Ο Γιάννης Μπουρνούς, βουλευτής Λέσβου και αν. τομεάρχης Εξωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ τοποθετήθηκε στην Ολομέλεια της Βουλής, όπου και ανέφερε:
«Κάθε απόφαση της εθνικής αντιπροσωπείας για την εθνική άμυνα πρέπει να διεξάγεται με την ανάλογη σοβαρότητα και αίσθημα ευθύνης. Όχι μόνο γιατί τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας βρίσκονται υπό διαρκή αμφισβήτηση από τη γείτονα, αλλά και εξαιτίας του παρελθόντος που έχουμε σε αυτή τη χώρα, παρελθόντος τεράστιων σκανδάλων από αμυντικούς εξοπλισμούς που οδήγησαν μάλιστα και σε μια μακρόχρονη κρίση χρέους. Ό,τι ψηφίζουμε έχει συνέπειες στην άμυνα, στην αποτρεπτική ισχύ, αλλά και στην εθνική οικονομία και το κύρος της χώρας.
Ενάντια σε όλα αυτά, έχουμε εδώ μια απαράδεκτη άρον-άρον διαδικασία προμήθειας, όχι για ανταλλακτικά ή πυρομαχικά, αλλά νέα μαχητικά αεροσκάφη με κόστος 2,5 δις. Για να αγοραστεί η αιχμή του δόρατος της εθνικής μας άμυνας για τα επόμενα πολλά χρόνια. Μας φέρνετε μια σύμβαση για τυπική έγκριση, μονογραμμένη από το άλλο μέρος, χωρίς δυνατότητα βελτίωσης.
Κάθε οπλικό σύστημα που αγοράζεται και χρυσοπληρώνεται από το υστέρημα του ελληνικού λαού πρέπει να τηρεί, απαρέγκλιτα, δύο προϋποθέσεις. 1) Να καλύπτει τις δικές μας ανάγκες και τις προδιαγραφές μας όπως τις θέτουν οι ένοπλες δυνάμεις που θα κληθούν να το χρησιμοποιήσουν. 2) Να το επιτυγχάνει με το μικρότερο δυνατό κόστος.
Κάνατε ό,τι χρειάζεται για να βεβαιωθείτε ότι τα συγκεκριμένα μαχητικά είναι τα καταλληλότερα και μας δίνονται με τους καλύτερους δυνατούς όρους;
Ας μη κοροϊδευόμαστε. Η απόφαση ήρθε από πάνω, όχι από την Πολεμική Αεροπορία. Ήρθε κατευθείαν από τον κ. Μητσοτάκη για λόγους δικούς του και εντελώς αδιαφανείς. Ουσιαστικά κάνατε μια απευθείας ανάθεση με κόστος 2,5 δις. Κάνατε μια επιλογή ασφαλή από την άποψη της ποιότητας του αεροσκάφους, αλλά θολή και ετεροβαρή στους όρους που τη συνοδεύουν.
Και έτσι, προκύπτουν σοβαρά θέματα. Η σύμβαση είναι ετεροβαρής, υπέρ της γαλλικής πλευράς.
Υπάρχουν εγγυήσεις καλής λειτουργίας για τα μεταχειρισμένα Ραφάλ που να είναι ίδιες ή ανάλογες με αυτές για τα καινούρια; Γιατί φαίνεται πως δεν υπάρχουν.
Έχετε υπολογίσει το κόστος ζωής των Ραφάλ; Πόσο θα μας κοστίσουν στη συντήρησή τους τα επόμενα 25 χρόνια; Γιατί, οι εταιρίες από αυτά κερδίζουν. Από την ασάφεια στο κόστος υποστήριξης σε βάθος δεκαετιών. Υπάρχουν στη σύμβαση τιμολόγια και ρήτρες αναπροσαρμογής για τέτοιες υπηρεσίες;
Είναι συμβατές οι υποδομές των Μιράζ 2000-5 με τις υποδομές που θα απαιτηθούν για τα Ραφάλ ή θα απαιτηθούν νέες δαπάνες;
Επίσης, έχετε τη σιγουριά ότι θα συμφωνήσουμε μετά με την Dassault για την πώληση σε αυτήν των παλιών Μιράζ και σε καλή τιμή. Πώς είναι διασφαλισμένο το ελληνικό δημόσιο; Είμαστε κράτος, δεν μπορούμε να βασιζόμαστε στην καλή διάθεση μιας εταιρίας.
Για ποιο λόγο δεν έχει δοθεί έργο σε Έλληνες κατασκευαστές; Για ποιο λόγο δεν απαιτήσατε να συμμετέχει η ελληνική βιομηχανία και να συνεργαστεί με τη Ντασώ;
Το πρόβλημα σε αυτή τη σύμβαση είναι ότι συμπεριφέρεστε σαν να μας κάνουν χάρη. Ταιριάζει εξάλλου με το πώς πολιτεύεται έναντι των ισχυρών ο αρχηγός σας. Εμείς τους κάνουμε χάρη. Η Dassault Aviation είχε 7,3 δις κύκλο εργασιών το 2019 (μαζί με τα πολιτικά αεροσκάφη) και ανέμενε πτώση τζίρου για το 2020. Και πάει η ελληνική κυβέρνηση και τους δίνει ένα μποναμά 2,5 δις, δηλαδή σχεδόν το 40% του τζίρου τους. Από το πουθενά και με διαπραγμάτευση τεσσάρων μηνών και όχι ετών όπως γίνεται συνήθως. Έβρεξε χρήμα στη Ντασώ. Και μάλιστα με το κίνητρο ένταξης του βασικού μαχητικού της Γαλλίας σε μια ευρωπαϊκή πολεμική αεροπορία πρώτης γραμμής.
Έπρεπε να είμαστε το ισχυρό μέρος στη διαπραγμάτευση, αλλά κάτι τέτοιο καθόλου δεν απεικονίζεται στη σύμβαση. Η αιχμή του δόρατος της Πολεμικής μας Αεροπορίας άξιζε περισσότερου σεβασμού στις διαδικασίες και τη νομοθεσία. Σας προειδοποιούμε όμως, να μην τολμήσετε να κάνετε τα ίδια και με την προμήθεια των φρεγατών».
