Σε συζητήσεις φίλων και μελών του ΣΥΡΙΖΑ, πέρα από την αγωνία για το μέλλον της χώρας, κοινό προβληματισμό αποτελεί η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να «ξεκολλήσει» από το δημοσκοπικό 20%. Προφανώς, η επικοινωνιακή υπεροπλία του συστήματος Μητσοτάκη διαμορφώνει μια επίπλαστη εικόνα σχετικά με την καθημερινότητα, και παράλληλα απαξιώνει έως και διαστρεβλώνει την αντιπολιτευτική μας δραστηριότητα. Ταυτόχρονα, όμως, οφείλουμε να μην παραγνωρίζουμε κάποιες οργανωτικές μας αδυναμίες, και ορισμένες επικοινωνιακές αστοχίες στελεχών μας που πολλές φορές προκαλούν μεγάλο πολιτικό κόστος, αν συνυπολογίσουμε και την μονομέρεια των ΜΜΕ.
Τις προηγούμενες μέρες, κατόπιν εισήγησης του προέδρου, τα συλλογικά όργανα του κόμματος αποφάσισαν την αλλαγή προσώπων για την θέση του γραμματέα της Κ.Ε. και για την επικοινωνιακή εκπροσώπηση. Οι συγκεκριμένες αλλαγές εντάσσονται στην προσπάθεια ανανέωσης του κόμματος, και αναμένεται να τονώσουν τις διαδικασίες ανασυγκρότησης.
Κυρίαρχα, όμως, ένα κόμμα της Αριστεράς, οφείλει να εμπλουτίζει διαρκώς τις πολιτικές του θέσεις, να είναι σε συνεχή προγραμματική ετοιμότητα και να διαθέτει όραμα που θα το αγκαλιάζει ο κόσμος της προόδου. Αποτελεί υπαρξιακή ανάγκη των μελών του ΣΥΡΙΖΑ η ενεργή ένταξη στις δράσεις του κόμματος, ο ουσιαστικός διάλογος και η δέσμευση στις συλλογικές αποφάσεις.
Ευρύτερα, επιβάλλεται να αναλογιστούμε και την ανάγκη ενίσχυσης της κοινωνικής συμμετοχής ως μέσο διαρκούς αμφισβήτησης του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. Διότι, ο κόσμος που από το 2012 απέχει σταθερά από τις εκλογικές διαδικασίες και απορρίπτει συλλήβδην το πολιτικό σύστημα, αναζητά πολιτική έκφραση μέσα από συλλογικούς σχηματισμούς αμεσοδημοκρατικής αρχιτεκτονικής που θα νοηματοδοτούν την συμμετοχή του. Και, σίγουρα, δεν επιθυμεί την αναβίωση κομμάτων που αποτελούν ομοσπονδίες βουλευτικών γραφείων, με στελέχη-λομπίστες και ηγεσίες-μαριονέτες των εξωθεσμικών συμφερόντων. Προφανώς, όσοι εναποθέτουν τις ελπίδες τους σε τέτοιου είδους κόμματα, μπορούν κάλλιστα να απευθυνθούν στη ΝΔ του κ. Μητσοτάκη.
Μελετώντας την ελληνική ιστορία και ακούγοντας αφηγήσεις αγωνιστών, παρατηρούμε πως η Αριστερά φημίζονταν για την ευρηματική της πρωτοπορία στις μεθόδους οργάνωσης και παρέμβασης, και για τους μηχανισμούς που ανέπτυξε για την επιβίωση της στα χρόνια της παρανομίας. Φυσικά, δεν ζούμε σε εποχές παρανομίας, αν και αυτό αποτελεί μύχιο πόθο της δράκας των ακροδεξιών που στηρίζουν την σημερινή κυβέρνηση.
Εντούτοις, αντλώντας διδάγματα από την Αριστερή παράδοση, μπορούμε να οικοδομήσουμε ένα νέο κόμμα που θα αποτελεί «καλή πρακτική» για όλα τα προοδευτικά κόμματα της Ευρώπης που αναζητούν βηματισμό στις νέες συνθήκες. Σύγχρονα παραδείγματα αμεσοδημοκρατικής λειτουργίας όπως της Rojava (το αποτέλεσμα της συνεχιζόμενης Κουρδικής εξέγερσης που βασίζεται στην αμεσοδημοκρατία, την ισότητα των φύλων, και τη βιωσιμότητα) και του Mondragon (ομοσπονδία συνεταιρισμών της Ισπανίας) αποτελούν πηγές έμπνευσης για την Αριστερά του μέλλοντος. Ιδιαίτερη βαρύτητα στην συζήτηση για το σήμερα και το αύριο της προοδευτικής παράταξης, αξίζει να έχουν οι ιδέες και οι προτάσεις του κόσμου που συντάχθηκε μαζί μας, ακόμη και μετά την εκλογική ήττα. Κόσμος που μπορεί να μην έχει κομματική πείρα, αλλά διαθέτει πολιτική σκέψη και κοινωνική γείωση, στοιχεία απαραίτητα στην πορεία μετεξέλιξης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ των εκλογικών επιτυχιών του 2015, ήταν ο συλλογικός φορέας που ανέπτυξε μια ειλικρινή και ισότιμή σχέση με την κοινωνία, με τα κινήματα, με τον κόσμο της δουλειάς και της δημιουργίας. Έτσι και σήμερα, είναι ανάγκη να τολμήσουμε ένα άλμα νοοτροπίας για την πολιτική ζωή της χώρας, αξιοποιώντας τα ψηφιακά εργαλεία της εποχής ώστε να κινητοποιήσουμε τον κόσμο που ελπίζει στον ΣΥΡΙΖΑ, και να αποτελέσουμε εν τοις πράγμασι κόμμα κοινωνικού μετασχηματισμού.
