Στις περισσότερες ωστόσο περιπτώσεις, πίσω απ’ το μήνυμα υποκρύπτονται άλλες άδηλες στοχεύσεις που σε πρώτο χρόνο δεν γίνονται αντιληπτές απ’ τους αποδέκτες.
Αυτό συμβαίνει εν προκειμένω και με το αυτάρεσκο και άκρως παγιδευτικό μένουμε ασφαλείς.
Επειδή ωστόσο «τα πράγματα είναι σοβαρά» με την προσήκουσα σοβαρότητα οφείλουμε να αναδείξουμε τις σκοπίμως υποκρυπτόμενες στοχεύσεις του.
Ας επιχειρήσουμε με νηφαλιότητα την αποκωδικοποίησή του.
Με το μένουμε ασφαλείς επιχειρείται από τους εμπνευστές του να παρουσιαστεί η κυβέρνηση του Μωϋσέως ως εγγυητής του αισθήματος της ασφάλειας της κοινωνίας.
Ανατρέχω στα λεξικά για την ερμηνεία του όρου ασφάλεια:
η κατάσταση στην οποία είναι ή αισθάνεται κανείς ασφαλής.
η προστασία του κοινωνικού συνόλου από κίνδυνο ή απειλή.
Με βάση την ερμηνεία του όρου ασφάλεια, ας ανιχνεύσουμε την εγκυρότητα του μηνύματος.
Ερωτήματα που αυτόματα γεννιούνται σε κάθε πολίτη για τα μέτρα που πήρε - ή πιο σωστά δεν πήρε - η κυβέρνηση από την αρχή της κρίσης και που κορυφώνονται ύστερα από το τελευταίο διάγγελμα του Μωϋσέως, όσον αφορά την αποτελεσματική οικονομική και κοινωνική αντιμετώπισή της.
Πρώτο: Πόσο ασφαλής μπορεί να νιώθει ο καθένας εν μέσω μιας εξελισσόμενης πανδημίας; Ιατρικά ανακοινωθέντα της ad hoc επιτροπής που διατυμπανίζουν νίκες επί νικών της κυβέρνησης εναντίον ενός αόρατου εχθρού, μόνον ως πολεμικά ανακοινωθέντα αυτονόητης σκοπιμότητας θα μπορούσαν να εκληφθούν. Η ανασφάλεια δε γιατρεύεται με τηλεοπτικά ξόρκια, όταν ο covid-19 κυκλοφορεί ανάμεσά μας και κατά πως λένε οι ειδικοί ήρθε για να μείνει, για όσο χρόνο δεν βρίσκεται αντίδοτο της καθολικής αντιμετώπισής του.
Δεύτερο: Πόσο ασφαλής μπορεί να νιώθει ο εργαζόμενος μέσα στη δίνη του εργασιακού Αρμαγεδώνα; Το «μισή απασχόληση, μισός μισθός, μισή ζωή», που αποτελεί το εργασιακό εφεύρημα των Βρούτσηδων κι Αδώνιδων ποια εργασιακή ασφάλεια παρέχει; Έχει γίνει πια αντιληπτό πως η επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα εξυφαίνονταν από τον ΣΕΒ από την πρώτη μέρα της κυβερνητικής θητείας της ΝΔ. Η υγειονομική κρίση πρόσφερε την ευκαιρία στη ΝΔ να υλοποιήσει τις επιταγές των ΣΕΒάσμιων προστατών της.
