Δεν πάνε παρά ελάχιστοι μήνες από τότε που η ΝΔ ανέλαβε την Κυβέρνηση και ήδη έχει ξεκινήσει να υλοποιεί μία αντι-μεταρρύθμιση στον χώρο της παιδείας. Μία μεταρρύθμιση στην αντίθετη ακριβώς κατεύθυνση από αυτήν που είχε κάνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Στον πυρήνα της νέας πολιτικής βρίσκεται η ενίσχυση -πάση θυσία- της ιδιωτικής εκπαίδευσης και η διεύρυνση των ανισοτήτων.
Αυτή η ακραία, αντικοινωνική λογική θέτει στο επίκεντρο τα συμφέροντα μίας ισχνής μειοψηφίας επιχειρηματιών, που παρασιτεί σε βάρος της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας.
Επιπλέον, όμως, στοχεύει και σε κάτι άλλο, το οποίο αποτελεί και βασική στρατηγική του κεφαλαίου.
Η συνολική μετάλλαξη των εργασιακών σχέσεων και του τρόπου με τον οποίο οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες πουλούν την εργατική τους δύναμη, προϋποθέτει μια εκπαιδευτική διαδικασία που οξύνει τους ταξικούς φραγμούς, καταργεί τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχίων και εξατομικεύει την επαγγελματική προοπτική στη βάση του ανταγωνισμού, της «αριστείας των λίγων» και της ατομικής διαπραγμάτευσης στην αγορά εργασίας.
Οι πολιτικές Κεραμέως απέναντι στην δημόσια παιδεία
Τι κι αν το Α16 δεν τίθεται προς αναθεώρηση; Η νέα κυβέρνηση ισοτίμησε πτυχίο κολλεγίου 5 εξαμήνων με πτυχίο ΑΕΙ 5 ετών. Τι κι αν είχαν δρομολογηθεί δημόσια και δωρεάν 2ετή επαγγελματικά προγράμματα για 3.000 αποφοίτους ΕΠΑΛ;
Η νέα κυβέρνηση τα κατήργησε και χάρισε προκλητικά την χρηματοδότηση τους, στην Θεολογική της Βοστώνης.
Τι κι αν πέρασαν για πρώτη φορά μαθητές σε πανεπιστήμια με ελεύθερη πρόσβαση; Η κυβέρνηση την κατήργησε και σκέφτεται να επιβάλει ένα ακόμη πιο εξαντλητικό πλαίσιο εξετάσεων.
Τι κι αν άρθηκε η ανισότητα μεταξύ ΑΕΙ-ΤΕΙ; Η κυβέρνηση μείωσε κατά 20% την χρηματοδότηση τους και τα οδηγεί σε οικονομικό στραγγαλισμό.
Από του χρόνου περίπου 20.000 μαθητές θα μείνουν εκτός τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Άλλοι θα στραφούν στην ιδιωτική εκπαίδευση ΙΕΚ-Κολλέγια, άλλοι θα διαφύγουν μετανάστες στο εξωτερικό (brain drain) και άλλοι θα αποτελέσουν το πάντα χρήσιμο για τον νεοφιλελευθερισμό, ανειδίκευτο και φθηνό εργατικό δυναμικό.
Έτσι η κυβέρνηση στον βωμό της ενίσχυσης μιας χούφτας επιχειρηματιών της γνώσης, θυσιάζει κοινωνικές παροχές που προορίζονταν για τις ανάγκες των πολλών. Στρέφεται ενάντια σε μαθητές, φοιτητές, εκπαιδευτικούς, καθηγητές, εργαζομένους, στρέφεται ενάντια σε κάθε λαϊκή οικογένεια.
Η αντι-μεταρρύθμιση της Ν.Δ. και ο ΣΥΡΙΖΑ
Όλα αυτά όμως δεν αποτελούν καινούργιες πολιτικές κατευθύνσεις. Όλα τα προηγούμενα χρόνια, ήδη από το 2006-07, με την προσπάθεια αναθεώρησης του Άρθρου 16, τις συγχωνεύσεις των σχολείων και στην συνέχεια με τον νόμο-πλαίσιο Διαμαντοπούλου έγινε συντεταγμένη προσπάθεια υποβάθμισης της Δημόσιας εκπαίδευσης και μετατροπής της σε πεδίο κερδοφορίας για το κεφάλαιο.
Ασυνέχεια σε αυτή την νεοφιλελεύθερη αντι-μεταρρύθμιση υπήρξε η πολιτική που εφάρμοσε η κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στην Παιδεία όπου ήρθε να δικαιώσει μια σειρά από πάγια αιτήματα του φοιτητικού κινήματος όλων των προηγούμενων χρόνων.
Ξεκινώντας από την κατάργηση των Συμβουλίων Ιδρύματος, την επαναφορά του πανεπιστημιακού ασύλου καθώς και την επαναφορά της συνδιοίκησης των φοιτητών στα όργανα διοίκησης των πανεπιστημίων, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ήρθε να ενισχύσει τον Δημοκρατικό χαρακτήρα του πανεπιστημίου.
