Συγκεκριμένα, διορθώνει επί τα χείρω την πρόβλεψη για, διψήφια πια, ύφεση το 2020, και παραπέμπει προς το τέλος του 2022 την επιστροφή της οικονομίας στο επίπεδο του 2019. Φέτος προβλέπει ανάπτυξη 3,5% - 4,8% η κυβερνητική πρόβλεψη -και 5% το 2022.
Αυτά τα σχετικά μετριοπαθή δυσμενή προβλεπόμενα, έχουν δύο προϋποθέσεις. Ότι η πορεία της υγειονομικής κρίσης, ιδίως των εμβολιασμών, καθώς συνδέονται με τον τουρισμό, θα γίνει πιο φιλική και ότι θα παρθούν μέτρα στήριξης της κατανάλωσης και συνολικά της οικονομίας. Αυτό, όμως, είναι ακριβώς που έλειψε έως τώρα από την πολιτική της κυβέρνησης.
Έως ένα βαθμό ισχύει για ολόκληρη την ΕΕ. Γι’ αυτό στο Eurogroup της Δευτέρας αναμένεται να ζητηθεί από τα μέλη να αλλάξουν σχεδιασμό και να δίνονται χρήματα που να καλύπτουν και πέραν των ζημιών της πανδημίας, ως βασικό όπλο για να σταθούν στα πόδια τους οι επιχειρήσεις, όταν αφεθούν μόνες τους. Αυτά μέσα στο 2021 για να περάσουν οι οικονομίες, όπως σχεδιάζεται αν επαληθευθούν όσα προβλέπονται στο μέτωπο της υγείας, στο στάδιο, όπως λέγεται, της «αποσωλήνωσης» των οικονομικών της ΕΕ από τα μέτρα στήριξης, προφυλάσσοντας απασχόληση και επιχειρήσεις.
Στην έως τώρα κυβερνητική πολιτική διακρίνει κανείς, έστω κι αυτή την, περιοριστικά, «θεραπευτική» πολιτική των Βρυξελλών; Εδώ ακριβώς επικεντρώνεται η κριτική του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ. «Η ανάκαμψη της οικονομίας», σημείωσαν σχολιάζοντας τις νέες εκτιμήσεις της Κομισιόν σε κοινή τους δήλωση οι Αχτσιόγλου, Τσακαλώτος, Χαρίτσης, «προϋποθέτει την άμεση θωράκιση του δημόσιου συστήματος υγείας, το οποίο η κυβέρνηση επιμένει να αφήνει στην τύχη του και την άμεση εφαρμογή ενός ολοκληρωμένου, συνεκτικού σχεδίου, που θα αξιοποιεί πλήρως τις σημαντικές δημοσιονομικές και χρηματοδοτικές δυνατότητες της χώρας μας για ουσιαστική ενίσχυση της πραγματικής οικονομίας». Kαι αυτό γίνεται «με μη επιστρεπτέες ενισχύσεις, στήριξη της εργασίας, ρύθμιση του ιδιωτικού χρέους της πανδημίας με κούρεμα, στήριξη των ευάλωτων συμπολιτών μας, και ένα γενναίο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, ως μοχλό κινητοποίησης και της ιδιωτικής οικονομίας».
Ο σχολιασμός του υπουργείου Οικονομικών υπήρξε βαθύτατα …τεχνοκρατικός. «Η Ελλάδα δεν θα εμφανίσει τη μεγαλύτερη ύφεση στην Ευρώπη, όπως επανειλημμένως διαμηνύει και ενδόμυχα επιθυμεί η αξιωματική αντιπολίτευση». Όσο για την επιδείνωση, την ερμηνεύει σαν ουρανοκατέβατη επιδείνωση των συνθηκών στο υγειονομικό πεδίο και με την «ισχυρή εξάρτηση της οικονομίας από τους τομείς των υπηρεσιών». Μεταθέτει δε την αισιοδοξία στο 2022, όπου «εκτιμάται ότι θα σημειώσει από τους ισχυρότερους ρυθμούς ανάπτυξης στην Ευρωζώνη, της τάξης του 5%».
Αυτό ακριβώς είναι και το επικίνδυνα επισφαλές σημείο. Η πολιτική της κυβέρνησης είναι να σωρεύει και μεταθέτει προβλήματα για το άμεσο μέλλον, με συνέπεια τεράστιο βάρος πάνω στην οικονομία. Ο κίνδυνος είναι όταν, τότε, οι άλλες οικονομίες θα ανακάμπτουν, η ελληνική, με τα τεράστια βάρη, να είναι καθηλωμένη και να επιλέγεται ως ενδεδειγμένη πολιτική η με δόσεις επιστροφή των δανείων και αποπληρωμή των συσσωρευμένων υποχρεώσεων. Το ομολογεί από τώρα η κυβέρνηση. Η κρίση, δηλαδή, να γίνει μόνιμη!