Η διεξαγωγή ψηφιακού συνεδρίου, αποκλειστικά για την συνδιαμόρφωση των πολιτικών θέσεων και του κυβερνητικού προγράμματος, μπορεί να εξελιχθεί σε μία πρωτοποριακή διαδικασία όχι μόνο για την Αριστερά, αλλά συνολικά για το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Αν και ο σχεδιασμός μιας τέτοιας πρωτόγνωρης διαδικασίας, απαιτεί εξαντλητική προετοιμασία και λεπτομερή περιγραφή, ενδεικτικά μπορούμε να σκιαγραφήσουμε τους βασικούς άξονες διεξαγωγής του:
- Εκλογές συνέδρων με κάλπη ανά ΟΜ, σύμφωνα με τις ισχύουσες αποφάσεις σχετικά με το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθε, την οικονομική τακτοποίηση, το μέτρο αντιπροσώπευσης κλπ. Οι σύνεδροι θα αποκτούν ψηφιακή ταυτοποίηση για την συμμετοχή τους στις συνεδριακές διαδικασίες
- Ορισμός επιτροπών ψηφιακής διαβούλευσης για τη διαμόρφωση του προγράμματος (Οικονομίας και Ανάπτυξης, Περιβάλλοντος, Καινοτομίας, κλπ) και για την αναθεώρηση του καταστατικού. Στις επιτροπές, θα μπορούσαν να κληθούν για να συνεισφέρουν με τις απόψεις (χωρίς δικαίωμα ψήφου) επιστήμονες και διακεκριμένες προσωπικότητες που δεν είναι μέλη του ΣΥΡΙΖΑ
- Διαθεσιμότητα συμμετοχής των συνέδρων σε όσες επιτροπές επιθυμούν και ψηφιακή ψηφοφορία για εκλογή συντονιστικού οργάνου που θα φέρει την ευθύνη διεξαγωγής της συζήτησης, καθώς και της σύνθεσης και παρουσίασης των τελικών συμπερασμάτων
- Για την ομαλή διεξαγωγή του ψηφιακού διαλόγου ανά επιτροπή, ορισμός συγκεκριμένου χρόνου παρεμβάσεων ανά σύνεδρο, μεριμνώντας προφανώς για την απρόσκοπτη συμμετοχή όλων όσων το επιθυμούν, ανάλογα με τον αριθμό συνέδρων
- Μετά την ολοκλήρωση της διαβούλευσης (τηλεδιασκέψεις, κατάθεση προτάσεων σε πλατφόρμες διαλόγου, ψηφιακή συζήτηση), πραγματοποίηση διαδικτυακής ψηφοφορίας για τις τελικές αποφάσεις σε επίπεδο επιτροπής από το σύνολο των συνέδρων, ανεξαρτήτως αν έχουν συμμετάσχει στις επιμέρους συζητήσεις που προηγήθηκαν.
Είναι κοινή παραδοχή, πως ο ψηφιακός κόσμος δεν μπορεί να υποκαταστήσει την πραγματική ζωή. Η άρρητη γνώση, οι εμπειρίες, η καλλιέργεια πολιτικής ενσυναίσθησης, και η εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων, προϋποθέτουν την δια ζώσης επαφή και τη ζωντανή παρουσία. Μπορεί η διαδικτυακή επικοινωνία να έχει τροποποιήσει σε μεγάλο βαθμό τις ανθρώπινες σχέσεις, ας μην ξεχνάμε όμως, πως οι περισσότεροι διάλογοι καταλήγουν στην φράση: «να βρεθούμε να τα πούμε από κοντά».
Αν, λοιπόν, σε εύλογο χρονικό διάστημα υπάρξει η δυνατότητα και για διεξαγωγή συνεδρίου υπό κανονικές συνθήκες και σε περίπτωση που δεν έχει αυξηθεί σημαντικά η οργανωμένη βάση του ΣΥΡΙΖΑ, το ίδιο σώμα συνέδρων θα αναδείξει και τα νέα συλλογικά μας όργανα, μέσω κάλπης. Αν κριθεί αναγκαίο θα μπορεί να επικαιροποιήσει τις πολιτικές αποφάσεις του ψηφιακού συνεδρίου.
Η φοβική Αριστερά της βολικής αντιπολίτευσης, «προσεύχεται» για την ωρίμανση των συνθηκών μήπως και δώσει απαντήσεις στα προβλήματα της κοινωνίας. Αντιθέτως, η δική μας ριζοσπαστική Αριστερά είναι αυτή που διαμορφώνει τις συνθήκες, που αμφισβητεί έμπρακτα τις κατεστημένες αντιλήψεις, και προκαλεί ρωγμές στο κυρίαρχο κοινωνικοοικονομικό σύστημα. Στον νεοφιλελεύθερο μεσαίωνα, απαντάμε καινοτομώντας πολιτικά και ανοίγουμε τον δρόμο της κοινωνικής χειραφέτησης. Μπορεί ο συσχετισμός να φαντάζει ιδιαίτερα αρνητικός, όμως η ιστορία είναι πάντα μια ανοικτή υπόθεση. Θα νικήσουμε. Το έχουμε ξανακάνει.
υ.γ. Ίσως θεωρηθεί άκαιρη η πρόταση για διεξαγωγή ψηφιακού συνεδρίου, μιας και είναι πολύ πρόσφατη η απόφαση αναβολής, όμως, «οι καιροί ου μενετοί».
Αντώνης Ελευθεριάδης
ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης
Άκης Καλαμαράς
ΣΥΡΙΖΑ Μαγνησίας