Έπειτα με την αύξηση της χρηματοδότησης για την Παιδεία, τον τερματισμό της οικονομικής αυθαιρεσίας των Μεταπτυχιακών Προγραμμάτων Σπουδών καθώς και την δυνατότητα συνάψης απευθείας συμβάσεων εργασίας των εργαζομένων έβαλε φρένο στην ανάπτυξη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας εντός και εκτός των Ιδρυμάτων.
Κατάφερε να ενισχύσει τα δικαιώματα των φοιτητών αφού κατήργησε τα όρια φοίτησης σπουδών και τις διαγραφές και ισοτίμησε τα 5ετή πτυχία με Master.
Τέλος, προσπάθησε να θέσει τις βάσεις για έναν Ενιαίο Χάρτη Ανώτατης Εκπαίδευσης και Έρευνας με την ανωτατικοποίηση των Τ.Ε.Ι σε Α.Ε.Ι, άροντας έτσι μια πολύχρονη ανισότητα σε βάρος χιλιάδων φοιτητών.
Η επίθεση που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση της Ν.Δ στην Παιδεία είναι ολομέτωπη και έρχεται να πλήξει το σύνολο της εκπαιδευτικής και πανεπιστημιακής κοινότητας.
Με μια σειρά από μέτρα όπως το πάγωμα των διορισμών 2.500 αναπληρωτών εκπαιδευτικών, την αξιολόγηση ως προϋπόθεση για την χρηματοδότηση των Ιδρυμάτων κ.α. γίνεται ολοφάνερο ότι στόχος αυτής της κυβέρνησης είναι να τα βάλει με όλους και με όλα προκειμένου να επιτύχει την υποβάθμιση της Δημόσιας παιδείας.
Εδώ και 7 περίπου μήνες, η ιδιωτική πρωτοβουλία επιχειρείται να εμφανισθεί ως μονόδρομος και αναγκαία λύση. Συνεπώς, πρέπει να αντιληφθούμε ότι ο χρόνος μετράει αντίστροφα και να δράσουμε προκειμένου να ανακόψουμε και να ανατρέψουμε τα σχέδιά τους.
Νέα στρατηγική, νέα καθήκοντα…
Αφού, λοιπόν, η επίθεση είναι ολομέτωπη είναι αναγκαία και η συσπείρωση όλων των τμημάτων που πλήττονται απ’ αυτήν.
Το συνέδριο της οργάνωσης μας αποτελεί μια χρυσή ευκαιρία για να αναπροσαρμόσουμε την τακτική και την στρατηγική μας στη νέα συγκυρία στην οποία βρισκόμαστε. Αυτή η στρατηγική οριοθετείται από την ανατροπή των πολιτικών επιλογών της Νίκης Κεραμέως στο χώρο της παιδείας, απαιτεί ευρείες συμμαχίες και προϋποθέτει την ανασυγκρότηση της συνδικαλιστικής μας παρουσίας στους χώρους της εκπαίδευσης.
Σε σχέση με την πρώτη παρατήρηση, η σύγκρουση με την κυβέρνηση προϋποθέτει την μαζική κινητοποίηση της εκπαιδευτικής κοινότητας πάνω σε ένα πλαίσιο αιτημάτων που θα μπορούν να δίνουν προοπτική ενότητας στη δράση αλλά και νίκης στη μάχη που πρέπει να δοθεί απέναντι στις πολιτικές Κεραμέως.
Ως προς τις συμμαχίες, είναι πιο αναγκαίο από ποτέ να θυμηθούμε ότι η ενότητα στη δράση είναι εκείνη που μπορεί να δώσει προοπτική στους αγώνες. Μια πλατιά ενωτική πρωτοβουλία κοινής δράσης και αγώνα φοιτητών, μαθητών, πανεπιστημιακών δασκάλων, καθηγητών, διοικητικών υπαλλήλων, συνδικαλιστικών ομοσπονδιών και συλλόγων, αυτοδιοικητικών σχημάτων αποτελεί κρίσιμος παράγοντας για να υπάρξει ενημέρωση και συσπείρωση ευρύτερων τμημάτων της ελληνικής κοινωνίας.
Για εμάς, η παιδεία αποτελεί, ένα κοινωνικό αγαθό, στο οποίο πρέπει να έχουν πρόσβαση όλοι και όλες, ανεξαρτήτως οικονομικής δυνατότητάς.
Σχετικά με την συνδικαλιστική μας δράση, είναι δεδομένο ότι, πλάι σε αυτήν την αναγκαία στρατηγική χρειαζόμαστε μια νεανική, πρωτοπόρα, μαζική και αριστερή συνδικαλιστική εκπροσώπηση που θα υπερβαίνει τα όρια του σήμερα με καθαρό προγραμματικό λόγο, κινηματική παρουσία και ουσιαστική συμβολή στην αναγκαία δημοκρατική ανασυγκρότηση που του φοιτητικού κινήματος.
Χωρίς φόβο, να προχωρήσουμε μπροστά γνωρίζοντας ότι η μάχη τώρα ξεκινάει, μια μάχη που σίγουρα δεν είναι χαμένη, αν πρώτα δεν τη δώσουμε.
Λαμπαδάς Ευθύμης, μέλος Κεντρικού Συμβουλίου ν. ΣΥΡΙΖΑ, Άγης Ρήγας, γραμματέας Σπουδάζουσας ν. ΣΥΡΙΖΑ Αθήνας
