to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

17:17 | 08.03.2021

Πολιτική

«Με τις Γυναίκες του Πολιτισμού»: Η διαδικτυακή εκδήλωση του Τμ. Φεμινιστικής Πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ με τον Αλ. Τσίπρα (βίντεο)

Μεγάλος αριθμός καλεσμένων γυναικών του πολιτισμού, βουλεύτριες του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και μέλη φεμινιστικών οργανώσεων, συζήτησαν με τον Αλέξη Τσίπρα για το δικαίωμα στην εργασία την εποχή της πανδημίας και του #metoo».


Για τη φετινή 8η Μάρτη, Παγκόσμια Ημέρα των Γυναικών, το Τμήμα Φεμινιστικής Πολιτικής/Φύλου του ΣΥ.ΡΙΖ.Α – ΠΣ  διοργάνωσε συζήτηση με θέμα: «8 ΜΑΡΤΗ – Με τις Γυναίκες του Πολιτισμού για το δικαίωμα στην εργασία την εποχή της πανδημίας και του #metoo».

Παρακολουθήστε την εκδήλωση: 

Αλ. Τσίπρας: Η μάχη για την ισότητα είναι μια μάχη σε όλα τα επίπεδα

 Θέλω να ευχαριστήσω το Τμήμα Φεμινιστικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία, για την ενδιαφέρουσα αυτή εκδήλωση σε πολύ κρίσιμη χρονική στιγμή, σε πολύ ενδιαφέροντες καιρούς θα έλεγα. Διότι κάθε μέρα που περνάει, όλοι αισθανόμαστε ότι βιώνουμε καταστάσεις που θεωρούσαμε ότι τις έχουμε ξεπεράσει.

Είμαστε στη μέση μιας πολύ δύσκολης εξέλιξης, την πανδημία. Έχουμε καθημερινά πολλούς συμπολίτες μας να χάνουν τη ζωή τους και άλλους να ταλαιπωρούνται από ένα σύστημα υγείας που δεν έχει ενισχυθεί, αλλά νομίζω ότι τα περιστατικά βίας που βλέπουμε το τελευταίο διάστημα, μας γεμίζουν όλους αποτροπιασμό και μεγάλη ανησυχία για το προς τα πού πηγαίνουμε.

Αν αυτό το συνδυάσουμε και με ένα ιδιότυπο καθεστώς παραπληροφόρησης, κυριαρχίας κάποιων μέσων ενημέρωσης που θέλουν να δίνουν μια διαφορετική εικόνα από αυτή που όλοι βιώνουμε, τότε νομίζω ότι όλοι καταλαβαίνουμε ότι είμαστε σε μια ιδιαίτερη εξίσωση μεταδημοκρατίας.

Σε μια τέτοια στιγμή είναι κρίσιμο να μην ξεχνάμε τους μεγάλους αγώνες και τις μεγάλες κατακτήσεις του πολιτισμού μας. Θεωρώ ότι αυτό που γιορτάζουμε σήμερα και κάποιοι ενδεχομένως να μην αξιολογούν τη σημασία του, θεωρώντας ότι κάθε μέρα μπορεί να είναι η μέρα της γυναίκας, αυτό που σήμερα γιορτάζουμε δεν είναι τίποτε άλλο από αγώνες για την εξέλιξη της ίδιας της κοινωνίας.

Δεν μπορεί να ξεχνάμε ότι η 8η του Μάρτη αυτό ακριβώς συμβολίζει: το πόσος κόπος απαιτήθηκε, πόσος χρόνος διανύθηκε για να μπορούμε σήμερα να θεωρούμε την ισότητα αυτονόητη.

Διότι στο πρόσφατο παρελθόν, όχι πάρα πολύ μακριά, οι γυναίκες θεωρείτο ότι δεν έχουν δικαίωμα να ψηφίζουν, να εκλέγονται, να εργάζονται, να έχουν δικαιώματα και όχι επαναλαμβάνω στο πολύ μακρινό παρελθόν, ήταν του πατρός και του ανδρός.

Όμως και σήμερα η αυτονόητη στα λόγια ισότητα θεωρώ ότι δοκιμάζεται καθημερινά. Είναι άλλο πράγμα η ισότητα ως θεωρητική έννοια με την οποία εύκολα συμφωνεί κανείς και άλλο πράγμα είναι ένα ισότιμο παρόν και μέλλον στις σχέσεις, στην εργασία και την αμοιβή, στα δικαιώματα, στην εκπαίδευση, στην οικογένεια.

