Μία ανάρτηση του δημοσιογράφου Τάσου Τέλλογλου (καθώς και τα σχόλια που αυτή προκάλεσε στα social media) έφερε στην επιφάνεια δύο μείζονα ζητήματα που αφορούν την προστασία της δημόσιας υγείας, εν μέσω της ανησυχίας για την εξάπλωση του κορωνοϊού στη χώρα μας:
(ο δημοσιογράφος βρέθηκε πρόσφατα στην Τουρκία, όπου μέχρι την Τετάρτη δεν είχε ανακοινώσει επίσημα κανένα κρούσμα)
Αφενός, την προσπάθεια κερδοσκοπίας εκ μέρους των ιδιωτικών κλινικών που πραγματοποιούν το τεστ για την ανίχνευση του κορωνοϊού. Όπως καταγγέλλει ο δημοσιογράφος, σε ιδιωτικό νοσοκομείο της νότιας Αθήνας, το κοστολογούν 290 ευρώ, μαζί με το τεστ της γρίπης, το οποίο προσπάθησαν (ανεπιτυχώς) να τον υποχρεώσουν να κάνει.
Πράγματι, σύμφωνα με πληροφορίες, τα ιδιωτικά νοσοκομεία, αθροίζοντας το τεστ για τον κορωνοϊό με αυτό της γρίπης, καθώς και με την εξέταση του γιατρού, ζητούν, στις περισσότερες των περιπτώσεων, 270 ευρώ ή και παραπάνω.
(από χρήστη του διαδικτύου επισκέφθηκε ιδιωτικό θεραπευτήρο: το τεστ για τον κορωνοϊό κοστολογείται στα 140 ευρώ αλλά μαζί με αυτό της γρίπης και την εξέταση του γιατρού, η τελική τιμή πλησιάζει τα 300 ευρώ)
“Είπα ότι δεν θέλω να μου κάνουν τίποτα και έφυγα. Ελπίζω στα δημόσια να μην είναι αυτό το μπουρδέλο», γράφει ο κ. Τέλλογλου, ο οποίος φαίνεται ότι δεν ανέχτηκε την αισχροκέρδεια του ιδιωτικού τομέα.
Στα δημόσια νοσοκομεία ασφαλώς δεν προβλέπεται κάποια χρέωση. Ωστόσο, η κοστολόγηση στα ιδιωτικά έχει αφεθεί για την ώρα στο “αόρατο χέρι της αγοράς”, που μάλλον είναι ιδιαίτερα γενναιόδωρο για τους επιχειρηματίες της Υγείας και δεν μεριμνά για την τσέπη των ασθενών, ακόμα και σε μία τόσο έκτακτη συνθήκη.
Φαίνεται ότι με κύριο υπεύθυνο το αρμόδιο υπουργείο, εκκρεμεί για την ώρα η δρομολόγηση της διαδικασίας κοστολόγησης του εν λόγω τεστ από το Κεντρικό Συμβούλιο Υγείας (ΚΕΣΥ), με αποτέλεσμα ορισμένοι ιδιώτες να εκμεταλλεύονται με προκλητικό τρόπο την αγωνία των πολιτών.
Αμφίβολη η αξιοπιστία
Βέβαια, όπως σχολιάζει στον “τοίχο” του Τ. Τέλλογλου μία διαδικτυακή του φίλη, όταν η ίδια ρώτησε σε δύο γνωστά ιδιωτικά θεραπευτήρια (ΥΓΕΙΑ και ΙΑΤΡΟΠΟΛΙΣ) αν διενεργούν την εξέταση για τον κορωνοϊό, την παρέπεμψαν στα δημόσια νοσοκομεία αναφοράς.
Πράγματι, το Left.gr διασταύρωσε τη συγκεκριμένη πληροφορία: στις περισσότερες περιπτώσεις, όταν δεν προσπαθούν δηλαδή να κερδοσκοπήσουν, τα ιδιωτικά νοσοκομεία στέλνουν τους ανθρώπους στα δημόσια.
Και εδώ προκύπτει το δεύτερο κρίσιμο ζήτημα: η επιτακτική ανάγκη για θωράκιση και ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, το οποίο είναι εκ των πραγμάτων η μοναδική αξιόπιστη γραμμή άμυνας απέναντι στην εξάπλωση του κορωνοϊού.
Αν συνυπολογίσουμε δε ότι, σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές, ακόμα δεν έχει γίνει η ποιοτική αξιολόγηση των τεστ που διενεργούνται στα ιδιωτικά νοσοκομεία και πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος αυτά να δώσουν λαθεμένα αποτελέσματα, καθίσταται καίριος ο ρόλος του εθνικού συστήματος Υγείας.
*ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ανδ. Ξανθός: Να υπερασπιστούμε τη δημόσια υγεία και την κοινωνία, με άμεση και αποτελεσματική ενίσχυση του ΕΣΥ (βίντεο)
Τελικά, τι ρόλο παίζει ο ιδιωτικός τομέας;
Ακόμα και η “Καθημερινή”, υπεράνω πάσης υποψίας για ροπή στον “κρατισμό”, ζητάει, μέσω του κύριου άρθρου της (Τετάρτη 11/3/20), έκτακτη ενίσχυση των δημόσιων νοσοκομείων με προσλήψεις προσωπικού το οποίο θα μείνει στο δημόσιο σύστημα μετά το πέρας της έκτακτης κατάστασης (“παράπλευρο όφελος”, όπως το χαρακτηρίζει η “Καθημερινή”).
Η οργή του Τ. Τέλλογλου και οι προτροπές της “Καθημερινής”, μοιάζουν με αποκήρυξη της (νεοφιλελεύθερης) πίστης ότι ο ιδιωτικός τομέας μπορεί να λειτουργήσει προς όφελος δημόσιων αγαθών, όπως η Υγεία.
Δεν είναι τυχαίο ότι αυτήν την περίοδο έχει σχεδόν εξαφανιστεί από τον δημόσιο λόγο (και τις κυβερνητικές παρεμβάσεις) η συζήτηση για τις Συμπράξεις Δημόσιου-Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) στον τομέα της Υγείας, που ήδη ξεκίνησαν πρόσφατα πιλοτικά σε ορισμένα νοσοκομεία ("νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη του δημόσιου συστήματος υγείας", τις αποκαλεί η αξιωματική αντιπολίτευση).
Αν κάτι έγινε ακόμα πιο σαφές με την έξαρση του κορωνοϊού, είναι ότι οι ιδιώτες δεν σχεδιάζουν τις υπηρεσίες που παρέχουν, όπως ένα φαινομενικά απλό τεστ σε μία στιγμή κρίσης, με βάση τα επιδημιολογικά-νοσολογικά δεδομένα και τις ανάγκες υγείας του πληθυσμού, αλλά με βάση την προσδοκία του κέρδους.
Και ότι, ένα σύστημα με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, δεν μπορεί να εξασφαλίσει ποιοτικότερες υπηρεσίες υγείας για τη μεγάλη πλειονότητα της κοινωνίας, αλλά εξυπηρετεί μόνο όσους μπορούν να πληρώσουν αφήνοντας τους οικονομικά ασθενέστερους χωρίς αξιοπρεπή φροντίδα.
Βέβαια, κανείς δεν εγγυάται ότι, μόλις απομακρυνθεί η κρίση που προκάλεσε ο κορωνοϊός, το δημόσιο σύστημα Υγείας δεν θα επανέλθει στο στόχαστρο των επιχειρηματιών και της κυβέρνησης της Μητσοτάκη.
