Την κάτω βόλτα άρχισε να παίρνει η δημοτικότητα του Κυριάκου Μητσοτάκη στις δημοσκοπήσεις των τελευταίων εικοσιτετράωρων και αυτό είναι κάτι για το οποίο θα έπρεπε να είναι προετοιμασμένοι στο Μέγαρο Μαξίμου. Γιατί μόνο ένας αφελής θα έτρεφε αυταπάτες πως για μια ζωή θα πήγαιναν όλα δεξιά και μονίμως θα λειτουργούσε θετικά η τακτική που ήθελε να πάντα να προχωρούν, να λύνονται και να διορθώνονται «με εντολή πρωθυπουργού». Γιατί μόνο ένας πολιτικά ανόητος δεν θα γνώριζε πως για όλα έχει ο καιρός γυρίσματα και, κάποια στιγμή, κάτι μπορεί να βρεθεί εκτός ελέγχου και όλα να αρχίσουν να χρεώνονται στον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Και στην περίοδο που διανύουμε, η μορφή πολιτεύματος που ο κύριος Γεραπετρίτης εμπνεύστηκε βρίσκεται αναπόφευκτα σε μια δύσκολη και κρίσιμη καμπή, όπου ο πρωθυπουργός, που έως σήμερα έλυνε όλα τα προβλήματα, ήρθε η στιγμή να χρεωθεί και το μείζον πολιτικό πρόβλημα που χτυπά ήδη την πόρτα του Μεγάρου Μαξίμου.

Αυτά, βλέπεις, έχουν τα επιτελικά κράτη και οι επιτελικές κυβερνήσεις, όπου τα πάντα περνούν από το γραφείο του πρωθυπουργού, τα πάντα αντιμετωπίζονται από το γραφείο του πρωθυπουργού και τα πάντα λύνονται από το ίδιο γραφείο με εντολή πρωθυπουργού. Αυτό είναι το πρόβλημα με τα επιτελικά κράτη και τις διογκωμένες, σε μεταφυσικό βαθμό μάλιστα, ικανότητες και αρμοδιότητες του Κυριάκου Μητσοτάκη, που νομοτελειακά έρχεται κάποια στιγμή η ώρα να χρεωθεί όλα τις επιλογές προσώπων, τα λάθη και τις αστοχίες ενός ολόκληρου μηχανισμού εξουσίας του οποίου ανέλαβε τη συνολική ευθύνη. Και επειδή η θέση του κεντρικού επιτελάρχη δεν εξαντλείται σε ζήτω και σε μπράβο όταν με μια εντολή διορθώνει προβλήματα, έχει ο καιρός γυρίσματα και όλα τα στραβά και τα ανάποδα επιστρέφουν στην κεφαλή του επιτελικού κράτους.