Γι' αυτό θεωρώ σημαντική τη σημερινή εκδήλωση και τη σημερινή επέτειο όπως και κάθε επέτειο της 8ης του Μάρτη, αν και φέτος είναι εντελώς διαφορετική από κάθε προηγούμενη.

Πρώτον γιατί όπως είπα εισαγωγικά, βρίσκει όλη την ελληνική κοινωνία στο πιο μακρό και αποτυχημένο lockdown στην Ευρώπη. Διανύουμε τον 5ο μήνα με μέτρα αυστηρά και σκληρά κοινωνικής αποστασιοποίησης. Και αυτό το lockdown έχει επηρεάσει όχι μόνο την καθημερινότητά μας σε σχέση με το αν μπορούμε να βρισκόμαστε και να επικοινωνούμε: έχει επηρεάσει και την ψυχολογία μας. Και ας μην παραβλέπουμε και τα φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας, όχι  μόνο τα φαινόμενα της αστυνομικής αυθαιρεσίας και βίας, αλλά και τα φαινόμενα βίας στις σχέσεις των ανθρώπων και μέσα στις οικογένειες, που έχουν ενταθεί δραματικά μέσα στην πανδημία. Και αυτά τα φαινόμενα ως επί το πλείστον είναι φαινόμενα έμφυλης βίας με θύματα τις γυναίκες.

Και βεβαίως είναι διαφορετική η φετινή επέτειος της 8ης του Μάρτη διότι μας βρίσκει στη χώρα μας όλους μπροστά σε ένα πρωτοφανές και αξιοθαύμαστο ταυτόχρονα κύμα καταγγελιών γυναικών αλλά και ανδρών, για σεξουαλική και ψυχολογική βία, το λεγόμενο ελληνικό #metoo το οποίο ξεκίνησε από τον χώρο του αθλητισμού με τη γενναιότητα μιας γυναίκας που έσπασε τη σιωπή της, που πάλεψε με τους δαίμονές της και δημοσιοποίησε την κακοποίησή της, της Σοφίας Μπεκατώρου. Και απλώθηκε όμως αυτό το φαινόμενο με καταιγιστικό τρόπο  σε όλους τους χώρους, κυρίως όμως στο χώρο του πολιτισμού και του θεάτρου.

Έχει ιδιαίτερη σημασία που σήμερα μιλάμε με γυναίκες από τον χώρο του πολιτισμού. Και εγώ θεωρώ θετικό το γεγονός ότι αυτό το κίνημα βρήκε μιμητές και ξέσπασε ιδιαίτερα στον χώρο του πολιτισμού -και στο χώρο του θεάτρου, αλλά στο χώρο του πολιτισμού ιδιαίτερα- καθώς αυτό σημαίνει γενναιότητα πάνω απ' όλα.

Νομίζω ότι όλοι μας θα γίνουμε καλύτεροι μετά από αυτό.

Δεν είναι όμως μονάχα ο χώρος του θεάτρου και του πολιτισμού και δεν είναι μονάχα αυτά τα περιστατικά τα οποία έχουν καταγγελθεί. Ο σεξισμός, η πατριαρχία, η βία, η καταπίεση είναι ένα βαθύ σκοτάδι που διατρέχει πολλές πτυχές της ελληνικής κοινωνίας. Και οι γυναίκες που είχαν το θάρρος και τη δύναμη να ρίξουν φως στις δικές τους πληγές, τις δικές τους προσωπικές ιστορίες, ουσιαστικά ρίχνουν φως και διαλύουν το σκοτάδι συνολικά στην ελληνική κοινωνία.

Τους είμαστε υπόχρεοι, τις στηρίζουμε, τους λέμε ένα μεγάλο «ευχαριστώ» γιατί τόλμησαν και κατάφεραν να σπρώξουν τον φόβο προς την άλλη πλευρά. Σήμερα, νομίζω ότι ο φόβος είναι στην πλευρά των θυτών και όχι των θυμάτων και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό.

