Ολόκληρο το editorial του ενημερωτικού δελτίου #23 του iSYRIZA:

Εκατό πολιτικοί επιστήμονες μαζί δεν θα μπορούσαν να το θέσουν καλύτερα.

«Αν εμείς οι Αμερικανοί θέλουμε να επιβιώσουμε, θα πρέπει αναγκαστικά να επιλέξουμε, να υπερψηφίσουμε και να υπερασπιστούμε το δικαίωμά μας να είμαστε πάνω από όλα Αμερικανοί, να προβάλουμε στον κόσμο ένα ομοιογενές και αδιάσπαστο μέτωπο, είτε είμαστε λευκοί Αμερικανοί, είτε μαύροι ή μωβ, μπλε ή πράσινοι. Ίσως σκοπός αυτού του λυπηρού και τραγικού σφάλματος που διαπράχθηκε στην πατρίδα μου, τον Μισισιπί, από δύο λευκούς ενήλικες σε βάρος ενός έγχρωμου παιδιού με βεβαρημένη υγεία, να ήταν για να μας δείξει αν μας αξίζει να επιβιώσουμε ή όχι».

O Ουίλιαμ Φώκνερ είχε δίκιο. Περισσότερο από 70 χρόνια πριν, συνέδεε την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με την αξία επιβίωσης του συνόλου.

Τις τελευταίες ημέρες ένα ρατσιστικό έγκλημα στις Ηνωμένες Πολιτείες έφερε στο νου εικόνες βιαιότητας εις βάρος ανθρώπων που κάποιοι τους βλέπουν ως «δεύτερης κατηγορίας», από πολλές δυτικές χώρες.
Ένα πρωτόγνωρο γαϊτανάκι αντιδράσεων ξεκίνησε στην Αμερική και απειλεί, ίσως περισσότερο από ποτέ, ακόμα και την πολιτική σταθερότητα των Πολιτειών. Οι αντιδράσεις, δε, ακουμπούν και άλλες χώρες.

Αν ξανασκεφτούμε τα λόγια του Φώκνερ, οι Τζωρτζ Φλόιντ υπήρχαν πάντα και παντού.

Τα αιτήματα των αντιρατσιστικών κινημάτων στις ΗΠΑ διαπερνούν όλο τον πλανήτη με μεγάλη ταχύτητα, γιατί μπορεί να ξεκινούν από την αμερικανική κοινωνία, αλλά δεν αφορούν μόνο την αμερικανική κοινωνία.

Οι Φλόιντ όλου του κόσμου δεν προέρχονται από μία μόνο πατρίδα. Δεν μένουν μόνο σε μία χώρα, ούτε μιλούν μόνο μία γλώσσα. Οι Φλόιντ δεν ζουν μόνο στη Μινεάπολις, αλλά και στο Σεν Ντενί, στο κέντρο του Λονδίνου, στην Πουέρτα ντελ Σολ.

Και μην πάμε μακριά. Οι Φλόιντ, που χρήζουν προστασίας ζουν στην Ελλάδα. Βρίσκονται ανάμεσά μας. Το ξέρουμε: είναι στον Άγιο Παντελεήμονα, τη Χίο και τη Μυτιλήνη.