Στην Ισαβέλλα έχω αγοράσει ένα παιδικό μουσικό βιβλιαράκι με ιστορίες στο δάσος. Σε μια από αυτές εμφανίζεται ένας λύκος να χτυπάει μια πόρτα σπιτιού. Υπάρχει ένα πλήκτρο δίπλα στην πόρτα που όταν το πατάει ακούγεται ένας υπόκωφος ήχος:

- Ντούπ-ντούπ!

Ακούγοντάς τον η Ισαβέλλα φωνάζει πάντα με ενθουσιασμό:

- Λύκο! Λύκο!

Στο Δάσος Συγγρού οι εικόνες του βιβλίου ζωντανεύουν. Και όχι μόνο για την δυόμιση ετών κόρη μου. Στις βόλτες μας στο Δάσος Συγγρού η μικρή Ισαβέλλα κάθε τόσο έδειχνε προς τα δένδρα και έλεγε σουφρώνοντας τα ματάκια της σε καχύποπτο τόνο, χαμηλόφωνα:
- Λύκο… λύκο.
Έπιασα τον εαυτό μου να κοιτάζω κάθε τόσο προς τα πίσω και να μουρμουρίζω:
- Ρε, λες να μας την πέσει κανένας λύκος στα καλά καθούμενα;