Να επανέλθω όμως στα θέματα της σημερινής επετείου. Διότι θεωρώ ότι η ισότητα των φύλων, ο σεβασμός στον άνθρωπο και στην αξία του ανθρώπου, η κατάργηση των στερεοτύπων δεν είναι ένα ζήτημα μόνο προσωπικό. Είναι κομμάτι των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων για μια πιο δίκαιη κοινωνία, με έμφυλη ισότητα, χωρίς σεξουαλική βία, με αξιοπρέπεια και αλληλοσεβασμό, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Ξέρετε, αυτό δεν είναι κάτι απλό. Αυτό απαιτεί διαρκή αγώνα, αυτό απαιτεί και στρατηγικό σχέδιο και πολιτική βούληση από τα συλλογικά υποκείμενα που δρουν στο πλαίσιο αυτών των κοινωνικών αγώνων.

Εμείς ως πολιτικό κόμμα που πιστεύω πάντοτε είχαμε και συνεχίζουμε να έχουμε -ίσως όχι όπως πρέπει κάθε φορά, θέλω να κάνω κι εγώ την αυτοκριτική μου- αλλά εν τοιαύτη περιπτώσει έχουμε ακόμη και στο έμβλημά μας το χρώμα του φεμινιστικού κινήματος, το μωβ, στο πρόγραμμά μας, στις θέσεις μας πολύ υψηλά τις προτάσεις και τις θέσεις για την ισότητα των δυο φύλων, χωρίς ωστόσο να είμαστε κι εμείς αυτοί οι οποίοι δεν επιδεχόμαστε κριτική για λάθη και για παραλείψεις. Ωστόσο, επιτρέψτε μου να πω ότι έχουμε θέσει συγκεκριμένους στρατηγικούς στόχους για την ισότητα των φύλων. Θα αναφερθώ επιγραμματικά σε πέντε βασικούς στόχους.

• Ο πρώτος είναι η προώθηση της ισότητας στην αγορά εργασίας και η              εναρμόνιση της οικογενειακής και της προσωπικής ζωής.

• Ο δεύτερος είναι η προστασία των δικαιωμάτων των γυναικών, με έμφαση στην εξάλειψη των πολλαπλών διακρίσεων που υφίστανται οι γυναίκες. Οι γυναίκες μετανάστριες και πρόσφυγες, οι γυναίκες μακροχρόνια άνεργες, οι γυναίκες με αναπηρία, οι γυναίκες που στηρίζουν επικεφαλής μονογονεϊκών οικογενειών, οι γυναίκες στις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες.

• Ο τρίτος στόχος είναι η πρόληψη και η αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών μέσα στην οικογένεια, στην εργασία και την κοινωνία.

• Ο τέταρτος είναι η προώθηση της ισότητας στην εκπαίδευση, στον πολιτισμό, στον αθλητισμό, στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, στην υγεία που είναι πολύ επίκαιρο εξαιτίας της πανδημίας.

•Ο πέμπτος είναι η ισόρροπη συμμετοχή των γυναικών στα κέντρα λήψης αποφάσεων. Ένας στόχος στον οποίο έχουμε κάνει βήματα αλλά όχι όσα θα μπορούσαμε να κάνουμε και ως πολιτικό σύστημα και ως κοινωνία, αλλά και ως κόμματα και ως ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία.

Επιτρέψτε μου όσο πιο σύντομα μπορώ μερικές πιο συγκεκριμένες αναφορές σε κάποιους από τους παραπάνω στρατηγικούς στόχους.

Θα ξεκινήσω σε ό,τι αφορά την εργασία. Κυρίαρχο νομίζω στις μέρες μας είναι το πρόβλημα της χαμηλής απασχόλησης των γυναικών σε σχέση με τους άνδρες. Ένα πρόβλημα το οποίο δυστυχώς επιδεινώθηκε τις μέρες της πανδημίας. Οι εργαζόμενες γυναίκες κατέχουν συνήθως πιο χαμηλά αμειβόμενες θέσεις και περισσότερο επισφαλείς θέσεις εργασίας απ’ ό,τι οι άνδρες. Με αποτέλεσμα να μιλάμε δυστυχώς εν έτει 2021 για ένα έμφυλο χάσμα στην εργασία, το οποίο οδηγεί και σε ένα έμφυλο συνταξιοδοτικό χάσμα στις μεγαλύτερες ηλικίες.

