Το 2020 ήταν μια πολύ δύσκολη χρονιά για την ελληνική κοινωνία και την ελληνική οικονομία. Η νέα χρονιά θα είναι μια χρονιά κρίσιμη με δύο μεγάλους στόχους, την αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης (μέσω και των εμβολιασμών, αλλά όχι μόνο με αυτούς) και την ανάσχεση της οικονομικής κρίσης. Το 2020 η χώρα μας εμφάνισε διψήφια ύφεση (το μέγεθος της οποίας δεν έχει ακόμα οριστικοποιηθεί) και τη δεύτερη μεγαλύτερη μείωση εισοδήματος στην Ευρώπη.
Η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη δεν έχει σχέδιο για την αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης, ενώ για τον εμβολιασμό το μόνο σαφές είναι η προσπάθεια της να εμβολιάσει κατά προτεραιότητα «τα δικά της παιδιά»… Όμως για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης όχι μόνο έχει σχέδιο, αλλά το έχει βάλει και σε εφαρμογή από την έναρξη της πανδημίας. Ένα στρατηγικό σχέδιο που εμπεριέχει τις ιδεολογικές αγκυλώσεις και εμμονές της κυβέρνησης της ΝΔ και που τις βασικές του αρχές τις βρίσκουμε στα νεοφιλελεύθερα προγράμματα που εφάρμοσαν κυρίως ο Ρήγκαν και η Θάτσερ.
Η κυβέρνηση επέλεξε να χρησιμοποιήσει τα εργαλεία που είχε στα χέρια της (μεταξύ αυτών και τα 37 δις. ευρώ που της άφησε η προηγούμενη κυβέρνηση) όχι για τη στήριξη τους εισοδήματος των πολιτών, τη στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των ελεύθερων επαγγελματιών ή την ενίσχυση της εργασίας και της επιχειρηματικότητας, αλλά σε προγράμματα τύπου «τηλεκατάρτισης Σκόιλ Ελικίκου», σε μάσκες «αλεξίπτωτα», στην κατάργηση της προστασίας της πρώτης κατοικίας, στην ανυπαρξία προγραμματισμού για τις αμυντικές δαπάνες, αλλά και για τη «λίστα Πέτσα»…
Η έκθεση Πισσαρίδη, αλλά και ο ανασχηματισμός, είναι αποκαλυπτικά. Το νέο αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας με κυβέρνηση τη ΝΔ θα βασίζεται στην ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης, στις ελαστικές σχέσεις εργασίας, στον «εξορθολογισμό» του κόστους των υπερωριών (ακούγεται πιο ωραία από το να έγραφαν «απλήρωτες ώρες εργασίας»), στην απελευθέρωση των απολύσεων και στη συρρίκνωση και αποδυνάμωση των δημόσιων υποδομών.
Η χώρα έχει την ανάγκη μίας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας στη βάση προγραμματικών συγκλίσεων όλων των προοδευτικών, δημοκρατικών δυνάμεων του τόπου. Με ένα πολιτικό σχέδιο που θα αξιοποιεί τα εργαλεία που έχει η χώρα για την οικονομική ανάταξη, εργαλεία όπως το μαξιλάρι ασφαλείας, τη χρηματοδότηση από το ταμείο ανάκαμψης αλλά και τη ρευστότητα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Ένα σχέδιο δίκαιης οικονομικής ανάπτυξης, όπου τα οφέλη θα μοιράζονται ισότιμα και με διαφάνεια.
Μια ανάπτυξη στην οποία θα κληθούν να συμβάλλουν όλες οι παραγωγικές δυνάμεις του τόπου, ιδιαίτερα οι μικρομεσαίοι, οι επιστήμονες και η νεολαία και η οποία θα εξασφαλίζει επενδύσεις και καινοτόμες δράσεις. Μια ανάπτυξη για όλους και όχι μόνο για «ημέτερους». Ένα τεκμηριωμένο αλλά και οραματικό σχέδιο που θα δίνει προοπτική για αλλαγή του πολιτικού και παραγωγικού μοντέλου, με στόχο την αξιοπρέπεια των πολιτών, τον σεβασμό στην εργασία, την κοινωνική δικαιοσύνη, με οικολογικό πρόσημο αλλά και την άσκηση πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής που φέρνει αποτελέσματα.
Προϋπόθεση για όλα αυτά αποτελεί ο ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία να πείσει την κοινωνία πως όχι μόνο η άσκηση της εξουσίας από τη ΝΔ πόρω απέχει από αυτά που περίμενε, από αυτά που της έταξε σαν αντιπολίτευση αλλά κυρίως πως η Αριστερά και η Προοδευτική Παράταξη έχει εκείνο το οραματικό σχέδιο για μια κοινωνία με ισότητα, αλληλεγγύη, δικαιοσύνη και ελευθερία. Επίσης προϋπόθεση είναι, λόγω του ότι οι επόμενες εκλογές θα γίνουν με την απλή αναλογική, να υπάρξουν εκείνες οι πολιτικές συγκλίσεις στην αριστερά και την κεντροαριστερά και οι οποίες θα εκπέμπουν μήνυμα ισχυρής κυβέρνησης.
(Ο Γιώργος Μπαλάφας είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία και περιφερειακός σύμβουλος Βορείου Τομέα Αττικής)
