Ο πόλεμος στη Συρία, που μπαίνει πλέον στον ενδέκατο χρόνο, έχει στοιχίσει τη ζωή σε τουλάχιστον 388.652 ανθρώπους, σύμφωνα με τον νεότερο απολογισμό που έδωσε στη δημοσιότητα σήμερα το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Με βάση τα στοιχεία αυτής της μη κυβερνητικής οργάνωσης, η οποία εδρεύει στη Βρετανία, από το 2011 έχουν σκοτωθεί 117.388 πολίτες, εκ των οποίων περισσότεροι από 22.000 ήταν παιδιά. Για την πλειονότητα αυτών των θανάτων ευθύνονται οι επιθέσεις του συριακού καθεστώτος και των παραστρατιωτικών συμμάχων του.

Ο προηγούμενος απολογισμός του Παρατηρητηρίου, τον Δεκέμβριο του 2020, έκανε λόγο για περισσότερους από 387.000 νεκρούς. Σύμφωνα με τον διευθυντή του, τον Ράμι Άμπντελ Ραχμάν, πρόκειται για τη μικρότερη ετήσια αύξηση του αριθμού των νεκρών που έχει καταγραφεί από την έναρξη των συγκρούσεων.

Οι μάχες μειώθηκαν το 2020, χάρη στην κατάπαυση του πυρός στη βορειοδυτική Συρία αλλά και εξαιτίας της πανδημίας, αφού όλες οι προσπάθειες επικεντρώθηκαν στον έλεγχό της.

Ο πόλεμος στη Συρία ξεκίνησε τον Μάρτιο του 2011, με την αιματηρή καταστολή των φιλοδημοκρατικών διαδηλώσεων. Αύριο Δευτέρα μπαίνει στον ενδέκατο χρόνο του και πλέον έχουν εμπλακεί σ’ αυτήν τη σύρραξη πολλές, συχνά αντίπαλες μεταξύ τους, οργανώσεις και ξένες δυνάμεις.

Το Παρατηρητήριο ανέφερε ότι έχει καταγράψει επίσης τουλάχιστον 16.000 θανάτους σε κυβερνητικές φυλακές και κέντρα κράτησης. Ο απολογισμός αυτός ωστόσο πιστεύεται ότι είναι πολύ μικρότερος του πραγματικού, αφού δεν περιλαμβάνει τους περίπου 88.000 ανθρώπους που πέθαναν μετά από βασανιστήρια στις φυλακές του καθεστώτος.

Η Δαμασκός ελέγχει σήμερα πάνω από το 60% του συριακού εδάφους, χάρη στις νίκες που σημείωσε, από το 2015 και μετά, εναντίον των τζιχαντιστών και των ανταρτών, με τη στήριξη της Ρωσίας. Δεν ελέγχει ωστόσο τον τελευταίο θύλακα των ανταρτών στο Ιντλίμπ, στα βορειοδυτικές, τις ζώνες που ελέγχονται από την Τουρκία κατά μήκος των βόρειων συνόρων και τα εδάφη, στα βορειοανατολικά, που είναι υπό τον έλεγχο των κουρδικών δυνάμεων. 

Ο πόλεμος εκτόπισε σχεδόν τον μισό πληθυσμό της χώρας ενώ περίπου 200.000 άνθρωποι αγνοούνται, υπενθύμισε το Παρατηρητήριο. (Πηγή: ΑΠΕ_ΜΠΕ)

Φίλιππο Γκράντι: δεν πρέπει να αποδυναμωθεί η αλληλεγγύη μας προς τους Σύρους

Σε δήλωση του ο Ύπατος Αρμοστής του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες αναφέρει:

«Δέκα χρόνια κρίσης στη Συρία έχουν προκαλέσει αφάνταστο ανθρώπινο πόνο και δεινά. Ο κόσμος έχει απογοητεύσει τους Σύρους. Με την ιδιότητα του Ύπατου Αρμοστή του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, που συντονίζει την ανταπόκριση σε μία από τις μεγαλύτερες προσφυγικές κρίσεις στη σύγχρονη εποχή, τιμώ αυτή την επέτειο με πολύ βαριά καρδιά. Για τους παγκόσμιους ηγέτες, αποτελεί μια σκληρή υπενθύμιση της ευθύνης τους, καθώς αυτή η δεκαετία η γεμάτη με θάνατο, καταστροφή και εκτοπισμό εκτυλίχθηκε μπροστά στα μάτια τους.

Δέκα χρόνια μετά, ο μισός πληθυσμός της Συρίας έχει αναγκαστεί να εγκαταλείψει τα σπίτια του. Περισσότεροι από 5,5 εκατομμύρια άνθρωποι είναι πρόσφυγες στην περιοχή ενώ χιλιάδες ακόμα έχουν διασκορπιστεί σε 130 χώρες. Επιπλέον 6,7 εκατομμύρια Σύροι έχουν εκτοπιστεί στο εσωτερικό της χώρας. Μέσα σε μια δεκαετία, σχεδόν καμία πόλη ή χωριό της Συρίας δεν έχει γλυτώσει από τη βία, ενώ τα δεινά και οι στερήσεις που υφίστανται όσοι βρίσκονται μέσα στη Συρία είναι αβάσταχτα.

Η φθίνουσα ανθρωπιστική βοήθεια σε συνδυασμό με την οικονομική ύφεση που έχει προκαλέσει ο κορωνοϊός έχουν οδηγήσει τους Σύρους πρόσφυγες σε πρωτόγνωρες καταστάσεις απελπισίας. Στον Λίβανο, εννιά στους δέκα Σύρους ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας. Η έλλειψη μέσων βιοπορισμού, η αυξανόμενη ανεργία και ο κορωνοϊός έχουν επίσης εξωθήσει εκατομμύρια από τους Ιορδανούς, Λιβανέζους, Τούρκους και Ιρακινούς που τους φιλοξενούν κάτω από το όριο της φτώχειας.

Ταυτόχρονα όμως έχουμε γίνει μάρτυρες μιας εξαιρετικής γενναιοδωρίας που έχει σώσει εκατομμύρια ζωές Σύρων. Οι γειτονικές στη Συρία χώρες έχουν προσφέρει καταφύγιο σε εκατομμύρια πρόσφυγες και έχουν επωμιστεί τεράστιες ευθύνες. Οι οικονομίες τους, οι ελλιπείς πόροι, οι υποδομές και οι κοινωνίες υφίστανται τρομερή πίεση.

Πέρα από τα σύνορα της χώρας, ένα κύμα αλληλεγγύης προς τους Σύρους πρόσφυγες έχει ωθήσει πολλές κυβερνήσεις να αλλάξουν πολιτικές και να κάνουν πραγματικά βήματα για να βοηθήσουν τους πρόσφυγες και τις χώρες υποδοχής τους. Προσφέροντας μέσα όπως η επανεγκατάσταση, οι οικογενειακές επανενώσεις, οι θεωρήσεις εισόδου για ανθρωπιστικούς λόγους, οι υποτροφίες και άλλες ασφαλείς και νόμιμες οδούς για τους Σύρους πρόσφυγες.

Η σοβαρότητα της κρίσης αυτής δεν πρέπει να αποδυναμώσει την αλληλεγγύη μας προς τους Σύρους. Αντιθέτως, πρέπει να πολλαπλασιάσουμε τη συλλογική μας προσπάθεια για να στηρίξουμε και τους πρόσφυγες και τις κοινότητες που τους φιλοξενούν.

Aυτό είναι που οφείλουμε στους Σύρους πρόσφυγες και στην περιοχή».