Λίγο πριν το ξέσπασμα της Γαλλικής Επανάστασης, το μακρινό 1789, το κενό ανάμεσα στις Βερσαλλίες και στον λαό των Παρισίων ήταν αχανές. Στα προάστια της πόλης, ο κόσμος, ντυμένος με κουρέλια, ζητιάνευε για ένα κομμάτι ψωμί, ενώ οι δαπάνες για την ένδυση και την ψυχαγωγία του παλατιού οδήγησαν σε βαθιά κρίση χρέους μιλώντας με σύγχρονους όρους.
Η Μαρία Αντουανέτα εξαναγκάστηκε στον... φρικτό συμβιβασμό να περιορίσει τον αριθμό των αλόγων και τα έξοδα διατροφής και ενδιαίτησης. Σ’ αυτή την περίοδο φαίνεται πως είπε και τη γνωστή φράση «ας φάνε παντεσπάνι» μην μπορώντας να κατανοήσει τον λόγο για τον οποίο ο εξαθλιωμένος λαός εξεγείρεται.
Ακούγοντας και χθες την κυρία Μενδώνη, μου ήρθαν στο μυαλό οι αριστοκράτες των Βερσαλλιών. Η υπουργός Πολιτισμού -δεν θα τη χαρακτηρίσω, το έχουν κάνει με σαφή τρόπο οι ίδιοι οι άνθρωποι του πολιτισμού-, με τον Στέλιο Πέτσα δίπλα της έφτιαχναν ένα ντουέτο κυνισμού.
Με μορφασμούς, κινήσεις που δείχνουν δυσφορία, δεν απαξίωσαν μόνο τους δημοσιογράφους, αλλά τους καλλιτέχνες όπως ο μεγάλος Σταύρος Ξαρχάκος -πρώην ευρωβουλευτής με τη Ν.Δ.-, που τόνισε την παντελή έλλειψη πολιτιστικής πολιτικής και την πρωτοφανή απαξία των ανθρώπων του πολιτισμού από την κυβέρνηση, η οποία αντιμετωπίζει τους καλλιτέχνες ως επαίτες. Ενοχλήθηκε η Μενδώνη -και το έδειξε-, ενώ ο Πέτσας, απαντώντας για την έλλειψη προγραμματικού σχεδίου τόσο σήμερα όσο και προεκλογικά από τη Ν.Δ., απάντησε αφοπλιστικά πως ο Μητσοτάκης κέρδισε αυτοδύναμα τις εκλογές και θα τις ξανακερδίσει.
Λίγη ώρα αργότερα, η ΕΡΤ του κύριου Ζούλα έκανε σύνδεση με το Σύνταγμα και τη διαμαρτυρία των εργαζόμενων στον πολιτισμό. Η δημοσιογράφος ξεκίνησε να αναφέρει τα αιτήματα και να εξηγεί το πρόβλημα και το μέγεθός του. Κάπου εκεί, από το στούντιο, με ερωτήσεις που δείχνουν παντελή άγνοια, οι παρουσιαστές κατήγγειλαν ότι δεν τηρούνται τα μέτρα προστασίας για τον κορωνοϊό με ειρωνείες και το σύνηθες ύφος χωροφύλακα.
Σημεία των καιρών, βλέπετε. Η Μαρία Αντουανέτα έμεινε στην Ιστορία ως αρνητικό παράδειγμα. Η Μενδώνη, ο Πέτσας και οι διάφοροι πανελίστες δεν θα έχουν καν αυτή την τύχη. Θα ξεχαστούν. Οι μεγάλοι μας δημιουργοί, όμως, όπως ο Ξαρχάκος, θα τραγουδιούνται από γενιά σε γενιά. Κι αυτό το ξέρουν καλά ο κυβερνώντες.
