to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Η Αριστερά με διπλό καπέλο

Ο δρόμος μας πρέπει να περνάει μακριά από την οικονομική ολιγαρχία (...). Να υποσχεθούμε κρατικό έλεγχο στα κοινά αγαθά και, τέλος, να υποσχεθούμε ανάκτηση και προστασία των εργασιακών συνθηκών που χάθηκαν τα τελευταία χρόνια


Όλες οι θύελλες μαζί; Γιατί τώρα; Πώς αντιμετωπίζονται; Ποιοι θα πληρώσουν τα σπασμένα;  Ήταν αναμενόμενες; Ποιος έχει τα κότσια να σταθεί απέναντι; Τι θα κάνουμε με το αύριο του τόπου;

Και η ζωή προχωράει με ταχύτατους ρυθμούς. Προκάνουμε;

Όμως άλλα υπόσχονταν τη δεκαετία του 1980. Ατομικές ελευθερίες που θα οδηγούσαν σε οικονομική άνοδο. Δεν χρειάζεται η κοινωνία έλεγαν, μόνο τα άτομα. Παγκόσμιες αγορές που θα διασφάλιζαν την ευημερία του δυτικού ατόμου αλλά και την επιβίωση του ατόμου που θα δούλευε σε τρίτες χώρες επ’ ωφελεία ξένων επιχειρήσεων. Τα αγροτικά προϊόντα θα εισάγονταν στην Ευρώπη από αλλού. Τα δικτατορικά - εθνικιστικά καθεστώτα των αραβικών χωρών έπρεπε να πέσουν για να ανοίξουν οι αγορές τους, αλλά και το πλιάτσικο των πηγών ενέργειας που έλεγχαν. Δεν χρειαζόταν η κοινωνία, δεν χρειαζόταν τα κοινά αγαθά να είναι υπό δημόσιο έλεγχο. Αυτά θεωρούνταν κατάλοιπα σοβιετικής εποχής. Παγκόσμια αρμονία, το τέλος της Ιστορίας. Η ευδαιμονία του δυτικού, τουλάχιστον, ανθρώπου.

Η βασική αντίθεση πάλι μπροστά

Είδαμε όμως η βασική αντίθεση «κεφάλαιο – εργασία» να οξύνεται. Η ανεργία, η αποβιομηχάνιση, η μετανάστευση, η μετακίνηση παραγωγικών μονάδων στο εξωτερικό μείωσαν την ισχύ της εργατικής τάξης. Οι διανοητικές αντιλήψεις μετασχηματίστηκαν με την επίκληση νεοφιλελεύθερων αρχών της ατομικής ελευθερίας που συμπορευόταν με την ελεύθερη αγορά και το ελεύθερο εμπόριο. Ακόμη και τα κοινωνικά κινήματα πήραν μορφή ατομικών διεκδικήσεων.

Αυτά επιτεύχθηκαν ανεμπόδιστα. Ο νεοφιλελευθερισμός υιοθετήθηκε όχι μόνο από τη συντηρητική Δεξιά αλλά και από τη Σοσιαλδημοκρατία. Το κοινωνικό κράτος δούλευε με ό,τι είχε επιτευχθεί μεταπολεμικά και με ατομικά επιδόματα αλληλεγγύης για να αποφευχθεί η ακραία φτώχεια. Η χρηματιστική οικονομία τροφοδότησε τα όνειρα της μεσαίας τάξης για να πάρει σπίτι ή να κάνει διακοπές. Η οικονομική ολιγαρχία αύξανε ραγδαία τα κέρδη με νόμιμους ή παράνομους τρόπους. Οι ανισότητες μεταξύ των κρατών μετατοπίστηκαν εντός των κρατών. Πρώτα και κύρια των αναπτυγμένων.

Ώσπου οι οικονομικές κρίσεις, αυτήν τη φορά λόγω συσσώρευσης προϊόντων, αλλά έλλειψης ζήτησης, χτύπησαν την πόρτα. Οι επιδημίες (πιθανότατα λόγω περιβαλλοντικής αλλοίωσης) επιδεινώνουν την κατάσταση και πλήττουν επιπλέον την οικονομία. Η κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας, παρά τις ενέσεις, αναγκάζει τις χώρες να αναζητήσουν πόρους εκτός της επικράτειάς τους. Μια νέα αποικιοκρατία, συγκεκαλυμμένη ή όχι, ξεκίνησε. Οι αντιθέσεις οξύνθηκαν. Ο κίνδυνος πολέμου αυξάνει.

Στη χώρα μας ο ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να βγάλει τον τόπο από τη λογική της λιτότητας με τις λιγότερο επώδυνες πρακτικές. Η εφαρμογή Μνημονίου του κόστισε.

Οι «παλιομοδίτες»

Η Ν.Δ. ήρθε με τον αέρα του εκπροσώπου ενός «νέου κόσμου», αυτού των μεγάλων ευκαιριών. Στην πραγματικότητα δεν ήταν παρά παλιομοδίτες, με τις συνταγές Θάτσερ και ενός κόσμου που κατάρρεε ακριβώς λόγω της ατομικότητας, του «ο σώζων εαυτόν σωθείτω». Η εγκατάλειψη των «κοινών αγαθών» (αποφυγή ενίσχυσης συστήματος Υγείας, Παιδείας, ασφαλιστικό) οδηγεί σε φτώχεια μεγάλες μερίδες του πληθυσμού σε μια χώρα χωρίς σταθερή παραγωγική βάση. Αντίθετα, ενισχύεται η κρατικοδίαιτη οικονομική ολιγαρχία με τη μικρή παραγωγική βάση αλλά τη μεγάλη, για τα ελληνικά δεδομένα, βάση επιρροής με κανάλια, ποδοσφαιρικές ομάδες κ.λπ.

Κινδυνεύουν οι μισθοί και οι συντάξεις τάχα μου για να δοθούν ευκαιρίες στις επιχειρήσεις και στους νέους. Κάτι που δεν πέτυχε σε καμία χώρα!

Η Αριστερά με διπλό καπέλο

Έτσι, η Αριστερά δουλεύει αυτή τη στιγμή με διπλό καπέλο. Δίνει τον αγώνα για τα δημοκρατικά (αστικά) δικαιώματα αλλά και τη διατήρηση μιας παραγωγικής βάσης που βρίσκεται σε κίνδυνο σαν εκπρόσωπος μιας φιλελεύθερης παράταξης και κάνει και τη δική της δουλειά, του αγώνα για έλεγχο των κοινών αγαθών και της δικαιότερης διανομής του πλούτου. Δύσκολοι καιροί για να κρατάς πολλά καρπούζια στη μασχάλη. Μόνη λύση, να έχεις μαζικό κίνημα δίπλα σου. Ο δρόμος μας πρέπει να περνάει μακριά από την οικονομική ολιγαρχία και μάλιστα να της υποσχεθούμε μεταχείριση όπως σε όλους τους πολίτες. Να υποσχεθούμε κρατικό έλεγχο στα κοινά αγαθά και τέλος να υποσχεθούμε ανάκτηση και προστασία των εργασιακών συνθηκών που χάθηκαν τα τελευταία χρόνια. Οι κρίκοι της αλυσίδας να είναι αυτοί. Την Αριστερά, τελικά, θα τη χρειαστούν όλοι οι εργαζόμενοι.

tags: άρθρα

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)