Τρίτο: Η καθίζηση της αγοράς, εξαιτίας της οικονομικής αδυναμίας του καταναλωτικού κοινού, μόνο εφιάλτες γεννά στους εκατοντάδες χιλιάδες μικρομαγαζάτορες που βιώνουν καθημερινά τον επικείμενο «θάνατο του εμποράκου». Η άρνηση της κυβέρνησης να τους στηρίξει με το αναγκαίο κοινωνικό μέτρο της μη επιστρεπτέας ενίσχυσης, κόστους 3 δις, που θα τους έδινε τη δυνατότητα να μείνουν όρθιοι, στην πραγματικότητα τους οδηγεί στον αυτόματο θάνατο. Ποια λοιπόν ασφάλεια η κυβέρνηση της ΝΔ παρέχει σ’ αυτούς;
Τέταρτο: Προϋπόθεση για εμπέδωση του αισθήματος ασφάλειας στο άτομο είναι η διασφάλιση της αξιοπρέπειάς του. Όμως ποια ασφάλεια επαγγέλλονται στους εκατοντάδες χιλιάδες επιστήμονες ελεύθερους επαγγελματίες (δικηγόρους, μηχανικούς, γιατρούς, καθηγητές, οικονομολόγους κ.ά) όταν η κυβέρνηση ερήμην τους τους έσυρε στον αυτοεξευτελισμό των vouchers και στην καταρράκωση της αξιοπρέπειάς τους με τις αθλιότητες του Σκοϊλ Ελικικού;
Πέμπτο: Για ποια ασφάλεια τολμούν να μιλούν στους ανθρώπους των Γραμμάτων, της Τέχνης και του Πολιτισμού, όταν τους θεωρούν αόρατους, άρα ανύπαρκτους διαγράφοντάς τους από τον κοινωνικό χάρτη; Και το πλέον αναίσχυντο. Όταν διαγράφουν πέρα από τη φυσική τους ύπαρξη το έργο τους που μ’ αυτό οξυγονώνουν την κοινωνία μας σε δίσεχτους καιρούς και στα «πέτρινα χρόνια» κρατώντας όρθιο το φρόνημα και την ψυχή της.
Έκτο: Για ποια ασφάλεια τολμούν να μιλήσουν στους δασκάλους, όταν με την απίστευτης ελαφρότητας απόφαση της κυβέρνησης επιχειρούν να μετατρέψουν την ύψιστη κοινωνική λειτουργία της διδασκαλίας στις αίθουσες σε κακόγουστα realities. Διδασκαλία με ανοιχτές κάμερες που σπάνε τον ιερό δεσμό δάσκαλου - μαθητή και που εξοβελίζουν από τη διδασκαλία το διάλογο, την πεμπτουσία της ελευθεροφροσύνης, της παρρησίας και εν τέλει της δημοκρατίας, μόνο από ανθρώπους που δεν έχουν την παραμικρή υποψία της εκπαιδευτικής πράξης θα μπορούσε να αποτολμηθεί. Χωρίς ελευθερία και δημοκρατικότητα η ασφάλεια απολήγει σε φενάκη.
Έβδομο: Για ποια ασφάλεια τολμά να μιλήσει η μητσοτακική κυβέρνηση στους ανθρώπους που σηκώνουν στις πλάτες τους το 25% του ΑΕΠ, στους ανθρώπους του τουρισμού, επιχειρηματίες και εργαζόμενους, όταν χωρίς τον παραμικρό μπούσουλα, στη λογική του «απόψε αυτοσχεδιάζουμε» με κρυμμένο τον καθ’ ύλη αρμόδιο κ. Χ. Θεοχάρη, ανακοινώνουν μέτρα επαναλειτουργίας της τουριστικής μηχανής με τους ενδιαφερόμενους να καταγγέλλουν ότι η κυβέρνηση με τις αποφάσεις της γκρεμίζει ό,τι τα τελευταία χρόνια με κόπο και προγραμματισμό χτίστηκε;
Όγδοο: Για ποια επιτέλους ασφάλεια μιλούν οι κυβερνώντες, όταν τα μιντιακά της λιβανιστήρια αποκρύπτουν επιμελώς το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, πέρα από τα 37 δις που για πρώτη φορά στα πολιτικά χρονικά τα κατέθεσε - με τις αιματηρές θυσίες του λαού - στο δημόσιο ταμείο ως οικονομικό και κοινωνικό μαξιλάρι, παρέδωσε την οικονομία μ’ ένα ρυθμό ανάπτυξης 2,8% του ΑΕΠ και οι οικονομικοί φωστήρες της ΝΔ προ κορονοϊού τον κατακρήμνισαν στο 1%. «Κατόρθωμα» που ήρθε ως επιβράβευση του προεκλογικού προτάγματός τους για οικονομική ανάπτυξη…
Ένατο: Για ποια οικονομική και εργασιακή ασφάλεια τολμούν να μιλούν, αυτοί που από την επόμενη της εκλογικής τους νίκης θα έβαζαν τις μπουλντόζες να πιάσουν δουλειά στο «Ελληνικό»; Αυτοί που με το αναπτυξιακό τους πρόγραμμα, με σημαία την αξιοποίηση του «Ελληνικού» θα εξασφάλιζαν εκατοντάδες χιλιάδες θέσεων εργασίας και πρωτίστως εισροή επενδυτικού πακτωλού»; Ο «οδοστρωτήρας» που επαγγέλλονταν προεκλογικά ο Κυρ. Μητσοτάκης τελικά λειτούργησε ως εφιαλτική για τον τόπο επαληθευόμενη προφητεία.