Τα χρονικά κενά στη σταδιοδρομία των γυναικών λόγω μητρότητας και άλλων ευθυνών φροντίδας, κατά την άποψή μας, πρέπει να λαμβάνονται υπόψη στην αμοιβή, αλλά και στη σύνταξη από τα σύγχρονα συνταξιοδοτικά συστήματα. Συνεπώς, ένας βασικός πολιτικός στόχος είναι με ενεργητικές πολιτικές να καταπολεμήσουμε αυτό το έμφυλο χάσμα στην εργασία, αλλά και στην κοινωνική ασφάλιση.

Ως προς την έμφυλη βία. Το Δίκτυο Δομών για την Πρόληψη και την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, πιστεύουμε ότι πρέπει να επεκταθεί και να εξαπλωθεί σε κάθε άκρη της χώρας και οι δομές του, τα συμβουλευτικά κέντρα, οι ξενώνες φιλοξενίας πρέπει να γίνουν μόνιμες δομές του κράτους.

Νομίζω ότι παρά το γεγονός ότι κυβερνήσαμε σε χρόνια πολύ δύσκολα δημοσιονομικά, έχουμε να επιδείξουμε ένα σημαντικό έργο. Ίσως η Φωτεινή Κούβελα πει αργότερα γι' αυτό. Αλλά όμως είναι πολλά που πρέπει να γίνουν ακόμη.

Σε ό,τι αφορά τον στόχο για την εκπαίδευση, το θεωρώ πάρα πολύ σημαντικό ζήτημα διότι ο πυλώνας της έμφυλης ισότητας χτίζεται ως συνείδηση από την παιδική ηλικία του ανθρώπου. Άρα, νομίζω ότι το μάθημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης που κατήργησε η υπουργός παιδείας πρόσφατα, η κ. Κεραμέως, για να προσθέσει ώρες στα θρησκευτικά, πρέπει να επανέλθει. Να επανέλθει άμεσα στα σχολεία ως υποχρεωτικό μάθημα και σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες.

Σε ό,τι αφορά τον αθλητισμό, που είναι από τους χώρους ιδιαίτερου κινδύνου. Άλλωστε, από εκεί ξεκίνησε και το κίνημα #metoo με τη γενναιότητα της Σοφίας Μπεκατώρου. Θα έλεγα ότι πρέπει να υπάρξουν κι εκεί παρεμβάσεις σημαντικές, είναι αναγκαία, για παράδειγμα, η επαναφορά της ποσόστωσης φύλου στα διοικητικά συμβούλια των αθλητικών σωματείων και βεβαίως η εκπόνηση ενός κώδικα συμπεριφοράς προπονητών και προπονητριών.

Σε ό,τι αφορά τώρα τον χώρο της υγείας, είναι κρίσιμο να ενδυναμωθεί ο θεσμός του Διαμεσολαβητή Υγείας, ώστε να διευκολυνθεί η πρόσβαση των γυναικών που ανήκουν στις ευάλωτες ομάδες, στις υπηρεσίες υγείας.

Τέλος, μια αναφορά στο θεσμικό κομμάτι, στο κομμάτι που έχει να κάνει με την κεντρική διοίκηση του κράτους. Δυστυχώς, αντί να γίνονται βήματα προς τα εμπρός, οπισθοχωρούμε ως χώρα.

Κατά την άποψή μας, είναι αναγκαία η επανασύσταση της Γενικής Γραμματείας Ισότητας, που ουσιαστικά κατάργησε η σημερινή κυβέρνηση. Η επανασύστασή της με στόχο την οριζόντια ένταξη της διάστασης του φύλου, στις πολιτικές όλων των υπουργείων, καθώς βεβαίως και με στόχο, διαρκή στόχο όπως είπα και πιο πριν, την ενίσχυση της συμμετοχής των γυναικών στα κέντρα λήψης των αποφάσεων.

Να πω λοιπόν ότι η μάχη για την ισότητα είναι μια μάχη σε όλα τα επίπεδα. Από τον ιδιωτικό χώρο μέχρι τον δημόσιο, από το σπίτι και την οικογένεια μέχρι την κοινωνία και την πολιτική. Η μάχη για την ισότητα είναι ένας αγώνας διαρκής, ένας αγώνας διαρκής με την ίδια τη γυναίκα πάντα στην πρώτη γραμμή. Και βεβαίως με όλους όσοι θέλουμε μια καλύτερη κοινωνία, με δικαιοσύνη, να πρωτοστατούμε σε αυτή την προσπάθεια.

