to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Πέντε σημεία για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις

Για να αντιμετωπίσουμε την ηγεμονική στρατηγική της Τουρκίας θα πρέπει να μετατρέψουμε την ελληνοτουρκική διαφορά σε ευρωτουρκική διασυνδέοντας μεθοδικά τις κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας με το κανονιστικό πλαίσιο της Ε.Ε. και με θέματα ζωτικής σημασίας για τους εταίρους. Θα πρέπει επίσης να ενισχύσουμε την αμυντική σύνδεσή μας με την Κύπρο και τη σχέση μας με τους Βαλκάνιους γείτονές μας αναπτύσσοντας συμμαχίες


Πρώτον, η Ελλάδα έχει δικαίωμα, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, να διευρύνει την αιγιαλίτιδα ζώνη της στα 12 ναυτικά μίλια σε όποιο σημείο της ηπειρωτικής ή νησιωτικής ακτογραμμής κρίνει σκόπιμο, εκτός κι αν «πέφτει» επάνω στην αιγιαλίτιδα ζώνη άλλου κράτους.

Η Ελλάδα αποφάσισε -και καλά έκανε- να επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη στο Ιόνιο Πέλαγος και θα πρέπει να επαναλαμβάνει ότι έχει το ίδιο νόμιμο δικαίωμα να το κάνει στις νότιες και ανατολικές ακτές της. Επίσης, κι αυτό είναι ένα κρίσιμο ενδιάμεσο σημείο, η Ελλάδα έχει το δικαίωμα και θα πρέπει να «κλείσει» τους κόλπους ώστε να ορίσει τη γραμμή βάσης για τον υπολογισμό της υφαλοκρηπίδας.

Δεύτερον, η μόνη διαφορά της Ελλάδας και της Τουρκίας αφορά την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ, δηλαδή κυριαρχικά δικαιώματα εκμετάλλευσης και προστασίας του θαλάσσιου χώρου, του πυθμένα και του υπεδάφους του.  Όλα τα άλλα θέματα που εγείρει η Τουρκία αφορούν κυριαρχία, με απλά λόγια ελληνικό έδαφος, και γι’ αυτό είναι απαράδεκτα και δεν μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο διαλόγου.

Υπάρχει η άποψη ότι, όσον αφορά τα θέματα κυριαρχίας, έχει και η Τουρκία δίκαιο. Πέρα από τη νομική συζήτηση, υπάρχει και μια λογική ερώτηση. Αν η Τουρκία είχε με το μέρος της το δίκαιο, δεν θα ήταν απλούστερο και λυσιτελέστερο για την  Άγκυρα να κυρώσει τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας και να μας σύρει στο Δικαστήριο της Χάγης -θα ήμασταν υποχρεωμένοι να πάμε ως συμβαλλόμενοι-, όπου θα κατήγε περιφανή νομική νίκη;

Τρίτον, οι κινήσεις της Τουρκίας δεν έχουν αντανακλαστικό χαρακτήρα. Δεν «θυμώνει» και δεν συμπεριφέρεται ως κακομαθημένο νήπιο. Έχει στρατηγική, την οποία διακηρύσσει δημόσια. Συνήθως στην Ελλάδα δεν πιστεύουμε αυτά που λέγουν οι Τούρκοι διότι μας φαίνονται εξωφρενικά. Γι’ αυτό τα αποδίδουμε στην εσωτερική πολιτική δυναμική και κατανάλωση της Τουρκίας ή στην ιδιοσυγκρασία του ηγέτη.

Πρόκειται για λάθος εκτίμηση, επειδή οι τουρκικές καθεστωτικές ελίτ εννοούν αυτό που λένε δημοσίως. Η στρατηγική της «γαλάζιας πατρίδας», η στρατηγική δηλαδή της ανάδειξης της Τουρκίας σε ηγεμονική δύναμη στην ανατολική Μεσόγειο, είναι πραγματική και χειροπιαστή όσο οι μιναρέδες του Τζαμιού του Σουλταναχμέτ στην Πόλη.

Τέταρτον, η διαπραγμάτευση στην οποία αναφέρεται η  Άγκυρα δεν αφορά την ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα, αλλά όλα όσα θεωρεί διαφορές με την Ελλάδα. Θα πρόκειται για ένα ανατολίτικο παζάρι, στο οποίο οι Τούρκοι θα θέτουν τα πιο εξωφρενικά ζητήματα, από τη Γαύδο έως τις χιλιάδες βραχονησίδες του Αιγαίου.

Επίσης μπορεί να υποστηρίζουν κάποιοι ότι το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του, αλλά δυστυχώς δεν μπορούμε να διαπραγματευτούμε με αυτά ούτε με την ισχνή και διωκόμενη τουρκική Αριστερά των κινημάτων. Θα διαπραγματευτούμε με καθεστωτικές ελίτ (κεμαλικές και ισλαμιστικές) που είναι βαθιά αυταρχικές και έχουν δολοφονήσει, φυλακίσει και εξαθλιώσει χιλιάδες δημοκράτες, Κούρδους, αλεβίτες και χριστιανούς.

Στις Πρέσπες δεν είχαμε απέναντί μας ένα κράτος που έχει εισβάλει στα δύο τρίτα των γειτόνων του και που θεωρεί τον εαυτό του περιφερειακό ηγεμόνα.

Τέλος, για να αντιμετωπίσουμε την ηγεμονική στρατηγική της Τουρκίας, θα πρέπει να μετατρέψουμε την ελληνοτουρκική διαφορά σε ευρωτουρκική διασυνδέοντας μεθοδικά τις κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας με το κανονιστικό πλαίσιο της Ε.Ε. και με θέματα ζωτικής σημασίας για τους εταίρους. Θα πρέπει επίσης να ενισχύσουμε την αμυντική σύνδεσή μας με την Κύπρο και τη σχέση μας με τους Βαλκάνιους γείτονές μας αναπτύσσοντας συμμαχίες.

Η στιβαρή αντιμετώπιση της τουρκικής «γαλάζιας πατρίδας» είναι ο μόνος τρόπος για να φτάσουμε σε διαπραγματεύσεις, όχι για να εκμεταλλευτούμε τα κοιτάσματα και να γίνουμε μεσογειακό Κατάρ και άλλα παραμύθια, αλλά για την ειρήνη και τη συνεργασία στην περιοχή.

* Ο Σωτήρης Ρούσσος είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου και υπεύθυνος του Κέντρου Μεσογειακών, Μεσανατολικών και Ισλαμικών Σπουδών, www.cemmis.edu.gr

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)