Δέκατο: Άφησα για το τέλος την πλέον ανησυχητική διάσταση της αναίρεσης του μηνύματος μένουμε ασφαλείς. Αναίρεση που δεν αφορά πληττόμενες κοινωνικές ομάδες, αλλά την ίδια την ασφάλεια, την εδαφική ακεραιότητα και την εθνική κυριαρχία της χώρας. Πόσο ασφαλείς άραγε μπορούμε να νιώθουμε έχοντας μια κυβέρνηση που στην ολιγόμηνη θητεία της έχει επιδείξει μια επικίνδυνα εφεκτική στάση απέναντι στις προκλητικές και εξόχως απειλητικές ενέργειες των Τούρκων; Ας ξετυλίξουμε το γαϊτανάκι των αναπάντητων προκλήσεων των γειτόνων μας σε βάρος της εθνικής κυριαρχίας.
Παραβίαση της ΑΟΖ και της αιγιαλίτιδας ζώνης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η κυβέρνηση της ΝΔ αντιδρά λέγοντας πως οι τούρκοι πήγαν σε περιοχές που έχουν λάσπη και όχι αέριο…
Το τουρκικό Oruc Reis μπαίνει στην ελληνική υφαλοκρηπίδα «παρασυρμένο λόγω της κακοκαιρίας» κατά δήλωση του ΥΕΘΑ.
Μετά από δεκαετίες έχουμε υπερπτήσεις πάνω από την ηπειρωτική Ελλάδα, ιδιαίτερα στον Έβρο και σε μεγάλα ελληνικά νησιά. Ο υπουργός Άμυνας δηλώνει ότι αυτό συνέβη «οριακά».
Η Τουρκία δημιουργεί παράνομη ΑΟΖ με τη Λιβύη με το περιβόητο τουρκολυβικό μνημόνιο με το οποίο περιοχές της ελληνικής υφαλοκρηπίδας εντάσσονται στη ζώνη δικαιοδοσίας της Τουρκίας. Επόμενο βήμα η απειλή ερευνών των Τούρκων κοντά στην Κρήτη.
Κατάληψη από τους Τούρκους 16 στρεμμάτων ελληνικού εδάφους στον Έβρο με τοποθέτηση τουρκικής στρατοφυλακής. Δήλωση του ΥΠΕΞ «πρόκειται για λίγα μέτρα λάσπης που δεν αξίζουν τον κόπο για να διακινδυνεύσει επεισόδιο». Η προάσπιση της εδαφικής ακεραιότητας βουλιάζει μέρα με τη μέρα στα νερά «όπως ψαράς μέσα στη λάσπη της Κερκίνης» για να θυμηθούμε το στίχο του Κώστα Λαχά από τον Τυμβωρύχο του Μικρούτσικου.
Κύριε Μητσοτάκη, σας το έχουν επισημάνει πολλοί. «Η επικοινωνία μπορεί να κάνει πολλά… Δε μπορεί ωστόσο να τα κάνει όλα...» Γι’ αυτό σταματήστε να βαυκαλίζεστε και να κομπορρημονείτε. Η πραγματικότητα είναι αμείλικτα τιμωρητική. Όσο για τα μιντιακά σας λιβανιστήρια, αυτά να’χετε υπόψη πως συνοδεύουν τόσο το πολυχρόνιο, όσο και την εξόδιο ακολουθία του Μωϋσέως. Την πολιτική βεβαίως βεβαίως…