Αντί για κλείσιμο, γιατί ήδη έχω μάλλον μακρηγορήσει, επιτρέψτε μου να καταθέσω εδώ στη συζήτησή μας, μια εικόνα έντονα χαραγμένη μέσα μου από τις επισκέψεις μου όλο αυτό το διάστημα στα δημόσια νοσοκομεία της χώρας και στη μάχη που δίνουμε και που δίνουν οι άνθρωποι στην πρώτη γραμμή για την ανθρώπινη ζωή.

Επιτρέψτε μου να πω ότι η εικόνα, που είναι χαραγμένη στο μυαλό μου, είναι ότι αυτή η μάχη έχει έντονο το άρωμα γυναίκας. Παντού βλέπεις γυναίκες στην πρώτη γραμμή, με αυταπάρνηση να δίνουν αυτή τη μάχη. Γυναίκες γιατροί, γυναίκες κοινωνικοί λειτουργοί, γυναίκες νοσηλεύτριες, νοσοκόμες, στην πρώτη γραμμή της πανδημίας. Τη μάχη για να σταθεί όρθια η κοινωνία, τη μάχη για να σωθεί η ανθρώπινη ζωή, η ζωή που οι γυναίκες γεννούν.

Αυτή λοιπόν την εικόνα θέλω να την καταθέσω και να πω πως αν στην πρώτη γραμμή της αυταπάρνησης γι' αυτή τη μάχη για την ανθρώπινη ζωή είναι κύρια η παρουσία των γυναικών, γιατί να μην είναι κύρια η παρουσία των γυναικών και σε όλα τα υπόλοιπα επίπεδα της κοινωνικής και πολιτικής ζωής;

Η μάχη λοιπόν για τη θέση της γυναίκας, η μάχη για την ισότητα είναι μια υπόθεση που μας αφορά όλους, είναι μια μάχη καθημερινή, είναι όπως εύστοχα είπαμε και σ’ ένα ωραίο σποτάκι που βγάλαμε σήμερα, μια μάχη ανάμεσα στον κόσμο που μας έδωσαν και σ’ εκείνον που θέλουμε ν’ αφήσουμε εμείς στα παιδιά μας.

Μ’ αυτές λοιπόν τις σκέψεις, θέλω να ευχαριστήσω το Τμήμα Φεμινιστικής Πολιτικής και να ενθαρρύνω τις συντρόφισσες του τμήματος να είναι πιο ενεργές στο επόμενο διάστημα, διεκδικώντας και απαιτώντας απ’ όλους εμάς, να έχουμε πάντοτε στο νου μας το ζήτημα του φύλου, όταν χαράσσουμε πολιτική κι όταν αγωνιζόμαστε.

Σας ευχαριστώ λοιπόν και είμαι γεμάτος περιέργεια και αγωνία να ακούσω όλες εσάς, που έχετε προσκληθεί να καταθέσετε τη δική σας οπτική στη σημερινή πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση.

Συμμετείχαν:

- Ντίνα Αβαγιανού, ηθοποιός – αντιπρόεδρος του πειθαρχικού του ΣΕΗ

- Ανδρονίκη Αβδελιώτη, ηθοποιός

- Ζαχαρούλα Βαλαβάνη, ηθοποιός – σύμβουλος ψυχικής υγείας

- Γωγώ Γκιβέτση, χορεύτρια – δασκάλα χορού

- Σάννυ Μπαλτζή, τραγουδοποιός – χορεύτρια

- Γιώτα Νέγκα, ερμηνεύτρια

- Πένυ Ξενάκη, ερμηνεύτρια

- Δέσποινα Σεβαστή, εικαστικός – θεωρητικό τέχνης

- Κυριακή Σπανού, σκηνοθέτης – καλλιτεχνική δ/ντρια Θεσσαλικού Θεάτρου

- Λένα Φραγκούλη, ηθοποιός

Επίσης, θα παρέμβουν:

Οι βουλεύτριες Σία Αναγνωστοπούλου, Ειρήνη Αγαθοπούλου, Ραλλία Χρηστίδου, καθώς και μέλη φεμινιστικών οργανώσεων

Την συζήτηση συντονίζει η δημοσιογράφος Αναστασία Γιάμαλη.

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)