Στη ρίζα των όσων τραγικών βλέπουμε να συμβαίνουν στο προσφυγικό βρίσκεται η επιλογή της κυβέρνησης Μητσοτάκη να αναλάβει την αναχαίτιση του προσφυγικού κύματος για λογαριασμό ολόκληρης της Ευρώπης.

Αυτό περιλαμβάνει πράγματα όπως οι επαναπροωθήσεις στη θάλασσα και η δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης στα νησιά, που απαγορεύονται από το Διεθνές Δίκαιο, αλλά ενθαρρύνονται από τους εταίρους μας.

Αντί η Ελλάδα να απαιτήσει από τους Ευρωπαίους έμπρακτη αλληλεγγύη, τεχνική βοήθεια και μετεγκαταστάσεις, ανέλαβε πρόθυμα τη βρόμικη δουλειά. Και την ανέλαβε πιστεύοντας ότι το να είναι βάρβαρη με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες θα της έδινε πόντους στο συντηρητικό κοινό.

Παρότι οι αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών στη δημιουργία κλειστών κέντρων είναι σφοδρές, ο κ. Μηταράκης των μυστικών κονδυλίων έσπευσε εχθές να αξιοποιήσει την κρίση της Μόριας ως ευκαιρία.

Εκμεταλλευόμενος την ανασφάλεια των τοπικών κοινωνιών, που υποκινείται από τα ΜΜΕ, βρήκε ευκαιρία να επιχειρηματολογήσει ξανά υπέρ των κλειστών δομών, όπου μια κρίση σαν την προχθεσινή θα ήταν δέκα φορές χειρότερη.

Η κυβέρνηση αρνείται να αντιληφθεί ότι η αποσυμφόρηση των νησιών και η πίεση στην Ευρώπη είναι ο μοναδικός ανθρώπινος δρόμος για τη διαχείριση του προσφυγικού.

Προτιμά τον ρόλο του δεσμοφύλακα και του τραμπούκου για μερικές χιλιάδες ακροδεξιές ψήφους. Αλλά αυτό η Ελλάδα θα το πληρώσει πολύ ακριβά.