, με βάση την πηγή τους και όχι με ενιαία κλίμακα, μην αλλάζοντας ουσιαστικά την υπάρχουσα κατάσταση. Η υιοθέτηση ενιαίας προοδευτικής κλίμακας για το σύνολο των εισοδημάτων, ανεξαρτήτως πηγής, είναι η βάση για ένα δίκαιο και απλό φορολογικό σύστημα, χωρίς εξαιρέσεις και διακρίσεις που ωφελούν τους έχοντες.

Η κοινωνία στο προσκήνιο

Η κοινωνία έχει ξεπεράσει τα όρια αντοχής και έχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ από μια φρέσκια και ζωντανή πολιτική δύναμη που να είναι σε ανοιχτή γραμμή με την κοινωνία. Ο νέος, ενιαίος ΣΥΡΙΖΑ καλείται να καταστεί το επίκεντρο των εξελίξεων που δεν θα αργήσουν και θα φέρουν μία κυβέρνηση της Αριστεράς για την ανάσχεση της κατάρρευσης και το χτίσιμο μιας νέας, δημοκρατικής και υγιώς αναπτυσσόμενης Ελλάδας.

Μια κυβέρνηση της Αριστεράς με επίκεντρο τον ΣΥΡΙΖΑ είναι στόχος προς κατάκτηση και όχι κάτι το δεδομένο ή κάτι που θα προκύψει ως ώριμο φρούτο. Σε συνθήκες κρίσης και καταστροφής της κοινωνίας και της οικονομίας η εξουσία δεν παραδίδεται αλλά κατακτιέται. Μια ριζική αλλαγή όπως είναι αυτή που η αριστερά θέλει να φέρει με την πλήρη ανατροπή του πλαισίου αρχών και αξιών μέσα από το οποίο πορεύτηκε η χώρα τις τελευταίες δεκαετίες και οδηγήθηκε στην πλήρη καταστροφή και απαξίωση δεν μπορεί να έρθει χωρίς μεγάλη κοινωνική κινητοποίηση. Μια κυβέρνηση που θέλει να είναι στην ουσία της Αριστεράς κι όχι στα λόγια, επιβάλλεται, να συμβάλλει στην αξιακή και ηθική ανασυγκρότησή της χώρας, να οργανώσει κατ’ αρχάς μια δημοκρατική επανάσταση και μια θεσμική ανασυγκρότηση σε όλα τα επίπεδα της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής ζωής.

Το τι θα μπορέσει να κάνει μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα εξαρτηθεί από τη δική της θέληση, συνοχή και αποφασιστικότητα. Θα εξαρτηθεί από το πόσο γρήγορα και σε ποιο βαθμό θα μπορέσει να υλοποιήσει το πρόγραμμά της, πράγμα που ασφαλώς συναρτάται από τους συσχετισμούς δύναμης που θα διαμορφωθούν στην Ελλάδα στην Ευρώπη και διεθνώς. Στις μέρες μας ένα πρόγραμμα αριστερό σήμερα δεν πρέπει να στοχεύει στο μαξιμαλισμό των στόχων του, αλλά προτεραιότητα του πρέπει να είναι η αξιοπιστία, η συνέπεια και οι δεσμοί εμπιστοσύνης που θα μπορέσει να οικοδομήσει ο χώρος της αριστεράς με την κοινωνία και ειδικά με τον κόσμο της νεολαίας, της εργασίας, της γνώσης, της διανόησης, της δημιουργίας και της ανέχειας.

Η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, διπλά δέσμια των εσωτερικών και διεθνών εξαρτήσεων που η ίδια εξέθρεψε, αναπαράγει ένα ολοένα και πιο καταστροφικό αδιέξοδο. Ο συνασπισμός της αθλιότητας (δανειστές και κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου) δεν πρόκειται να σταματήσει να καταβροχθίζει μισθούς, συντάξεις, κοινωνικό κράτος, κοινωνικά δικαιώματα και ελευθερίες, την ίδια την δημοκρατία.  Ή θα του πάρουμε την μπουκιά απ΄ το στόμα ή θα μας καταπιεί…

twitter: @CZachariadis

*Ο Κώστας Ζαχαριάδης είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