Η ανακοίνωση των Εκδόσεων Άγρα για τον θάνατο του Νίκου Μπελογιάννη:

Με μεγάλη λύπη ανακοινώνουμε την απώλεια του Νίκου Μπελογιάννη σε ηλικία 68 ετών.

Ήταν γιος του ιστορικού στελέχους της Αριστεράς Νίκου Μπελογιάννη που εκτελέστηκε το 1952 και της Έλλης Παππά, και ανιψιός της συγγραφέως Διδώς Σωτηρίου. Γεννήθηκε στις Γυναικείες Φυλακές Κάστορος το 1951.

Η φυλάκιση της μητέρας του κράτησε μέχρι το 1964˙ συνελήφθη ξανά από τη Δικτατορία των Συνταγματαρχών το 1967 και εκτοπίστηκε στη Γυάρο. Όπως αφηγήθηκε η Έλλη Παππά, κατά τον τοκετό μέσα στις φυλακές τη συνόδευσαν δύο ποινικές κρατούμενες, γιατί οι πολιτικές κρατούμενες την
κρατούσαν σε απόσταση.

Στις Εκδόσεις Άγρα συνεργαστήκαμε στενά με το Νίκο Μπελογιάννη, και με την έκδοση των βιβλίων της Έλλης Παππά, όσο ζούσε και μετά το θάνατό της, και με την έκδοση δύο βιβλίων του πατέρα του από άγνωστα χειρόγραφα που βρήκε και επιμελήθηκε με τη μητέρα του, και με την έκδοση των δύο δικών του βιβλίων˙ το πρώτο Σταλινισμός: Η τέταρτη μονοθεϊστική θρησκεία - "Δεν έχουμε να χάσουμε παρά το κεφάλι μας" (2012), που συνέγραψε με την Αγγελική Κώττη, και το δεύτερο Αυτά λοιπόν τα νέα του Αλεξάνδρου - Στιγμιότυπα της μνημονιακής εποχής δεξιάς και αριστεράς (2016).

Ο Νίκος Μπελογιάννης, από νωρίς ενταγμένος στο χώρο της Αριστεράς, κράτησε, όπως και η μητέρα του, αποστάσεις από τα δόγματα, τηρώντας μια αιρετική στάση που συχνά τη διάνθιζε με ένα καυστικό χιούμορ.

http://agra.gr/searchl.asp?ID=1136

http://agrapublications.blogspot.com/2016/04/belogiannis-nea-alexandrou.html

Παραθέτουμε ακολούθως το κείμενο που ανάρτησε για τον Νίκο Μπελογιάννη η Εταιρεία Συγγραφέων:

Η Εταιρεία Συγγραφέων πενθεί την απώλεια ενός από τους σημαντικότερους ευεργέτες της, του Νίκου Μπελογιάννη, γιου του ιστορικού στελέχους της Αριστεράς Νίκου Μπελογιάννη, μετά την εκτέλεση του οποίου γεννήθηκε και γι αυτό πήρε και  το όνομα, και ανιψιού της Διδώς Σωτηρίου.

Ο Νίκος Μπελογιάννης, μαζί με τη θεία του που ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της Εταιρείας Συγγραφέων, τη Διδώ Σωτηρίου, είχαν δωρίσει το σπίτι τους, στην οδό Κοδριγκτώνος 8, στο Υπουργείο Πολιτισμού με την προϋπόθεση να εδρεύει εκεί η Εταιρεία. Έκτοτε, τα γραφεία της Εταιρείας Συγγραφέων φιλοξενούνται στο ιστορικό αυτό διαμέρισμα, στο οποίο, όπως είχε αναφέρει ο Νίκος Μπελογιάννης σε συνέντευξή του * «συγκεντρώνονταν διανοούμενοι της αριστεράς, όπως ο Βάρναλης, η Γαλάτεια Καζαντζάκη, ο Τάσος Βουρνάς, ο Στάθης Δρομάζος, η Άλκη Ζέη και πολλοί καλλιτέχνες».

«Γεννήθηκα», τόνιζε στην ίδια συνέντευξη, «όταν η μητέρα μου ήταν στις φυλακές του Πειραιά, στην οδό Κάστορος, δίπλα τον σημερινό σταθμό του προαστιακού. Ως γνωστόν η μητέρα μου λόγω της εγκυμοσύνης της δεν εκτελέστηκε. Έμεινα μαζί της μέχρι τριών χρόνων. Το μόνο που θυμάμαι ήταν το σφύριγμα του τρένου της γραμμής Πελοποννήσου, που περνούσε. Τρόμαζα. Αργότερα έμαθα ότι κάποιοι μηχανοδηγοί σφύριζαν για να χαιρετήσουν τις πολιτικές κρατούμενες. Μετά με ανέλαβε η αδελφή της μητέρας μου, η Διδώ Σωτηρίου, η οποία με πήγαινε να τη δω στις φυλακές Αβέρωφ , όπου είχε μεταφερθεί. Καθόμαστε σε ένα τεράστιο προθάλαμο με πάγκους και μιλούσαμε.

Η Διδώ με ανέθρεψε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ήταν αγχωμένη, διότι είχε αναλάβει ένα παιδί στη θέση ενός δικού της που δεν θέλησε ποτέ, γιατί ήταν διαρκώς απασχολημένη με πολλά πράγματα. Αφού δεν είχε καν οικιακό ζώο, γιατί δε προλάβαινε να το φροντίσει. Ξαφνικά ανέλαβε ένα παιδί το οποίο έπρεπε να   αναθρέψει «σωστά», σύμφωνα με την κομματική λογική. λόγω του φορτίου που αυτό κουβαλούσε. Έκανε ό,τι μπορούσε για να μην πέσει στην παγίδα, να βρει μια μέση οδό και να με μεγαλώσει με την δέουσα ελευθερία σκέψης και μάθησης. Δεν με ανάγκασε ποτέ να στραφώ προς τον μαρξισμό. Με άφηνε να ανακαλύπτω μόνος μου την πραγματικότητα».

Ο Νίκος Μπελογιάννης είχε σπουδάσει χημικός μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.

Στους οικείους του εκφράζουμε τα πιο ειλικρινή μας συλλυπητήρια.